Doornroosje kan hier alles over vertellen. In het sprookje krijgt zij een professioneel vergiftigde appel aangeboden. U weet het vast nog wel, het was die enge heks met een grote wrat op haar neus met een enge puntkin en een verkreukelde hoed op haar hoofd die met mooi fruit aan het leuren was. Komen giftige appels alleen maar in sprookjes voor? Ik dacht even van niet! U als consument accepteert het gewoonweg niet als uw appeltje last zou hebben van: meeldauw, neusrot, schurft, bacterievuur, zachtrot, spintmijten, roestmijt, een ruwe schil, bleke vruchtkleur of luizen? De appelboer moet zich hiertegen tot de tanden wapenen. Anders gaat hij gewoon failliet. Niemand koopt zijn appelen meer of hij krijgt er geen fluit meer voor. Hoe zit het nu met ons symbool van blakende gezondheid? Gelukkig kunnen we ons over het algemeen met een gerust hart ons bol eten aan appelen. Er zijn toch enkele gevaarlijke puntjes aan te wijzen waardoor de appel een redelijk giftig karakter krijgt. Wat dacht u van de residuen van de bestrijdingsmiddelen? Sommige vaak buitenlandse boeren spuiten of poederen zich een ongeluk. De meeste bestrijdingsmiddelen bereiken de appel nauwelijks of ze regen er weer af. Is dat wel zo? Maakt de regen de appel weer mooi schoon? 

Het is een bekende eigenschap van deze ‘polaire middelen’ dat zij in vet oplosbaar zijn. Die gaan juist in het waslaagje van de schil zitten. Een berucht punt is de kuil waarin het steeltje zit. Dit fungeert als een soort opvangreservoir waarin de residuen na verdamping in achterblijven. Oppassen als u de hele appel eet. Het klokhuis is ook een mooi broednest voor allerlei schimmels en gisten. Het vormt een open verbinding en binnenin kunnen de schimmels de boel mooi verzieken.

Berucht is het verschijnsel hartrot. De schrik van ieder appel opslagbedrijf. De appel wordt tijdens de opslag van binnenuit bruin en het is vaak de consument die dit als eerste waarneemt. Bah!

Worden de appelen dan niet gecontroleerd? Het antwoord is ja. De appelen die vanuit Nieuw Zeeland in Rotterdam aankomen per container worden vrij consequent bemonsterd door de Keuringsdienst van Waren. Echt lastig wordt het als dezelfde container via Antwerpen of een andere EU haven binnenkomt. De Belgen en andere landen hebben zo hun eigen prioriteiten op het gebied van voedselveiligheid.

Erger nog zijn onze eigen EEG appelen. Het is gewoon een bekend feit dat Franse, Griekse en wellicht in de toekomst de Oost Europese fruitboeren redelijk mager geschoold zijn. Als ze dan nog kunnen lezen zijn ze vaak verdomd slecht in hoofdrekenen, als het op het berekenen van de spuitconcentratie aankomt van het bestrijdingsmiddel. “Kopfrechnen schwach” zou een Duitse collega mij dan toe mompelen. Kortom hier wint het Hollandse fruit het weer van de rest. Immers, de Hollandse fruitboer is over het algemeen goed geschoold en heeft vaak een HBO opleiding of meer afgerond.

Om snel bestrijdingsmiddelen residuen aan te tonen in dit fruit moet niet de hele appel in het monster betrokken worden en maar eerder de steelkuiltjes. Als er foute boel is dan begint het daar. Een ideaal punt voor een snelle kwalitatieve screening.

Ik kan de appel toch wassen voordat ik hem eet? Prachtig natuurlijk maar daarmee heb ik de waslaag nog niet weggepoetst. Het beste zou zijn om de appels in vaatwasser te doen of met de handvaat mee te laten doen. Dan pas gaat het waslaagje eraf. U heeft dan wellicht een ‘schone’ appel maar u loopt dan wel schuimbekkend rond.

Met een tevreden en gezonde glimlach mag ik hopen.