Het antwoord is ronduit JA! De wetgeving heeft dit onlangs allemaal geregeld. Er is teveel rotsooi in deze voedselketen gekomen waar wij als mens aan het eind staan.
Geef maar aan de varkens, het is toch maar veevoer. Deze uitspraken worden binnenkort erg kostbaar. De hele veevoederindustrie gaat op z’n kop. Wat is er nou zo gevaarlijk aan het veevoer? Het is toch altijd goed gegaan? Nou dat is het juist. Het is niet alleen vaak fout gegaan, het is nog veel vaker onzichtbaar fout gegaan. Vuil veevoer is zonder dat wij het weten ongetwijfeld talloze malen gewoon verwerkt terwijl de dieren niet ziek van werden en deze zijn ongetwijfeld in onze voedselketen terecht gekomen. We hebben het niet over de dioxine verhalen en het BSE syndroom. Dit zijn de meest spectaculaire verschijnselen. Minder spectaculair zijn de mycotoxines die veelvuldig in het veevoer zitten. Dit zijn de gifstoffen die door schimmels geproduceerd worden. Een leek die denkt dat alle schimmels gewoonweg penicillineschimmels zijn kan dit sprookje wel op z’n buik schrijven. (het potlood hangt erbij) Vergeet het sprookje maar rustig, de meest gevaarlijke schimmelgiffen ontstaan op eiwitrijke grondstoffen die bij voorkeur in veevoer zitten. Vaak komt het veevoer na een lange reis uit tropische landen, denk maar eens aan soyaschroot, tropische peulvruchten en andere vruchtenresten. Hoe wordt dit materiaal bewaard in de tropen? Wordt het nog voor de regentijd binnengehaald? Wat is de conditie van de opslagsilo ter plaatse? Allemaal knagende vragen die veelal onbeantwoord blijven. Wanneer veevoeder beschimmeld is ontstaan gifstoffen die in sterke mate mutageen zijn. Met andere woorden ze zijn kankerverwekkend. Het (vlees)dier zal niet zo snel ziek worden omdat het doodeenvoudig niet oud wordt. De schimmelgiffen worden wel in het spierweefsel opgenomen en die krijgen wij op ons bordje. Eet smakelijk!
Veevoer heeft een heel andere emotionele waarde dan bijvoorbeeld babyvoeding. Hierin is wel eens het schimmelgif patuline aangetroffen. Weliswaar op PPB niveau (Parts per billion) maar toch, het is aantoonbaar. Patuline ontstaat wanneer er rot fruit verwerkt wordt in de vruchten babyhapjes. We praten ongeveer over één rotte peer op zeg maar 20.000kg peren. Heel Nederland staat dan op z’n kop. De babyvoedingfabrikant weet gewoon niet waar hij het fruit dan vandaan moet halen. Zelf de boomgaarden beheren en bewerken is vrijwel de enige oplossing die tot de nodige kostprijsverhogingen zal leiden.
Hoe zit het met de schimmelgiffen in veevoeders? Daar wordt niet zoveel onderzoek naar gedaan want dat heeft een lage ‘aaibaarheidsactor’. Nu hoort u mij niet zeggen dat er niets met het veevoer gebeurt. Wel is het zo dat de chemische analyses op de voedingswaarde gewoonweg de belangrijkste zijn. Eiwitten, vet, en koolhydraten leveren de belangrijkste bronnen van energie en dat bepaalt in hoge mate de prijs van het veevoer, dat weten boeren maar al te goed. Momenteel is de wetgeving zodanig aangescherpt rondom het veevoergebeuren dat je als argeloze consument met mes en vork naast het vee kan gaan zitten om een hapje mee te prikken. Je mag er niet ziek van worden. Of je bierbostel en kuilgras smakelijk zou vinden is een tweede, het moet veilig zijn om te consumeren voor mens en dier.
Ik voorspel dat er de komende tijd veel van dergelijke biologische verontreinigingen ‘ontdekt’ zullen worden en het zal niet erg lang meer duren dat de varkens met mes en vork zullen moeten leren eten. Zolang ze dat nog niet kunnen, dan kunnen ze altijd bij de fast food ketens terecht, daar mag je immers ook met je vingers eten. Ze worden net als wij, er gegarandeerd ‘baggervet’ van.
Ik wens de veestapel van Nederland alvast een smakelijk eten!