Dit is een vrij nieuw fenomeen die helaas in het dagelijkse straatbeeld steeds meer te zien valt. Onze jeugd is redelijk dik aan het worden. In een willekeurige winkelstraat wordt het straatbeeld vaak half verduisterd door de vele “gezellig” dikke achterwerken die her en der te zien zijn.
Er dient een onderscheid gemaakt te worden tussen, een gezond-, gezellig– en een kledder vet postuur.
De laatste twee baren mij enige zorgen. Het is een bekend fenomeen dat het gemiddeld lichaamsgewicht van de bevolking van het Westen, en die van Nederland in het bijzonder in hoog tempo toeneemt. In de Verenigde Staten is begin oktober 2002 een artikel gepubliceerd dat maar liefst 31% van de bevolking aan een ernstig overgewicht lijdt!
Het is juist zorgwekkend dat de snelle groei van het lichaamsgewicht zich met name bij de jeugd voltrekt. Hier is een redelijk eenvoudige verklaring voor te geven. In onze maatschappij is er eten in overvloed. Loop maar eens door dezelfde winkelstraat of op een of andere evenement dan grijnzen de ijsjes, milkshakes en de hamburgers u tegemoet. De meeste consumenten denken dat ze van vette producten juist dik (lees vet) worden. Ze eten dan geen mayonaise bij de patat maar eten liever een yoghurt ijs toe. U kunt wel degelijk vet van suiker worden. Ons menselijk lichaam heeft hiervoor een perfecte chemische fabriek tot zijn beschikking die van suiker vetten kan maken. Dit noemen we stofwisseling.
De meest recente dikmakers in ons dagelijks leven zijn de zogenaamde alcopops, limonades met toegevoegd alcohol tot een percentage van ongeveer 6%. Deze Breezer-achtige drankjes zijn ondermeer helaas in de afgelopen zomermaanden regelmatig negatief in het nieuws geweest vanwege de alcoholvergiftigingen op Terschelling. Met een dergelijk drankje krijgt u niet alleen geweldig veel suiker binnen maar ook redelijk wat alcohol. Omdat het drankje zo zoet is merkt men van dat alcohol weinig, totdat de patiënt letterlijk van de stoel afvalt en zo de man met de hamer tegenkomt. Alcohol in pure vorm levert bijna net zoveel energie als reuzel en levert zo een stevige bijdrage in de calorieën die men met een verfrissend drankje tot zich neemt. Het aantal eetmomenten per dag is ook dermate toegenomen dat we niet meer over maaltijdmomenten spreken maar meer over ‘graasgedrag’ van de consument. De levensmiddelensector speelt hier uiteraard handig op in. Het zou eens goed zijn om naast de Breezerlijn een BMI-lijn in te voeren. Dit staat voor ‘Body Mass Index’. Dit is een getal dat aangeeft in welke staat het lichaamsgewicht zich bevindt. De BMI berekent u door het lichaamsgewicht in kilogrammen te delen door het kwadraat van de lichaamslengte in meters uitgedrukt. Is de index tussen 20 en 25, dan mag u spreken van een normaal lichaamsgewicht. Ligt uw index boven de 30 dan is er sprake van een licht tot matig gezondheidsrisico. U lijdt dan aan obesitas en komt dan in aanmerking voor de meest kenmerkende ziektes zoals diabetes 2 (als gevolg van verminderde insuline resistentie), hoge bloeddruk, bloedvat beschadiging, rugklachten, verminderde calciumopname en aanleg voor een reeks andere ernstige ziektes, al dan niet van letale aard. Een BMI van boven 40 is morbide, ziekelijk. Om een rekenvoorbeeld te geven kunt u stellen dat een persoon die 2 meter lang is een gewicht mag hebben van 100kg ( 100 gedeeld door 2x2meter; 100 : 4 = BMI 25)
In sommige culturen is het juist een teken van welvaart als men dik is. Je laat tenminste zien dat je goed voor jezelf en anderen zorgt. Van BMI hebben ze in landen zoals India en Turkije nog niet echt gehoord. Vooral als de dames gehuwd zijn lijken ze als het ware te exploderen. Het wordt eens tijd dat er duidelijk gemaakt wordt hoe efficiënt het lichaam suiker in vetten kan omzetten. Dat zal veel van het gewichtsprobleem vanzelf doen oplossen. Dit doet men niet met de talrijk voorhanden zijnde slankheidskuren, daarover later meer.
Zet maar snel een streep door de Breezerlijn.
Zelf ben meer voorstander van een potloodlijn…