Dit het ‘viespeukenartikel’ uit de ‘Warenwetregeling Hygiëne van levensmiddelen’. Deze valt onder de Warenwet en regelt ook alle zaken die betrekking hebben op de hygiëne die rechtstreeks te maken heeft met onze voedingsmiddelen.
Een artikel 6 ondernemer runt een zeer vieze tent waar de verf van het plafond afbladdert, de vloer grote gaten vertoont en het vuil tot een meter hoogte tegen de muur is geplakt. Verder lopen er muizen rond en de kakkerlakken schieten weg als een klant de winkel betreedt. Een kat in de keuken is uiteraard een lief huisdier maar levert wèl een overtreding op. Dit staat geregeld in artikel 24, het 2e lid van de Warenwetregeling Hygiëne van levensmiddelen.
Dit artikel schrijft voor dat bedrijfsruimten schoon, goed onderhouden en voldoende verlicht dienen te zijn. Het 2e lid van dit artikel schrijft ook voor dat er adequate maatregelen getroffen moeten worden om ongedierte uit de bedrijfsruimte te weren.
Bij een dergelijke wetsovertreder heeft u dan te maken met gewoon een vies bedrijf waar alles zo’n beetje van narigheid aan elkaar plakt. Het is een duur artikel want dit levert altijd standaard een dubbele boete op van snel € 900,00 ! Weg is de winst van een week! Terecht, want met een vuil bedrijf speelt u werkelijk met de gezondheid van z’n klanten. Wanneer er ééntje terecht klaagt en er wordt dan juridisch werk van gemaakt dan kan dit snel sluiting van het bedrijf betekenen. Zo snel kunnen de kosten en claims oplopen. Dit is iets wat veel ondernemers zich nauwelijks realiseren dat een consumentenklacht altijd als een zwaard van Damocles boven hun hoofd hangt.
Zo herinner ik mij in het grijze verleden dat een bedrijf in Rotterdam-Zuid mij vroeg om het aantal bacteriën die in de mix voor loempia’s voorkwamen te helpen verminderen. Hier zijn simpele oplossingen voor te bedenken. Gewoon verhitten en snel terugkoelen en in het ergste geval als dat niet werkt dan gewoon een verdunde oplossing van Waterstof Peroxide, H2O2 toevoegen. Werkt altijd perfect! Een week later was de goede man weer aan de telefoon. Mijn idee werkte in het begin perfect! Heel even waren de bacteriën weg uit zijn loempia’s maar nu zat het er weer vol mee en hij had al een waarschuwing van de Keuringsdienst van Waren te pakken! Help, wat moest hij nu toch doen? Hierop snel in de auto gestapt om het bedrijf eens te bezoeken. Wat ik daar aantrof was ouderwets afgrijselijk gewoon. De vloer was gedeeltelijk bedekt met zeil, werkkleding van het personeel was zeker een week oud en duidelijk afwijkend van de oorspronkelijk witte kleur. De bereidingsruimte was afgescheiden van de was- en kleedlokalen door middel van hardboard wanden met daarop een tegelmotief gedrukt en de warmwatervoorziening was als geruime tijd defect zodat de reiniging met koud water plaatsvond. Dit laatste was de primaire bron van alle ellende. Er bleef teveel vuil achter op de werkoppervlaktes en hiermee werd een goede voedingsbron gecreëerd voor de bederf bacteriën. Bij het zien van deze Artikel 6 puinhoop en de onwil van de ondernemer hier iets aan te doen heb ik direct rechtsomkeert gemaakt. Later heb ik met gemengde gevoelens kunnen vaststellen dat het bedrijf binnen een maand haar deuren moest sluiten. In zo’n geval praat men niet over wat onvoorziene omstandigheden of domme pech maar lag de oorzaak veel dieper. De bedrijfsleiding snapte niet bijster veel van wat men op dat moment aan het doen was. Dergelijke lieden zijn zeer wel in staat om de adviseur op dat moment alle verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven. Dank je de koekoek!
Het personeel, dat veelal ongeschoold was kon niet meer doen dan het opvolgen van domme opdrachten van hun bedrijfsleiding die het snackbedrijf zeer snel de grond in boorde en daarmee hun werkgelegenheid! Gelukkig is dit historie en een waarschuwingsbaken voor vele gelijkdenkende ondernemers.
Eet u smakelijk met artikel 6!