“Pap, er zit maar 1,2% limoensap in deze frisdrank terwijl op het pak allemaal limoenen te zien zijn” riep mijn jongste zoon (16 jaar) mij toe. Hij had zich in de horizontale werkpositie voor de TV genesteld, zich intussen lavend aan de nieuwe drank van SISI ‘fruitmania’ genaamd. Tjonge, zou mijn zoon zich nou eindelijk gaan interesseren in de voedingsmiddelentechnologie? Er gloorde even hoop. Eindelijk zou mijn underdog positie binnen de familie een beetje gecorrigeerd kunnen worden.
“Ja het smaakt best lekker, ach wat geeft het eigenlijk” sloot hij meteen deze voor mij hoopvolle discussie af.
Waar praten we over met deze frisdrank? Juist ja, nergens over. Het is gewoon gearomatiseerd water met een flinke dosis emotie toegevoegd en dat alles fris verpakt in een kleurig plaatje.
Regelt de Warenwet dan niets? Ja en nee. Vroeger was er een Frisdrankenbesluit die precies regelde hoeveel vruchtensap er minimaal per naamcategorie in de drank aanwezig moest zijn. Nu is dit besluit vervallen en worden de wettelijke zaken via een andere wetten geregeld. Voornamelijk door de Wet Etikettering Levensmiddelen. De producent moet op het etiket naar waarheid de ingrediënten vermelden en bij de zogenaamde ‘claimingrediënten’ het percentage vermelden. Dat doet de industrie ook braaf, vaak op een uiterst schaamteloze manier. “We vermelden toch netjes wat erin zit” luidt het excuus. Ja, dat is wel zo maar ze zetten zich wel op een grandioze manier voor schut.
Laten wij het etiket van SISI fruitmania eens nader bekijken.
De aanduiding luidt als volgt:
Drank met limoensap en magere yoghurt, verrijkt met vitamine C. Met suiker en zoetstoffen.
Ingrediënten:
Water
Suiker (8%)
Vruchtensap 6% (sinaasappelsap, limoensap 1,2%)
Magere yoghurt (3,6%)
Zuurteregelaar (E331) ‘Dit is natriumcitraat’
Voedingszuur (citroenzuur)
Zoetstoffen (cyclamaat, sacharine)
Vitamine C
Natuurlijk aroma
Kleurstof (E160a) ‘Beta caroteen die een oranje kleur geeft’
Voedingswaarde per 100ml 155 kJ = 37 kcal
Eiwit 0,1g
Koolhydraten 8,5g
Vet 0g
Vitamine C 10mg * = 16,5% van de dagelijkse hoeveelheid.
Er zit al fors veel suiker in het product. 8% wordt er toegevoegd. In de voedingswaardewijzer lezen we dat er 8,5% in totaal in zit. Die extra 0,5% suiker geeft al aan hoe weinig echt sap erin zit. Teruggerekend heeft dit sap dan een suikergehalte van 100:6 *0,5= 8,3% Dat is best redelijk te noemen.
En eeh, yoghurt, wat moet dat nou in dit drankje? Dat is juist een briljante oplossing om het drankje een effect mee te geven dat het helemaal vol zit met sap. Het wordt mooi troebel en zo lijkt het heel wat. Wanneer u het sap van een halve sinaasappel (ongeveer 60ml) aanlengt met één liter water, ziet u met eigen ogen hoe u belazerd wordt. U heeft dan een drankje met 6% sinaasappelsap met een uiterst waterig schijnsel in uw glas. De smaak? Die lijkt nergens naar. Gewoon water! Dus moeten er royale hoeveelheden suiker, citroenzuur en aroma aan toegevoegd worden.
De naam ‘fruitmania’ is uitermate misleidend. Tenzij de tweede helft van het woord op de geestelijke gezondheidstoestand van de consument slaat. Die moet wel maniakale trekjes hebben om deze drank lekker te vinden. Met andere woorden, ontoerekeningsvatbaar consumentengedrag.
De prijs? Die durf ik bijna niet te noemen. Tot zo’n € 0,75 per liter.
Voor het laven van de dorst op een warme zomerdag weet ik wel een lekkere drank dat zeer goed verfrist. Gewoon ijswater. Een grote kan met water een dag tevoren in de koelkast zetten en slempen maar.
Lang leve ‘Château de la pompe’!