Als fervent appel liefhebber verslik ik mij wel eens in het rare stickertje dat op de appel geplakt is. Nergens goed voor zo’n stickertje! ‘NEW ZEALAND 4101 Golden Bay fruit BRAEBURN’ lees ik dan. Die reclameboodschappen zijn nergens goed voor wanneer ik een appel ga eten. Vergeefse moeite. Dit verschijnsel is het beste te vergelijken met spam. ‘Appelspam’ wel te verstaan. Het enige wat ik mij op dat moment realiseer is dat deze appel zo’n 18.000 kilometer heeft moeten afleggen om mijn mond te bereiken. Voor dit idiote gesleep met voedingsmiddelen betaal ik vlot € 0,05 per appel. Zonde!

Wat zegt de wetgever hiervan?
Naar mijn mening maakt de fruitindustrie op een handige manier gebruik van een van de talloze gaten in de Warenwetgeving. In het geval van de appel is het stickertje te zien als een verlengstuk van de verpakking. Het wikkeltje om een sinaasappel heeft nog enige functie, de vrucht wordt altijd geschild en het wikkeltje dient vaak om lelijke plekken de camoufleren. Bij de appel is het geheel anders. Die ten we met schil en al. Nu zal de Voedsel en Waren autoriteit geen speerpunt van maken om deze stickertjes omdat de consument hier niet direct aan dood kan gaan. Dit is een van de manieren om de prioriteiten van onze handhavers juist in te schatten. Is deze bestickering dan niet aan te pakken? Volgens mij wel.
De appel dient gewassen te worden voor gebruik. Dit is geen wettelijk voorschrift en wordt ook niet op de verpakking vermeld. Na het wassen is het stickertje nog steeds aanwezig op de appel. Deze is dus afwasbestendig. Een appel wordt in 80% van de gevallen ongeschild geconsumeerd. Terecht ook want de meeste voedingsvezels en vitamine C bevindt zich in en vlak onder de schil. Het stickertje beslaat slechts een heel klein deel van de appel dus de kans is aannemelijk dat de argeloze appel etende consument deze helemaal niet eens ziet. Hap! En eet smakelijk met de sticker. De kleefpasta voor het kunstgebit is niet meer nodig, die levert de sticker al voor u!
De sticker moet gezien worden als een contaminant van de vrucht. Het dient geen enkel doel en de stickeraars kunnen nooit aantonen dat het 100% veilig is voor de consument. Zolang er een consument is die het tegendeel kan aantonen dient zo’n sticker verboden te worden. Ik meld mij nu vast aan om dit aan te gaan tonen.

Is zo’n sticker wel veilig om op te eten?
Nee, nooit voor 100% Het stukje plastic zal niet zoveel kwaad kunnen, we gaan ervan uit dat er geen migratie plaatsvindt van de weekmakers naar onze spijsvertering. Plastic op zich kan weinig kwaad mits het niet te groot is. Bij geiten en schapen bijvoorbeeld is het eten van een stuk plastic vaak een avontuur met dodelijke afloop. Het gevaar van een koliek bij de mens als gevolg van een stuk plastic lijkt mij niet zo groot.
Hoe zit het met de kleurstoffen? Die zijn vaak zeer fel van kleur en vaak gaat de regel op dat hoe feller de kleur hoe giftiger de stof. In hoeverre wordt de kleurstof opgenomen? Dat zou ik graag willen weten als goedgelovige ‘appelfiel’.
De zelfklevende laag dan? Waar wordt die van gemaakt? Vaak is dit een polymere verbinding die van melkbestanddelen gemaakt wordt. Het kan ook een ander polymere kunststofverbinding zijn met zeer speciale weekmakers.

Wat doen we er tegen?
Het lijkt mij aardig om eens een anti appelsticker lobby op te richten. We gaan demonstreren voor het gebouw van de VWA en dan maar hopen dat wij in het late actualiteitsprogramma ‘Nova’ komen voor dergelijke oubollige onderwerpen.
Nee, ik weet een betere oplossing. Ik ga eens informeren naar de veiligheid van de sticker. Die kan nooit gegarandeerd worden. Zeker niet wanneer u in het donker een appel eet.

Wij gaan u op de hoogte houden van de flauwekul antwoorden die wij zullen ontvangen.
Wordt vervolgd.
Eet u maar gerust intussen Hollandse appels! De Nieuw Zeelandse appels worden vanwege de olieprijs binnenkort redelijk zeldzaam.

Spaar de stickers maar vast, die worden geld waard!