Het meest verzot ben ik op voedselschandalen. Je kunt veel leren van fouten van anderen. Sterker nog. Fouten vormen de beste basis voor ieder leerboek.

De rellen die de Consumentenbond heeft trachten te veroorzaken op het gebied van de ftalaten (weekmakers van de kunststoffen) in de Scoubidou touwtjes en later met de luchtverfrissers heeft een gevaarlijke tendens aan het licht gebracht. Namelijk schieten met hagel op alles wat maar mogelijk fout is en het liefst met een sensationele geur erover heen gedrapeerd.

Uiteindelijk heeft de hoofdredactionele muts van de bond behoorlijk in het stof moeten bijten want haar clubje had wel foute ingrediënten gevonden maar er even gemakshalve niet bijgezegd wat de mate van de fout was. Met andere woorden, ze hadden bij de bond vlijtig vastgesteld dat er foute stoffen in die producten zaten zonder na te denken wat de concentraties ervan waren bij normaal gebruik. Hiervoor is de Warenwetgeving erg duidelijk in. Hier wordt precies geregeld hoeveel van een gifstof in een voedingsmiddel mag zitten. Terecht, want overal zitten gifstoffen en het gaat er juist om hoeveel de schadelijke grens vormt. Ik roep al jaren dat het menselijk lichaam best een hoeveelheid troep, lees vergif, verwerken kan mits het lichaam in redelijk gezonde conditie verkeert.

In veel levensmiddelen zitten opzettelijk en onopzettelijk gifstoffen verwerkt en hiervan zijn legio voorbeelden te noemen. Denkit u maar eens aan koffie, de nationale ‘word wakker drank’ hierin zitten zo’n 700 vreemde stoffen. Geen mens die erover piekert om koffie van de markt te halen. Het zo een enorme smokkelroute op gang brengen. De drugsbaronnen zullen dan snel hun werkterreinen verleggen. Geen bolletjesslikkers maar koffieboonslikkers. Ha ha, ik lach me dood bij die gedachte. De beste koffiebonen worden overigens gewonnen uit de ontlasting van de Civetkat. Dee bessen zijn door de spijsvertering geheel van het vruchtvlees ontdaan en de boon  zelf heeft enkele bijzonder aromacomponenten erbij gekregen.

Gerookte vleeswaren is ook zo’n giftig product dat niet van de markt gehaald zal worden. De houtteer stoffen die in ruime mate op de producten zitten hebben allemaal een uitermate bedenkelijk kakarter. Roken is te vergelijken met een carbolineumbehandeling zeg ik altijd.

 

Ik voorspel u. Binnenkort zijn de aromastoffen aan de beurt voor het volgende zogenaamde schandaal en  de daaruit voortvloeiende rectificatie.

 

Ethanol is na water zo’n beetje de meest onschuldige stof die in moderne aromastoffen voorkomt. We noemen een paar andere:

M   Allylcapronate

M   Benzaldehyde

M   Benzyl- acetate

M   Furaneol

M   Furfurylmercaptan Alpha

M   Hexenol-Cis-3

M   Methylheptenone

M   Terpineol Alpha

M   Nonenal-Cis-6

 

Nu ben ik geen chemicus, ik heb wel eens een plaatje gezien van chemische formules. Er zitten nogal wat lelijke stoffen in aroma’s waar men gemakkelijk de voorpagina’s van een landelijke ochtendkrant mee kan halen.

Alle wettelijke bepalingen omtrent aromastoffen zijn terug te vinden in de EEG richtlijn 88/388

In Bijlage 1 van de Regeling geur- en smaakstoffen, die onderdeel vormt van de Warenwet kunnen we lezen welke stoffen er allemaal toegelaten worden voor onze voedingsmiddelen parfummetjes!

Zijn die stoffen allemaal wel toegelaten door de Warenwet?

Ja, dat zijn ze zeker. Onze eigen Warenwet staat toe dat wij een chemische winkel in onze voedingsmiddelen stoppen! Het halve Chemisch Handboek gaat in ons voedsel!

Nu ben ik beslist niet iemand die op geiten wollen sokken rondloopt en al mediterend de nieuwste trend op gezondheidsgebied aan het opsporen ben terwijl ik wierook aan het opsnuiven ben. Ik probeer de zeken te relativeren.

Perrier in opspraak omdat er benzeen in aangetroffen werd. In zulke belachelijk lage hoeveelheden dat er nooit sprake is geweest van een voedselveiligheidsrisico. Toegegeven, die stof hoort er gewoon niet in en daarom in het bedrijf fout geweest. Aromastoffen mogen zo’n beetje alles bevatten wat lelijk is en geen haan kraait ernaar. Nou ja, bijna geen haan. Er zit een levensgroot gat in deze Warenwetgeving en dat is de dosering van het aroma in het voedingsmiddel. Dat ligt aan de fabrikant hoeveel hij van het (vaak zeer dure) aroma wil toevoegen. Zo zullen zuivelproducten vaak twee tot vijf maal zoveel aroma bevatten vanwege de smaakverhullende eigenschappen van melkeiwitten. En wie weet komt er een soort magisch drankje op de markt met wel 5% aroma toegevoegd. Een soort geestverruimend middel. Tja, als je sommige aroma’s ziet dan zitten die stoffen er wel in. Dat het product niet meer te genieten is levert vaak geen probleem op. Veel suiker en citroenzuur en het is weer wel te genieten. Kijk maar naar het recept van Coca Cola. Bijna 14% suiker voegt men toe om het fosforzuur en citroenzuur te compenseren.

In onze wetgeving worden wel maximum grenzen van de concentraties van bepaalde stoffen gesteld. Die zijn terug te vinden in de Warenwet Regeling geur- en smaakstoffen.

 

Bij Maillard reacties ontstaan veel ongewenste en giftige stoffen die onze voedingsmiddelen juist zo lekker maken. Dit zijn chemische reacties die ontstaan wanneer een eiwit (aminozuur) met een suiker reageert. Deze reactie vindt voornamelijk plaats tijdens de (over)verhitting van voedingsmiddelen en er vindt meteen een mooie bruinkleuring plaats.

Er zijn drie soorten ‘aroma’s’ die ontstaan bij het braden van vlees bijvoorbeeld:

M   Thiazolen die de typische braadlucht en die van gebakken popcorn opleveren

M   Furanen die de zoete en caramel-achtige geuren produceren

M   Pyrazenen die het typische geroosterde geurtje opleveren. De laatste bevat benzeenringen, een redelijk giftige verbinding.

In de aroma’s uit het potje zitten dezelfde verbindingen. Het enige verschil hiermee is dat ze moedwillig zijn toegevoegd. En dat het verbranden van vlees op de barbecue gezien wordt als een onschuldig culinair tijdverdrijf.

 

Nauwkeurige analyses

Op moderne laboratoria worden de detectiegrenzen van de chemische analyses steeds lager. Wij kunnen bij wijze van spreken al meten hoeveel chemicaliën door de verpakking heen opgenomen worden. Dus in het pak melk dat naast de benzinepomp heeft gestaan is al te meten dat er meer benzeen in voorkomt dan bijvoorbeeld destijds in Perrier vastgesteld was.

 

Wij weten teveel over onze voedingsmiddelen, dat is het probleem geloof ik.

Lekker dom en blond wezen duurt het langst in dit geval!