Katten zijn eigenlijk rotbeesten.

Ze doen precies wat ze willen en het enige wat ze interesseert is een warm huis en lekker eten. Af en toe een vogeltje vangen, een drolletje draaien in de tuin van de buren en later op de bank maar spinnen!

Het leuke weer van een kat is dat bijna niemand ze van de wijs kan brengen. Als iets niet bevalt, dan wordt men op een hop geblaas of hoge rug getrakteerd al of niet vergezeld met krabsporen.

Katten zijn notoir moeilijke eters. Als er verkeerd voedsel in de bak ligt dan moet u ze flink laten hongeren wil het beest het alsnog eten.

Hoe komt het dat het ene voedsel wel en het andere niet gegeten wordt? Wat vindt een kat het lekkerst?

Katten zijn roofdieren. Althans dat zijn ze van oorsprong. Soms kunnen we het zelf ondervinden wanneer de zoveelste dode muis of mus binnengebracht wordt. Ook het lapje vlees dat op het aanrecht ligt kan ook onderworpen worden aan hun roofzucht.

Als we de katachtigen in hun eetgedrag bestuderen op de manier waarop ze beginnen met het opeten van hun prooi, valt het op dat ze altijd beginnen met de darmen. Bah zeg, een kat is toch een schoon dier? Jazeker, maar hij houdt wel van lekker eten. Dat vindt het roofdier in de darmen. Veel voorverteerd voedsel is aanwezig en de vetten en eiwitten zijn half afgebroken tot min of meer erg smakelijke verbindingen. Met andere woorden: door gedeeltelijk hydrolysatie ontstaan veel vluchtige componenten zoals vetzuren, aldehyden en andere vluchtige aminozuren.

De chemie 

De petfood industrie heeft deze techniek feilloos gekopieerd. Door dergelijk voorverteerd voedsel als geurstof over het voer te doen wordt de kat eigenlijk misleid door de geur van de buikinhoud van een prooidier. In de praktijk is dit een mengsel van voorverteerd kippendarmen.

Hiervoor neemt men vers gewonnen kippendarmen, voegt er het enzym protease toe en het hydrolisatieproces kan goed beginnen. Dit enzym is hetzelfde die de bloedvlekken uit uw wasgoed kan halen. Het verteert als het ware de eiwitten tot kleine stukjes zodat ze gemakkelijk loslaten van het vervuilde textielweefsel. Deze stukjes zijn in feite gehydrolyseerde eiwitten die heerlijk geurig zijn.

Een kat houdt ook nog van zure producten. Niet dat ze dolgraag zure melk drinkt maar ze heeft de voorkeur voor zuur boven zoet.

Om deze reden wordt droog kattenvoer voorzien van wat organisch zuur. Fosforzuur meestal. Hetzelfde zuur zit in ruime mate in onze Coca Cola dus zo erg is het ook weer niet.

Toch drinkt mijn kat geen cola. Dat komt door het koolzuur. Een redelijk prikkelend gas die de uiterst gevoelige neus zwaar zal toetakelen.  Verder is koolzuurgas een gas die een indicator is dat iets bederft. Katten hebben daar een heel fijne neus voor.

Zo houdt een kat beslist niet van andere ‘bederf’  alarmgeurstoffen, zoals rook, melkzuur en vluchtige componenten zoals alcohol.

Vreemd genoeg lusten katten wel rookworst.

Tja denkt ie, er zit wel een luchtje aan maar dat zal mij een ‘rotworst’ wezen!