Wanneer honden een bakje eten voorgeschoteld krijgen, het maakt eigenlijk niet uit wat ze krijgen, lijkt het alsof er een gigantische water stofzuiger aan het werk is. Wat een gesmak en een geslobber! Daar kan een gemiddelde Chinees niet tegenop.

Lange tijd heb ik naar een verklaring voor dit ‘slobbergedrag‘ gezocht. Er zijn een paar dingen die mij inmiddels wel duidelijk geworden zijn. een hond eet gewoon ontzettend snel. Alles moet met grote snelheid de slokdarm passeren anders vreet de concurrentie het weg. Van oorsprong leven honden in gezellige gemeenschappen met elkaar. Kijk maar naar andere hondachtigen, de hyena.

Verder is een hond geschikt om iets snel naar binnen te schrokken. Kijk maar naar die grote lerp van een tong. Lijkt wel een vloerdweil als die soms uit de bek hangt.

Wat vinden honden lekker?

Petfood fabrikanten weten over het algemeen dat honden een voorkeur hebben voor zoetigheid. Daarom worden er in ruime mate koolhydraten toegevoegd in hondenvoer. Niet alleen granen, die uiteraard beduidend goedkoper zijn dan gewoon vlees maar soms ook gewoon suiker. Hiermee wordt de smaak, de palatability in vaktermen, verhoogd. Een hond is ook niet zo vreselijk kieskeurig dan katten. Nu moet ik een categorie honden uitsluiten, u weet wel die vervelende schoothondjes uit de ‘Fifi’ categorie.

Dat honden niet zo kieskeurig zijn wordt soms door petfood fabrikanten gebruikt om bepaalde niet zo fris ruikende grondstoffen weg te draaien of hun lijnen schoon te draaien. Uh, schoondraaien, wordt de vloer ermee aangeveegd en dan afgevuld?

Hiermee bedoel ik wat anders. Soms is een verwerkingslijn aan schoonmaak toe. Soms stinkt de lijn gewoon op maandagmorgen wanneer er weer opgestart wordt. Het is vak redelijk lastig en kostbaar om vooraf alles weer schoon te maken en te desinfecteren. Beter is om de eerste productie van die week voor de hond te doen. Over een hondenbaan gesproken…

Honden kunnen best wat gifstoffen verdragen waartegen een mens maar zeer matig tegen bestand is.

Zo heeft een hond soms de neiging om een bot met daaraan allerlei lekkere vleesresten ergens in de tuin te begraven. Het gevolg van dit gedrag is dat er een uitbundige microbiologische besmetting plaatsvindt. In de bodem bevinden zich de meest schadelijke en vreselijke bacteriën. Daar heb ik wel eens een plaatje van gezien.

Wanneer de hond de kluif weer opgraaft dan gaat hij gewoon weer verder waar hij gebleven was. Het maakt niet zoveel uit of er toxinen in zitten. Een hond is bestand tegen diverse botulisme toxinen ook nog.  In feite is een hond een aaseter zegt een bioloog. Gewoon een lijkeneter zegt Velzeboer om de zaken meteen maar goed duidelijk te maken.

Is het niet knap dat de hond het bot altijd weer snel kan terugvinden? Nee, helemaal niet! Dat bot stinkt gewoon een uur in de wind, die ruik je als hij zelfs een meter onder de grond begraven zit.

Makkie, gewoon zelfs een hond weet de mens om zijn tuin te leiden.