Niets is beroerder dan wanneer iemand zich verbergt of iets probeert te verbergen. Dat is gewoon de kat op het spek binden. Dan ga je juist spitten en graven wie de geheimzinnige joker is. Spannend toch?

Voedingsmiddelenfabrikanten hebben er ook een aardig handje van. Vaak staat er niet een adres van de producent op de verpakking maar dat van het hoofdkantoor. Noem het maar rustig het ‘HQ’ syndroom. Staat wel gewichtig om een correspondentieadres in Maarssen te hebben in plaats van Langendijk, vroeger ook wel bekend onder de naam Broek op Langendijk.

Del Monte spant helemaal de kroon. U weet wel, het merk van het idioot dure fruit in blik of verse ananassen. HQ in Monaco! Dat zet het bedrijf eens duidelijk op de kaart! Geeft wel te denken over de reden waarom in deze belasting vrijstaat een kantor geopend moet worden. Maar wat geeft dat, het imago van Del Monte is toch al niet zo denderend.

Supermarkten hebben heel veel huismerken die varen onder de vlag van het hoofdkantoor. Albert Heijn geeft het fort in Zaandam op en Super de Boer heeft Amersfoort als dynamisch middelpunt.

Het mag duidelijk zijn dat op een etiket van een voedingsmiddel de adresgegevens te vinden moeten zijn. Artikel 19 van de Wet Etikettering Levensmiddelen is hier redelijk duidelijk in.

Dit valt er te lezen:

“De vermelding van de gegevens omtrent de producent, verpakker of verkoper, bedoeld in artikel 5, eerste lid, onderdeel f, moet bestaan uit de naam of de handelsnaam en het adres van de fabrikant, van de verpakker of van een in het gebied waarop het Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap dan wel de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte van toepassing is, gevestigde verkoper, met dien verstande dat voor rechtspersonen de vermelding van het adres mag worden vervangen door de vermelding van de plaats van vestiging.”

Hier wordt massaal de hand mee gelicht. Soms is alleen de website te lezen of de naam en woonplaats en dan moet de consument maar lekker uitzoeken wat de rest van de gegevens zijn. Toch leuk zo’n drempeltje. Het merendeel van de potentiële klagers is alláng afgehaakt.

Supermarkten reageren zelden als er een klacht schriftelijk ingediend wordt. Het beleid is dat deze altijd in het filiaal opgelost worden. Lekker efficiënt maar weet zo’n 16- jarige puber wel wat er geantwoord moet worden? Of de ‘meewerkend supermarkt manager’?

Het is te verwachten dat deze regel aangescherpt wordt in het kader van de vereenvoudiging van de wetgeving omtrent het etiket. Iedereen weet dat het etiket onderhand meer lijkt op een voedingsmiddelentechnologisch en chemisch handboek dan een efficiënte informatieverstrekker. Over niet al te lange tijd zal de informatie website, dan wel de site van een centraal overheids informatievertrekkend orgaan op het etiket komen te staan. Maak hier een wetje van en alles is opgelost. De consument die toch ook een beetje een onderzoeksplicht heeft kan alles vinden. Vooral de informatie over allergenen is erg belangrijk. Momenteel zijn het er maar 12 die wij moeten vermelden maar in feite zijn het er wel een paar meer. Die komen straks allemaal op het etiket te staan.

Over niet al te lange tijd zullen er stevige gerechtelijke uitspraken zich verzamelen rond het etiket en hiermee worden er genoeg gegevens aangedragen om dit gaatje in de Warenwetgeving te kunnen dichten.

Hm, dit is een uitgelezen kans voor spoorzoekers.