Mij valt altijd de geparfumeerde lucht van ‘lekkere dingen’ op wanneer ik een bakkerszaak binnenloop. De geur is dermate kunstmatig en Barbie-achtig dat het wel kunst aroma’s moeten zijn. Er worden dan ook heel veel aroma’s gebruikt in de bakkerijsector. Een gevulde koek bijvoorbeeld die voorzien is van banketspijs wordt zwaar voorzien van amandelaroma. Banketspijs is de professionele term voor nep amandelspijs waar witte bonen en abrikozenpitten in verwerkt worden. Echt slecht is dit niet overigens. De peulvruchten bevatten essentiële aminozuren en abrikozenpitten kunnen de vitamine B17 bevatten. Dit laatste ook wel Amygdaline ofwel Laetrile genoemd schijnt kankerremmende werking te hebben. In de V.S. is dit een hot item momenteel.

Terug naar de aroma strooiende bakker. Die zijn natuurlijk nodig om de bedenkelijke kwaliteit van al zijn grondstoffen te camoufleren en de klant in de waan te laten verkeren dat alles uiterst ambachtelijk er aan toe gaat.

Zo goed is de kwaliteit van bakkershoning ook al weer niet. Die is zo slecht dat het de naam ‘Honing’ niet eens meer mag dragen van de Warenwet. De vruchten zullen best wel van redelijke kwaliteit zijn. De onbekende importblikken die ik overigens aantref in een doorsnee bakkerij stellen mij niet helemaal gerust als ik als die buitenlandse talen zie op het etiket. Ik ben gewoon te kritisch, lijd aan achtervolgings waan etc.

Die aroma’s hebben een duidelijke functie. Om het koopgedrag te prikkelen natuurlijk. Toegegeven, het ruikt best lekker terwijl je gewoon weet dat het 100% kunst is.

Er is zelfs een versbrood aroma dat onlangs door een cursist bij wijze van grap naar de les meegenomen was. Humor! Dit aroma is zo sterk dat het gemakkelijk een schimmelgeur kan overvleugelen.

De VWA moet hier geen lucht van krijgen want anders wordt meteen artikel 18a overtreding van de Warenwet: eet- of drinkwaren te verhandelen die door hun ondeugdelijkheid de gezondheid of veiligheid van de mens in gevaar kunnen brengen;

De bakkerij heeft soms best eens lekkere dingen die reuze feestelijk uit zien. Denk maar aan gebakjes, taarten en alle bladerdeegproducten. Als we een beetje kritisch naar de gezondheid van dergelijke producten gaan kijken passen deze meer bij een feest van begrafenisondernemers of van een crematoriumvereniging.

Het zal niet lang meer duren dat de consumenten door dit stukje ‘vakmanschap’ heen prikken.

Nee, de bakker zal binnenkort wel heel erg zoete broodjes moeten gaan bakken.