Het Joodse geloof kent vele tradities en het paasfeest is er een van. Met Pesach herdenkt men de Joodse slavernij in Egypte en de uittocht (Exodus) uit Egypte en daarmee de bevrijding van de periode van slavernij.

Pesach duurt zeven of acht dagen en begint op de avond van de 15e nisan die in maart of april kan vallen. Pesach eindigt in Israël op de 21e nisan en daarbuiten op de 22e nisan. is de eerste maand van de civiele joodse kalender en de zevende maand van het godsdienstelijk joodse jaar. De maand telt 30 dagen.

Het feest vangt aan met één sederavond in Israël en twee erbuiten. Op deze sederavond worden teksten gelezen, liederen gezongen, de vier vragen worden gesteld ( waarom eten wij anders dan alle avonden matze, waarom zitten wij anders dan alle andere avonden niet rechtop, waarom is deze avond zo anders dan alle andere avonden en waarom eten we anders dan alle andere avonden bittere kruiden) er worden 4 bekers wijn (of druivensap) gedronken en een maaltijd (de sedermaaltijd) genuttigd volgens een vrij vast patroon. Gedurende de hele Pesachweek, die bij sommige Joden 7 dagen duurt en bij anderen 8, mag men volgens de religieuze voorschriften geen gerezen voedsel eten. In plaats van regulier brood eet men matzes oftewel ‘ongerezen’ broden.

Als voorbereiding op dit feest wordt het hele huis geheel gereinigd en het oude voedsel wordt verbrand. Op een filmpje op het journaal zag ik een Joods gezin lekker barbequen boven de stinkende en smeulende voedselresten.

Het is allemaal een gevolg van de strenge regels die de Koshere keuken voorschrijft. Wanneer is eten kosher?

Het voedsel moet geschikt en rein zijn volgens de bijbelse en rabbinale spijswetten (kashrut).

– Alleen herkauwende dieren met volledig gespleten hoeven zijn rein.

– Geen schelp- of schaaldieren.

– Vissen moeten op zijn minst een vin hebben die in het water zichtbaar moet zijn.

– Vlees kan niet met zuivelproducten gegeten worden, er moet minstens 6 uur tussen zitten.

In feite zijn deze spijswetten gewoon een oervorm van voedselveiligheid voedselveiligheidsplannnen die wij pas sinds 1995 verplicht moeten hanteren binnen onze voedselverwerkende industrie.

Vroeger waren bederfprocessen onverklaarbaar. Men wist wel wat bederf was maar wat er de precieze oorzaak van was liet men eigenlijk aan hogere krachten over. Vaak werd bederf toegeschreven aan duivelse krachten of andere religieus getinte verklaringen.

Er zit best wel logica in het feit om zuivelproducten van dierlijke eiwitrijke producten te scheiden. Zuivelproducten bevatten best veel suikers. Zo’n 4% en veel bederfelijke stoffen. De huisbacteriën die vanuit de melkwinning meekomen naar de melk kunnen zich uitstekend uitleven op vlees. Het gescheiden houden van zuivel en andere vleeswaren is gewoon bederfpreventie, het voorkomen van voedselvergiftiging.

In de moderne tijden zijn deze spijswetten door onze kennis van voedingsmiddelen en toegenomen hygiënestandaarden allang achterhaald. De spijswetten passen nu min of meer in een soort religieuze identiteits traditie. Kijk mij eens een goede Jood zijn etc.

Maar zij ontdekten wel wat voedselveiligheid was. Zij waren Nicolas Appert en Louis Pasteur vele eeuwen voor!

Zo gek zijn die Joden ook weer niet.