Vorige week nog opgeschrikt door de melding dat de Chinese industrie het niet zo nauw neemt met de voorschriften en dat veel argeloze Westerse consumenten er de dupe van worden doordat zij vergiftigd worden zonder het te weten.

Nu (18 augustus 2007) worden wij wéér opgeschikt met de mededeling dat er veel gif in de zeecontainers gespoten wordt.

Dit vinden wij gek.

Natuurlijk is dit niet gek.

Het is gewoon pure noodzaak!

De lange reis van een zeecontainer.

Op z’n kortst duurt de reis van een container vanaf Sjanghai tot Rotterdam een kleine 6 weken als die schuit non stop doorvaart. Omdat er ook veel bezuinigd wordt op transportkosten en omdat de stookolieprijs dramatisch in prijs is gestegen wordt men erg creatief in het containertransport. Men gaat groeperen. Een boot haalt in Azië uit diverse havens wat containers op totdat de boot vol is en de reis naar Europa kan beginnen. Dit kan zo’n twee weken duren. In Europa aangekomen worden de nodige havens aangedaan waarbij voor een deel de retourvracht (vaak lege containers) geladen wordt.

Al dit kostenbesparende geklooi met die containers houdt in dat een container van de rederij ‘Goedkopie’ tot zo’n 10 weken onderweg kan zijn en de halve wereld rondgereisd heeft. Het grootste risico is natuurlijk het vocht dat de producten in ernstige mate kan beschadigen. Nu is het niet zo dat de containers lek zijn en bij ieder buitje vol regenen maar het gevaar ligt anders. Het is de luchtvochtigheid. De goedkope landen bevinden zich vaak in de tropen en vooral in het regenseizoen bedraagt de luchtvochtigheid ruim 90%. Wanneer uw spulletjes met deze luchtvochtigheid ingepakt worden en de container verhuist naar ons miezerige maar vooral koude klimaat dan treedt er condensatie op. Als de temperatuur ook nog eens vaak wisselt omdat de boot eerst in Helsinki een plukje lost, daarna in Genua en drie weken later in Rotterdam aankomt dan heeft de lading al een paar behoorlijke klimaatinvloeden te verwerken gehad.

Het vocht dat in de container trekt zorgt voor stevige microbiologische problemen. Met name de schimmels kunnen er welig tieren. Dit vraagt ook om stevige anti-microbe maatregelen. Dus zo’n container wordt volgespoten. Een gedienstige havenmedewerker spuit dan op gevoel de container vol terwijl hij absoluut niet gehinderd wordt door enige toxicologische kennis, laat staan dat hij een IQ-meter een hogere uitslag kan geven dan 1.

De anti schimmelmiddelen en insecten bestrijdingsmiddelen

Nieuwe kleren ruiken altijd zo lekker vindt u niet? Het is meestal het gif dat u ruikt! Gewoon de insecticiden, fungiciden en andere anti microbiologische preparaten waarmee het textiel ‘veredeld’ wordt.

BASF levert hiervoor het middel Puriste.

BAYER (u weet wel, de uitvinder van het WO-2 gaskamergas Zyklon-B) heeft recent zijn textielverdelingspoot overgedragen naar een bedrijf dat luistert naar de naam Tanatex Chemicals met als vestigingsplaats Ede(!) aan een straat met een zeer inspirerende naam ‘Einsteinstraat 11’

Van alles en nog wat wordt er op het textiel aangebracht. Van optische witmakers tot chelerende middelen toe. Hierover is vrij weinig geregeld in de Warenwet. Het mag niet giftig zijn is zo’n beetje de enige bepaling die erin te vinden is. Maar de wat langzamere giffen waarvan wij de uitwerkingen nog niet kennen worden niet eens beschreven. Een Nederlands bedrijf die dergelijke middelen verkoopt geeft vertrouwen. Maar of de Chinese of Vietnamese concurrent het allemaal wel zo goed doet is lang niet zeker. Hun medewerkers hebben wel andere zorgen aan hun hoofd dan het insectenvrij maken van zeecontainers. Een ding weet men zeker: Er mag geen insect de zeereis overleven en er mag geen spoortje schimmel op het product terechtkomen. Daar zorgen ze wèl voor. Zo hebben ze meer tijd voor hun alledaagse zorgen.

Wel eens textiel bestrijdingsmiddelen geroken?

Stap maar een textielwinkel binnen dan herkent u steevast de eigen winkel (bestrijdingsmiddelen-)geur. Dan heb ik het niet eens over de gezondheidsrisico’s waar het winkelpersoneel aan blootgesteld wordt. Die ademen die troep de hele tijd in. Daar hoor je de Hema, Zeeman, Wibra en Bristol niet over.

Helaas wordt hun personeel bepaald niet dwarsgezeten met een bovengemiddelde hoeveelheid kennis op het gebied van bestrijdingsmiddelen en andere ARBO-achtige onderwerpen. Zorgeloos pakken ze de dozen uit die voorzien is met allerlei onleesbare tekentjes met daarin ook hun sluipmoordenaar.

Zo heeft goedkoop product wel een hoge prijs uiteindelijk.

Ik hoop dat de spaarpotten van de winkelbedrijven goed gevuld zijn.

De directeuren zijn het wèl!