De discussie over burka’s, chadors, hoofddoeken en dergelijke is er eentje die ieder jaar zo tegen het voorjaar weer oplaait. De zomer lonkt weer en het lijkt wel of men zich vooral druk maakt om de vooral de demonische vormen van een vrouw voor de boze buitenwereld verborgen te houden. Zonde van al die wulpse schoonheid zeg ik altijd bij mezelf. Ik kan het weten. Ik moet er niet aan denken dat mijn eigen, bloedmooie dochter in zo’n tentdoek gewikkeld over straat loopt. Zonder van al dat schoonheidstalent gewoon.

Bemoeilijkt de promotie

Verder lijkt het mij redelijk carrière belemmerend. Laten we eerlijk wezen. Mooie vrouwen, maar ook mannen, schoppen het nu eenmaal hoog op de maatschappelijke- of carrièreladder. Voorbeelden genoeg.

Kijk maar eens naar het bizarre omroepwereldje bijvoorbeeld. Allemaal perfect geschapen dames en heren paraderen daar rond. Het merendeel is homo maar daar hebben we het niet over. Het lijkt wel of je narcistische trekken moet hebben om te kunnen overleven als homo.

Mijn dochter had het vast niet zo’n stormachtige carrièrespurt meegemaakt als zij ingepakt in een zwarte wigwam over straat gelopen zou hebben. Zij heeft alle schoonheid van mij geërfd zullen we maar zeggen. Ahum.

Terug naar het aardappelzaksyndroom.

Handig is het zeker niet, het kost een heleboel stof, belemmert het zonlicht om op de huid vitamine D aan te maken (van pro vitamine D) en hindert een van de belangrijkste maatschappelijke zaken die een vrouw kent. De verkooptechniek!

‘Breng jezelf aan de man’, luidt het credo, letterlijk gesproken.

Je ziet wat je koopt en weet waar je aan toe bent.

Soms is een aardappelzak best wel handig hoor. Vooral als je veel te verbergen hebt. Sommige dames zijn zo foeilelijk dat ze het beste in een omgekeerde ‘Big Bag’ gehuld kunnen zijn.

Zo maatschappelijk ontwrichtend lelijk kunnen sommigen zijn dat drastische maatregelen gewoon keihard noodzakelijk zijn.

Sommige, vaak allochtone dames, lijken te exploderen enige tijd nadat de trouwceremonieën afgewikkeld zijn. Meteen een burka om.

Het lijken wel wandelende biertonnetjes!

Hoppa, inzwachtelen die hap.

Inpakken als toetje voor het hiernamaals.

Nee, een aardappelzak zegt meer iets over het persoon dan de symboliek eromheen. Het aardappelzak slachtoffer is gewoon mensenschuw, sluit zich af va de buitenwereld en leeft het liefst op één vierkante meter als een batterij legkip.

Ik sexistisch en discriminerend?

Welnee, ik bewaakt het maatschappelijk landschap gewoon en probeer visuele schokgolven onder controle te houden.

Ik koop liever mijn aardappelen die verpakt zijn in een plastic zak. Je kunt zo zien of er iets met een rotte lucht in zit.

Dat kun je van een burka niet zeggen.

Zucht.