In mijn nabije omgeving heb ik mee mogen maken hoe het onderwijs met kerstpakketten omgaat.
Met een strak regime worden de zaken geregeld die mij sterk doen denken aan het Nazi tijdperk.
De pakketten liggen anoniem in de gang op iedereen te wachten en als je wat te klagen hebt dan doe je het volgend jaar zelf maar wordt er in de kerstboodschap er aan toegevoegd, dan hebben we de inhoud nog niet eens bekeken.
Het lijkt wel of de financiële crisis direct verwoord wordt in dergelijke pakketten. Wat een bedeelde armoe zeg!
De ‘kandidaat gelukkige ontvanger’ krijgt instructies om enkele listige codes op een website in te tikken om de gewenste goederen in ontvangst te nemen. Niet wetende dat de ontvanger meteen een werkend IP-adres in handen krijgt die hij weer aan derden verkoopt zodat spoedig weer een royale hoeveelheid ‘post-kerstpakket’ spam in dank verzonden kan worden.
De brave overheidsinstellingen slaan de plank weer eens geheel mis.
In plaats van wat warmte te geven of beter gezegd een beetje empathie, wordt de medewerker letterlijk en figuurlijk als een nummer behandeld.
De school regelt zo binnen 5 minuten alle kerstpakketten.
Zak met geld overmaken en klaar is Kees.
Op naar de volgende vergadering.
Toch wel efficiënte lui daar in het onderwijs.
Was vroeger alles zoveel beter?
Ja!
Je kreeg dan een royaal gevulde doos met weet ik veel wat er in zat en er zaten ook wel nutteloze dingetjes bij maar het pakket was duidelijk kostbaar geweest en de hele familie had er lol aan. Je wist dat je een hele grote sigaar uit eigen doos kreeg maar je kreeg er wel enige uren vermaak voor terug.
Nu zit de hardwerkende onderwijswerker met wat bio wijn, CO2 neutrale koekjes en een deelnemings bewijs voor het zoveelste waterdragersproject ergens in donker Afrika.
Help, waar zijn mijn geitenwollen sokken!
Het wordt hoog tijd dat de werkgever als een Charles Dickens figuur een soort hoorn des overvloeds zelf bij iedereen langs gaat als een soort gespeelde redder in nood in deze donkere maanden.
Gelukkig, een lichtpuntje wanneer een vette rookworst uitgepakt wordt, een lekkere rollade, kaas of een fantastische wijn uit een redelijk fout land.
Zo steunen wij onze nationale voedingsmiddelenindustrie.
Ik ga een beetje een waterputje betalen.
Pfff!
Gelukkig heb ik het getroffen als ZZP-er.
Ik schenk mijzelf maar eens wat in.
Mijn oude sokken liggen allang in de open haard.