Niets is moeilijker dan met een leeg vel papier voor je neus aan iets te beginnen. Het maakt even niet uit of het een brief is, project of zelfs een column.

Ik trek hier een vergelijking met een voedingsmiddelentechnoloog die een bepaald product gaat ontwikkelen. Ik heb mij de laatste tijd behoorlijk geërgerd aan de plakmethodes die sommige productontwikkelaars hanteren.

Je neemt een bepaald recept, een snufje zout extra erbij en hopla het nieuwe product is klaar baas!

Voor mij betekent dit een enkele reis naar het CWI om meteen aanspraak te maken op de reeds opgebouwde WW rechten! Aanpakken dergelijke luiaards.

Een A4 technoloog begint ook werkelijk met een leeg velletje en gaat het gewenste nieuwe product helemaal van voor af aan opbouwen. Daar is vreselijk veel vakkennis nodig, vooral grondstoffen- en warenkennis. Helaas klungelen de tegenwoordige opleidingen ook maar wat aan. De leerlingen worden vaak ondergedompeld in allerlei ingewikkelde  theorieën en moeten vooral veel werkstukken maken die prompt in de kast verdwijnen zonder dat de docent ernaar gekeken heeft. Die heeft het toch druk genoeg met vergaderen, beleidsstukken maken en andere niet gebonden onderwijs activiteiten.

Hoe komt het dat een moderne product ontwikkelaar terug moet vallen op de plakboekmethode?

Simpel.

Zijn baas is net teruggekomen van een buitenlandse reis en heeft product van de concurrentie meegenomen die hij kennelijk nier eerder heeft gezien. In feite heeft de baas zitten te snurken.

‘Lack of efficiency from your side does not justify urgency from my side’ luidt een eeuwenoude managementspreuk geloof ik.

De hijgende baas gooit wat potjes op het bureau van de productontwikkelaar en kan nog net de woorden uitbrengen: ‘dit moeten we ook maken. Morgen wil ik een paar proefmonsters’.

Zo’n productontwikkelaar staat nu voor een lastige keuze:

De plakboekmethode of niets kunnen produceren de volgende dag. In feite vormen beide uitkomsten 2 redenen tot ontslag. De plakboekmethode levert het minste risico op dus dat wordt ook massaal uitgevoerd. Dit resulteert vaak in monsterachtige recepturen waarbij het aantal gedeclareerde ingrediënten wel tot boven de 70 kan oplopen. Voorbeelden te over: Een broodje gezond met maar liefst 60 en een blikje soep met maar liefst 67 ingrediënten! Het zijn beslist geen culinaire hoogstandjes die hier als voorbeeld aangehaald worden. Het enige hoogstandje zijn de enorme prijs die voor deze producten betaald moet worden. Respectievelijk € 19,00 en € 3,50 per kilo. Fantastische prijzen allemaal die iedere handelaar doen kwijlen.

A4 technologen zijn zeer zeldzaam. Die moet je met een vergrootglas zoeken.

Ik denk dat ik maar eens naar de sterrenwacht ga. Die hebben vast wel iets met allerlei glimmende lenzen erin en zo. Vallende kometen sla ik over. Het gaat om de heldere sterren!

Broodverbetermiddelen ontwikkelen vergt veel creativiteit van de bakker. Ik ken zo'n meesterbakker die achteloos diverse broodrecepten uit zijn bakkersmuts kan schudden