De schipper geniet van de mooie momenten. de stropdas neemt hij voor lief

het gebied van duurzame visserij. Deze viskotter is als een van de weinige schepen omgebouwd tot een opleidingsschip.

Jonge vissers die op de visserijschool zitten krijgen een echte praktijkopleiding op het gebied van alles wat met een moderne viskotter te maken heeft. Er is een intranet aangelegd en de cursist kan werkelijk overal zijn laptop aansluiten om allerlei opdrachten te kunnen  uitvoeren. Er is zelfs een duale besturing aangebracht, net als in een lesauto. Als de schipper ingrijpt ben je gezakt. Zo simpel is het leven aan boord van een opleidingskotter tegenwoordig. Na een uitbundige receptie aan boord van de Enterprise konden de aanwezigen na afloop van de toespraken de boot bezichtigen. Intussen bereidde Jan de Boer, de schipper zich alvast voor een rondvaart te maken in de territoriale wateren van Scheveningen. Vlak voor de afvaart verlieten enkele haastige gasten en kennelijk een verdwaalde BN-er de boot. De sfeer werd werd er een stuk beter door.

Vrolijk werd de kotter uitgezwaaid door de talrijke collega vissers die hielpen de trossen los te gooien.

Schipper Jan de Boer zat in een redelijk ongemakkelijke houding achter het roer. Donker pak met dito stropdas zaten als een knellend keurslijf om zijn lijf. Iets wat hij niet iedere dag aan heeft. ‘Ja, weet je Velzepak, voor dit soort gelegenheden moet je wel deftig gekleed zijn. Het is voor een goed doel zullen we maar zeggen’, bromde Jan terwijl hij op vol vermogen de havenhoofden achter zich liet. ‘We hebben zoveel dure looi aan boord dan kan ik toch niet achterblijven?’ Vervolgde Jan terwijl hij de knoop van de das wat open schoof.

Teruggekomen in de haven van Scheveningen na een uitbundige rondvaart van 30 minuten stonden er alweer hulpvaardige collega vissers aan de wal om de trossen aan te nemen en om de bolders te leggen. Een helper was getooid in echte werkkleding en had daarom een vuil wit T-shirt aan en een heerlijk blauwe slobberbroek. Hij keek omhoog en opeens herkende deze visser zijn collega Jan, die naast de brug de activiteiten op de wal aan het bekijken was.

“Heee Jan, ’n stroppie om vandaag?” galmde het van af de kade. Jan knikte instemmend naar beneden, zich redelijk ongemakkelijk voelend door deze wal vleierij.

Een stroppie kan ook wat anders betekenen. Dat is een akelig moordwapen dat vele vissers als onvrijwillig sieraad om hun nek hebben hangen. Dat van de Europese regelgeving. De Europese visser behoort naar mijn mening tot een van de meest gecontroleerde doelgroepen ter wereld.

In Azië gaat het er heel anders aan toe. Dat is een walhalla voor de stroplozen.

Daar plukken wij, beter nog, eten wij de vieze vruchten van.