De EG verordening 129/2003 met daarin de beschrijving van de EEG maaswijdtemeter is inmiddels vervangen door de verordening 517/2008 waar een nieuwe maaswijdte meter bejubeld wordt.
De omega maaswijdte meter is geboren.

Hoera!

In vergelijking met de wigvormige EEG meter geeft deze meter steevast een kleinere maaswijdte weer. Dat wordt weer een bonnenregen voor de Nederlandse visser die, naar verluidt, weer als eerste in Europa met een dergelijke meetmethode om de oren geslagen wordt.
Metingen die ik onder ogen heb gekregen laten een onthutsend beeld zien. De cijfers zoals die in visserijnieuws gepubliceerd zijn en ook nog afkomstig zijn van de AID spreken boekdelen.

Ik heb de vrijheid maar eens genomen om deze tabel, dat waarschijnlijk geen representatieve steekproef is, door te rekenen.

Dit zijn mijn conclusies:
De omega meter meet consequent kleinere mazen dan de EEG meter.
Steevast liggen de gemiddelde waardes lager, 6 tot 10%

De EEG meter, hier afgebeeld, leverde al een meetfout op van ruim 20%. Naar zich laat aanzien gaat de omega meter deze fout overtreffen.

De spreiding van de metingen is hoger bij de omega meter
Ik ga ervan uit dat de metingen gedaan zijn bij dezelfde netstukken.
De standaardafwijking ligt bij de Omega meter steevast hoger dan bij de waarnemingen gedaan met de EEG meter. Bij nylon bedraagt dit zelfs het dubbele!

De omegameter levert absoluut geen bijdrage aan verhoging van betrouwbaarheid van de meetmethode.
Statistisch gezien lijkt deze meter een prul.

Weer moet ik mij mateloos opwinden over de manier waarop de vissers om de tuin geleid worden met de nieuwe maaswijdte meter.

De volgende moneymaker voor de AID?
Ze kunnen beter pokerkaarten en dobbelstenen mee aan boord nemen naar mijn bescheiden idee.
Vorig jaar heb ik al vastgesteld dat de huidige EEG meter niet deugt en dat er nooit een boete uitgeschreven kan worden op deze zeer onnauwkeurige en bovendien ongeijkte meetmethode.
Nu lees ik dat de Omegameter aan alle kanten rammelt waarbij de meetfout veel hoger blijkt te zijn dan de EEG meter.
Als stuurman aan de wal kan ik een paar opmerkingen maken die wellicht voor de vissers erg belangrijk zijn.
Bij deze meetmethode zul je de variabelen onder controle moeten brengen en in de wetgeving opnemen.

Deze zijn naar mijn mening:
1. Type kunststof waaruit het net is gemaakt
2. Leeftijd van het net
3. Gebruik van het net
4. Overige variabelen die bij vissers beter bekend zijn

1. Type kunststof
Kunststof kan vocht opnemen. De een meer dan de andere. Nylon bijvoorbeeld is berucht om zijn hoge vochtopname en daarmee gepaard gaande uitzetting van het materiaal. De meetresultaten bevestigen dit. Is er een ‘gestretchte’ kunststof gebruikt? Met andere woorden, hoever is het spul uitgerekt om de juiste treksterkte te krijgen. Hoer zwaar is de vezel getwijnd. Etc.

2. Leeftijd van het net
Uit de hoorcolleges van ‘JdB te U’ heb ik begrepen dat als er zand tussen het garen gaat zitten dat de maaswijdte zou krimpen. Logisch eigenlijk. Maar welke tolerantie moet je dan aanhouden? De één vist in grof zand, de ander in fijn slib de ander weer op stenen. Dit geeft een totaal verschillend effect.

3. Gebruik van het net
Zelfs ik weet dat de maaswijdte verandert als het net ouder wordt. Hangt er allemaal vanaf op de conditie van het net, of je op stenen vist of zeemeerminnen en hoe vaak het net gerepareerd is.

4. De overige variabelen
Ik ben geen netten expert. Ik noem er een paar die mij zo te binnen schieten
· Temperatuur van de meting. Het zal best veel verschil uitmaken als er bij 2^oC of bij 30^oC gemeten wordt. De verordening vermeldt alleen dat het net nat moet zijn en niet bevroren.
· Constructie van het net. Ik weet niet of de knopen linksom of rechtsom gemaakt kunnen worden ten opzichte van de trekrichting.
· Het humeur van de ambtenaar. Altijd een factor waar rekening mee gehouden moet worden.
Etc.

Samengevat
Het juridisch draagvlak van de nieuwe meter kan zo door ieder beginnend jurist onderuit gehaald worden naar mijn idee. Juist nu moeten de visser vechten voor rechtvaardige regelgeving waar iedereen zich aan wil en kan houden. De maaswijdte meting moet dus geijkt zijn en er moet een pakket komen van de randvoorwaarden waaraan zo’n net moet voldoen en onder welke omstandigheden er precies gemeten wordt.
De actie van Ben Wensink van IJmuiden stores kan ik alleen maar toejuichen. Zijn aanbeveling om de maaswijdte controle te filmen zal genoeg bewijsmateriaal opleveren om bij de rechtbank de willekeur van deze ongeijkte meetmethode aan te tonen.

Walvisnetten maken?
De Nederlandse visser kan beter het zekere voor het onzekere nemen.
Om problemen met de overheidsdienaren te vermijden gewoon de maaswijdte maar flink ruim maken.
1000mm of zo.
Dan is men meteen klaar voor de walvisvaart.
Misschien is dit ook verboden?
Toch maar eens navragen bij het ministerie.

IJsbrand
Aspirant (wal)visliefhebber.