Soms raak ik verzeild op Urk en dan kan ik het niet nalaten om ergens een lekker visje te gaan halen. Inwoners van Urk hebben meestal verstand van vis. Daar heb ik wel eens een artikeltje over gelezen. Zo gebeurde het dat ik in een viswinkel achtige uitspanning een vrolijke Duitse toerist tegenkwam die “Kibbelung” bestelde, vrij vertaald is dit Kibbeling dat oorspronkelijk van de wangen van de Kabeljauw gemaakt wordt. Tot mijn grote schrik zag ik dat er verknipte stukken Pangasius door het beslag gehaald werden en vervolgens in het frituurvet gegooid werden.
Panga € 9,50/kg; Regenboog forel € 9,50/kg en Kabeljauw 18,00/kg las ik tijdens het wachten in de vitrine. Pangasius verkopen op Urk, is welhaast vloeken in de kerk mijmerde ik verder. Volgens de Bijbelse spijswetten is het ook een onreine vissoort. Deze vissen worden massaal in Vietnam gekweekt onder uiterst duistere omstandigheden waarbij voedselveiligheid de laagste prioriteit lijkt te hebben. Deze vis komt bevroren aan in Nederland om in ontdooide toestand als vers verkocht te worden. De prijs is ook redelijk aantrekkelijk: €1,70/kg inkoop, gefileerd en ingevroren, franco Rotterdam. Deze vis is een meerval achtige en voelt zich heerlijk thuis in de redelijk vervuilde Vietnamese prut. Dat kun je ook best proeven. Pangasius smaakt net als een bak modder wat wellicht een gezonder alternatief is mijmerde ik verder.
Opeens stootte de Duitser mij ruw aan terwijl ik de tweede haring zonder uitjes naar binnen liet glijden. “Schmeckt es?” riep hij aanmoedigend uit. “Jawohl, haring smeckt altijd goed hoor, vooral omdat het een oer Hollands product is.” Antwoordde ik in mijn beste Duits. Dat het in feite 100% Scandinavisch product is heb ik maar verzwegen. Dit noem ik gewoon een witte leugen. Fritz knikte instemmend. “Ja weisst du, ich hohle mir immer die beste Qualität hier auf Urk”, klonk het verbroederend. Van schrik slikte ik de haring staart in, wetende dat hij enkele minuten later vis naar binnen zou werken waarvan de kwaliteit zo’n beetje in de kelder ligt. Intussen stonden wij als dikke visvrienden voor de toonbank. “Lieber Fritz, bisst du ein Fisch experte?” Vroeg ik om zijn ware culinaire verstand eens te prikkelen. “Nein, aber die Sauce schmeckt so gut wie immer.” Ging hij verder terwijl hij de met ‘weetikveel’ saus overladen kibbeling van de toonbank graaide. De Panga was in smaaktechnisch opzicht lekker gecamoufleerd.
Gulzig werden de gebakken restanten van deze prutvis naar binnen gewerkt en ik kon het niet nalaten om eens een onafhankelijk buitenlands oordeel te horen over deze gruwelvis.
“So, hat ’s gut geschmeckt Fritz?” vroeg ik plagerig terwijl hij zich bezon op een oer Duits standaard antwoord:
“Ja im Grunde genommen schmeckt mir die Sauce gut ja.”
Ik was met stomheid geslagen door zoveel culinaire Panga kennis van onze Oosterburen.
Tevreden zocht ik de oude haven op. Mijn vaste stek. Mijn visdag was weer uitermate geslaagd.
Zo wordt een argeloze consument op de Kamper vismarkt verneukt waar hij bij staat. Naar mijn mening een duidelijke overtreding van de Warenwet wegens misleiding. Dit is overigens ook nog tweede keus. Witte filets zijn van de minst beroerde kwaliteit. Gele filets worden in Nederland nauwelijks verkocht. Die zijn nauwelijks geschikt voor consumptie naar mijn mening.