U kent het vast wel, De televisiespot waar een verwaand kijkende ober een fles veel te duur bronwater in een aquarium bovenop een lallende kreeft leeggooit.

Houdt dit beest wel van zoet water?

Zeevers gevangen schol om rauw in bijten. Zo lekker smaakt deze vis. Daar heb je geen Chaudfontaine bij nodig.

Nee!

Sterker nog, het dier raakt hiervan in shocktoestand en zal snel buiten westen raken hierdoor. Mensen met een notenallergie bijvoorbeeld kunnen eenzelfde ernstige aanval krijgen waarbij men buiten bewustzijn kan raken en in kritieke toestand naar het ziekenhuis afgevoerd dient te worden. Dit ernstige verschijnsel wordt een anafylactische shock genoemd.

Lekker hoor, de kreeft die al zingend in de bak zout water rondscharrelt die vervolgens wordt getrakteerd op een extra zoet water shock. Het beest zingt niet maar slaat gewoon aan het ijlen om vervolgens zijn laatste water uit te blazen…

We worden geflest met flessenwater

Het gebruik van mineraalwater in Nederland is een totaal overbodige luxe. Onze eigen ouwe drinkwater wetgeving legt de waterbedrijven strakke regels op voor wat betreft chemische zuiverheid en bacteriologische gesteldheid. Daar is heel weinig mis mee. Bacterie aantallen, stikstof en andere mogelijk giftige componenten mogen niet of nauwelijks in het water voorkomen anders gaat de drinkwaterleiding op slot. Loden leidingen worden allang niet meer gebruikt en koper staat terecht al langere tijd ter discussie.

In Engeland daarentegen is het iets anders. 40% van het water lekt weg uit de sterk verouderde vaak loden Victoriaanse leidingnetten en het water smaakt er vaak nog beroerd ook.

Dan Azië. In Shanghai komt er een ouderwetse putlucht uit de kraan en in de betere delen van China komt gewoon bruin water uit de kraan. Dat zijn tenminste aquatisch spannende avonturen.

In dergelijke landen is het wellicht een levensvoorwaarde om gebotteld water te drinken vanwege de bacteriologische ongemakken die een ongelukkige drinker er van kan ondervinden.

In Nederland is het drinken van gebotteld water een pure luxe die veel weg heeft van aquatisch snobisme. Ons moderne straatbeeld wordt veelvuldig gesierd door mineraalwater exhibitionisme. Mensen die een fles ‘weetikveel – blauw’ in de hand meezeulen en daarbij een gezicht trekken van: ‘kijk mij eens gezond doen’ terwijl zij in de rij staan in de snackbar.

Terug naar de ober met het te dure water…

Oh, ja, dat is het!

De ober heeft het zoutgehalte van het aquarium te hoog laten oplopen en daarom moet hij het verdunnen met duur water. In feite is hij op kosten van de televisiekijker zijn eigen stommiteit aan het corrigeren.

‘Ook verkrijgbaar in de supermarkt’ wordt er haastig aan toegevoegd. Daarmee aangevend dat dit merk kennelijk achter loopt in de omzet en daardoor gedwongen een nieuw afzetkanaal heeft moeten aanboren. Het zoveelste bewijs dat de ‘Chaudfontaine club’ gewoon uit een stelletje ordinaire waterdragers bestaat de te dure televisiereclame willen laten betalen door de nieuwe gevonden consument uit de supermarkt.