“Bij Unox geloven we dat goed eten begint met de beste natuurlijke ingrediënten. Voor ons geldt: eerlijk is heerlijk. Daarom kiezen we voor natuurlijker en puurder. Voor volop smaak, zonder kunstmatige geur-, kleur en smaakstoffen. Zo zitten er vooral héél veel sappige tomaten in deze soep. Maar ook sjalotjes, laurier en een beetje thijm. En een scheut verse room natuurlijk. Door al deze smaken samen is deze soep niet alleen lekker romig, maar ook heerlijk fris en uitgesproken. Veel meer hebben we dan ook niet nodig voor deze Tomaten crèmesoep. Eerlijk is heerlijk.”

Hebben de marketing jongens van Unilever ècht hiervoor gestudeerd om dit allemaal op een pak soep te kunnen zetten? Staan er geen suggestieve zinsnedes die bol staan met halve maar vooral hele onwaarheden op het pak? Wij zullen een paar kreten eens technologisch vertalen voor de argeloze consument.

Zonder kunstmatige geur-, kleur en smaakstoffen

Dit is een hele vreemde claim. Heel bewust worden er drie zaken genoemd waarbij de twee synoniemen als eerste en laatste genoemd worden.

1. Geur

2. Kleur

3. Smaakstoffen

De volgorde van deze opsomming is redelijk doordacht. 1 en 2 zijn wat mij betreft volledig gelijk aan elkaar. Het betreft allebei een zintuiglijke waarneming waarbij zowel de tong als de neus gebruikt worden. We moeten geen onderscheid maken tussen tong en neus. De kreet kleurstoffen (2) is een overbodige claim voor tomatensoep.

Een tomaat de gezondheidsbom van onze keuken!

Een groente die zo’n beetje de grootste kleurkracht heeft in de botanische wereld. In een pot met rode bieten zet ik toch ook niet op het etiket dat het vrij is van toegevoegde kleurstoffen? Zowel tomaten als bietjes worden in de voedingsmiddelenindustrie breed ingezet als kleurstof. Niet verkeerd overigens, omdat vooral de tomaat veel natuurlijke anti oxidanten bevat en de uitermate gezonde stof Lycopeen. Het is wel een beetje jammer dat vleeswaren zoals snijworst met bietensap gekleurd moeten worden die dan een vals paarsige gloed krijgen dat ver weg ligt van de natuurlijke kleur van vlees.

Dit zijn de smaak- en geur componenten van deze soep:

1. Tomaten

2. Sjalotjes

3. Magere melkpoeder

4. Gistextract

5. Rundvleesextract

6. Geconcentreerd citroensap

7. Ui

8. Witte peper

9. Knoflookpoeder

10. Laurier

11. Thijm

Als klap op de vuurpijl lezen we ook dat er

12. Aroma !

toegevoegd wordt.

Als er zoveel mooie maar vooral natuurlijke ingrediënten aan deze soep worden toegevoegd, dan is het toch zeker niet nodig om extra aroma aan toe te voegen? Het zal best wel een natuurlijk aroma zijn, maar waar dient dit voor?

Gooi het van het etiket af, maak hierdoor het label schoner en zorg ervoor dat door middel van een goede bewerkingstechnologie de smaak van de oorspronkelijke ingrediënten in tact blijven. Ik denk hierbij aan de procestijden en temperatuurverlopen. Met de juiste pH en vooral uitgekiende pasteurisatie kan veel sensorische schade aan de soep voorkomen worden. Probleem in de houdbaarheid ligt niet bij de tomaat maar vooral bij de kruiden. Die kunnen een soep aardig microbiologisch instabiel maken.

De groenten claim

Dit is de nieuwste grap uit de Unilever marketing koker. Er wordt nu verteld hoeveel groenten, omgerekend naar vers gewicht uiteraard, in een pak tomaten(!) soep zit. Dit zal wel royaal hoog zijn en de gedroogde groenten zullen wel maximaal naar het verse gewicht toe gerekend worden. Zou ik ook doen overigens. Zo kun je vlot op 100% komen. De reden waarom dit apart op het etiket vermeld moet worden is erg simpel. De etiketteringsregels zoals die de fabrikanten zijn opgelegd door het WEL (Warenwetbesluit Etikettering Levensmiddelen) zijn dermate ingewikkeld dat de argeloze consument al lang en breed afgehaakt heeft.

De E nummers

Veel consumenten denken dat de additieven met E nummers puur gif zijn. Dit is een chronisch misverstand. Stoffen met E-nummers worden zo’n beetje het meest onderzocht op voedselveiligheid. De EU heeft daarvoor een speciale autoriteit die dit uitvoert. De ESFA (European Food Safety Authority). De soep van Unox vermeldt twee E nummers die naar mijn mening ook best wel uit de receptuur gehaald kunnen worden. E 451 en E 452. Tri- en polyfosfaten die als emulgator gebruikt worden. Kennelijk bedoeld om een hardnekkige neerslag in het pak te voorkomen als de soep lange tijd in de kast staat. Beter is om op het etiket te zetten: “Schudden voor openmaken, zo maakt u het pak makkelijker leeg” Een soep dat geschud is ziet er weer mooi crème-achtig uit. Beter is om de stabiliteit uit een gemodificeerd zetmeel te halen. Zo wordt het etiket schoner.

Hoeveel E-nummers zitten er in een tomaat?

Puur natuur hoor ik u roepen. Als een chemisch laboratorium een standaard tomaat gaat onderzoeken vindt men maar liefst 10 ‘natuurlijke’ E-nummers:

Kleurstoffen

1. E140 Chlorofyl

2. E160a Carotenoiden

3. E160d Lycopeen

Voedingszuren

4. E270 Melkzuur

5. E296 Appelzuur

6. E297 Fumaarzuur

Anti oxidant

7. E330 Vitamine C

Verdikkingsmiddelen

8. E440 Pectinen

9. E 460 Cellulose

Zoutvervanger

10. E508 Kalium chloride

Bron: Presentatie Ralf Hartemink van Stichting Food-Info te Wageningen.

De smaak van de soep?

Helaas kan mijn moeder met minder ingrediënten een beter smakende en vooral geurige soep maken. “De soep smaakt naar karton en heeft wel erg weinig geur” was haar oordeel dat gebaseerd is op 90 jaar keukenwijsheid waarmee zie iedere soepconcurrent makkelijk aankan. Met tegenzin moest ik mijn moeder gelijk geven dat moderne voedingsmiddelentechnologen het niet kunnen opnemen tegen de culinaire vakkennis van de vorige generatie.