‘Bestrijdingsmiddelen Trifluralin en Chloorpyrifos zijn naar alle waarschijnlijkheid door regenwater in de vijvers terecht gekomen’, volgens berichten van de nVWA. Er zijn twee zaken die met deze opmerking aan de orde komen.

Dit middel bevat Glutaaraldehyde. Gewoon gif. Onmiskenbaar wordt dit middel ingezet voor de vissenkweek. Daar heeft u nu een plaatje van gezien

1.Men moet het gebruik heterdaad constateren

De nVWA is een handhavende instantie en in feite het verlengstuk van de lokale voedsel en waren autoriteit van Vietnam Nafiqad en die kunnen pas optreden als er sprake is van een ‘heterdaadje’. Met andere woorden; zij moeten geconstateerd hebben dat het flesje in de vijver leeggekiept wordt. Uiteraard krijgt niemand ooit te zien en dat zal de officiële delegatie straks helemaal niet te zien krijgen. Sterker nog, er zal een geoliede trip naar een modelvijver gemaakt worden waar alles tiptop in orde is, de viskwekers zelfs met zwemvesten rondlopen en de inkt van de administratie nog nat zal zijn. En mocht er een flesje Trifluralin door een uitgeslapen ambtenaar in het schuurtje gevonden worden, dan zal de viskweker ongetwijfeld verklaren dat hij dit zelf als ‘anti roos shampoo’ gebruikt. Dan is er helemaal niets aan de hand en de viskweker gaat vrijuit.

2.Je mag rommelen mits je de grenzen niet overschrijdt

De nVWA ‘waakt’ voor onze gezondheid. Dat doet ze met de standaard gevarenanalyse (waarschijnlijk volgens de ISO methode) in de hand. In het kort komt het er op neer dat men de kans maal ernst = risico gaat uitrekenen. U raadt het al. ‘Er is geen gevaar voor de volksgezondheid’ luidt de officiële uitkomst. Gelet op de taak van de nVWA is dit standpunt helemaal gerechtvaardigd. In de wetgeving staat vrij precies omschreven welke stoffen niet gebruikt mogen worden. Verontreinigingen moeten geen risico opleveren. Uiteraard gaat men uit van en ‘ongelukje’, tenzij het tegendeel bewezen is.

Een burger zal dit als volgt uitleggen: Je mag aanrommelen wat je wilt als het maar niet boven de norm uitkomt. Dat er foute stoffen in het eindproduct zitten kun je makkelijk verklaren doordat je een speciaal merk tandpasta hebt gebruikt dat toevallig in het water is gevallen. Enzzzzz.

De truc met de fungicide cocktails.

Uit monsters van mijn eerste Vietnam reis in april 2009 heeft het laboratorium een cocktail ontdekt van fungiciden (schimmelwerende stoffen) van een zeer lage concentratie. Men herkende gewoon de stoffen, daar is een goed laboratorium altijd heel bedreven in. Wij vonden toen de stoffen:

Propiconazool

Ethoxyquin

Cypermethrin

tricyclazole

difenoconazool

Tebuconazool

Hexaconazool

Acetamiprid

Flusilazool

De gevonden waardes en het merk vissenvoer staan in het officiële rapport van 18 december 2010..

De grap hierachter is dat een goedkoop lab de zeer lage concentraties niet kan ontdekken terwijl deze stoffen elkaar wel versterken tot in theorie een hoge detecteerbare concentratie van een enkele stof.

Het aardige was dat het vissenvoer korrels, bestemd voor eigen binnenlands gebruik veel schoner van samenstelling was.

Nu begrijp ik pas echt waarom in Vietnam nauwelijks Pangasius gegeten wordt.