Vorige week weer eens opgeschrikt door een buitenlands voedselschandaal waarvan er vele helaas zullen volgen. Onze NVWA (Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit) is bij een bakker op bezoek geweest en heeft daar kennelijk strooizout aangetroffen. Het leuke is dat een bakker niet altijd gewoon zout gebruikt. Hij is per 20 juni 2009 verplicht om in brood bakkerszout te gebruiken waar jodium aan toegevoegd is (50 tot 65mg per kg zout). Vroeger gebruikte de bakker broodzout dat meer jodium bevatte. Onze overheid schrijft ons de inname van jodium voor ter voorkoming van een schildklierafwijking, struma ofwel krop geheten. Bij gebrek aan dit halogeen kan mogelijk de schildklier overactief worden en ook een onaangenaam uitziende zwelling in de hals veroorzaken. Een overactieve schildklier houdt de mens wel mager overigens. De naïeve gedachte van de overheid echter is dat men er braaf ervan uitgaat dat de doorsnee consument brood eet bij het ontbijt en tijdens de lunch. Dat is allang geen vanzelfsprekendheid meer. De buitenlandse eetculturen die ons land gelukkig overspoeld hebben maken het helemaal niet zo zeker dat wij het statistische aantal boterhammen per dag binnenkrijgen.
De bakker gebruikt normaliter gewoon zout in gebak, bladerdeeg en luxe broodsoorten. Erg duidelijk is de regelgeving niet hierin. De Bakker volgt wel het antieke broodbesluit maar moet er in een croissant, focaccia, ciabatta en turks brood ook Bakkerszout verwerkt worden ipv. gewoon keukenzout?
Wat deed gewoon zout bij de bakker?
De bakker waar dit foute zout is aangetroffen is primair verantwoordelijk voor wat hij inkoopt en de bekeuring hoort op zijn bord gelegd te worden. Als de bakker volgens de hygiënecode had gewerkt of beter nog, een eigen voedselveiligheidssysteem gewerkt had zoals ISO 22.000 dan was deze calamiteit gewoonweg onmogelijk geweest. Zover is de industrie helaas niet. Dat ISO 22.000 veel beter werkt dan de corrumperende IFS en BRC voedselveiligheidsschema’s zal de industrie de komende jaren wel achter komen.
De NVWA had bakkerszout moeten aantreffen en geen gewoon keukenzout. Oh, misschien was dit zout bedoeld om in de croissants te gaan of in andere gebaksoorten van twijfelachtig allooi. Bakkers staan bij mij niet bepaald bekend als witte ridders die met gezondheidsvaandels lopen te zwaaien. Zie de column nummer 1205. Wel moet ik toegeven dat de bakkerijsector als enige doelbewust bezig het zoutgehalte in hun producten stelselmatig te verlagen. Het jodiumgehalte wordt hierdoor wel stelselmatig verhoogd om de uiteindelijke concentratie wel gelijk te houden. Hier kan de vleeswaren- en snackindustrie een voorbeeld aan nemen.
Is strooizout wel zo slecht?
‘Het zal geen gevaar opleveren voor de volksgezondheid’ zal de NVWA weer gaan reutelen. Dit is de standaard kreet die men doet als de consument niet binnen twee minuten omvalt na consumptie van een vermeend giftig product. Dat heeft Dirk Meijer ook geroepen tijdens de uitzending van Kassa! van 18 december 2011, waarin aangetoond werd dat er nogal wat illegale ‘pesticiden’ zoals Trifluralin en Chloropyrifos in de Vietnamese Pangasius vis gevonden werd.
Zelf geloof ik niet dat het zout acuut verontreinigd was. Hooguit wat meer kalium- en magnesiumzouten erin en dat kan geen kwaad. Kwalijker is dat het zout niet gedekt is door een of ander voedselveiligheidssysteem. Dat zijn de risico’s. Die Poolse klojo’s hebben nergens naar gekeken. Er kunnen best productvreemde delen in het zout zitten, zoals metaal, hout, plastic chemicaliën en ander ongeregelde troep. Het verpakkingsmateriaal kan ook illegaal zijn, zodat er weekmakers in het zout terechtkomen. De traceerbaarheid kan ook volledig zoek zijn. Hiermee wordt de aansprakelijkheid voor voedselveiligheid automatisch bij de bakker neergelegd. Als er een schadeclaim binnenkomt, dan is hij meteen gruwelijk aan de beurt. Geen enkele verzekeraar zal dit afdekken.
Het Poolse Klojozout kan het beste voorzien worden van dit etiket.
Waarom Pools zout?
Gelet op de hoeveelheid zout die een bakker gebruikt zal de kostprijs daarvan nauwelijks te zien zijn in zijn eindproduct. Onbegrijpelijk om te gaan klooien met zout. Bloem, boter, suiker en eiproducten zijn de ingrediënten waar het allemaal om draait. Ben toch benieuwd welke Nederlandse importeur van ingrediënten deze streek geleverd heeft. Ik heb al een vermoeden.
Nederlands zout blijft veilig
In Nederland barsten wij van het zout. Akzo is er groot mee geworden en weet wat voedselveiligheid is. Akzo ontwikkelt ook zoutsoorten met verlaagd natriumgehalte en doet daar veel research in. Waarom Pools klooizout kopen? Zelf krijg ik spontaan water in mijn schoenen als ik zakken aantref in een of ander grondstofmagazijn met lettertjes erop in een Slavische of erger nog, Aziatische taal erop. Laten die arme stakkers toch zelf die rommel opeten.
Is importvoedsel wel slechter dan Nederlands fabricaat?
Per definitie luidt het antwoord ja. Nergens ter wereld worden de voedselveiligheidsregels zo goed nageleefd als in Nederland, Duitsland, Denemarken en Estland. Daar heb ik groot vertrouwen in, mede naar aanleiding van feiten die ik zelf waargenomen heb. In alle (ook Europese landen) is het vaak een janboel, zowel bij de handhavende overheden als in de industrie.
Ik zal altijd ontkennen dat ons land schurkvrij is. Ik kom nog genoeg gepruts tegen.
Het buitenland overtreft vaak de meest boze dromen. Er komt heel wat op ons af binnenkort. Dat voorspel ik u. Vooral Zuid Oost Azië is weer met de nodige creatieve acties bezig.
De voedselschurkenstaten zullen straks veel van zich laten horen!