Mijn prettige Paasstemming werd ruw verprutst door alarmerende berichten dat de Nederlandse visimporteurs hun afzet weer nieuwe impulsen proberen te geven via een partijdig Productschap Vis door pangasius tot vis van de maand april te bestempelen.
April, van paasmaand naar prutvismaand! Het blijkt dat het Visbureau achter deze campagne zit. Het vormt sinds 2011 een onderdeel van het Productschap Vis en heeft een redelijk corrumperende missie. Dit valt te lezen:
Missie
Het Nederlands Visbureau heeft als taak de totale afzet van vis en visproducten, die via de Nederlandse afzetkanalen gaan, te bevorderen voor bedrijven en organisaties die daartoe direct of indirect een financiële bijdrage leveren, dit ter versterking c.q. handhaving van de Nederlandse marktpositie in de diverse landen middels de door het bestuur vastgestelde instrumenten.
Op z’n zachts gezegd niet helemaal zuiver op de graat.
Ze geven openlijk toe niet onafhankelijk te opereren. Met andere woorden, als de Pangasius importeurs een leuke donatie geven dan worden er Haagse zaakjes prettig geregeld. Vrienden van mij zeggen dat dit corruptie heet. Nu heb ik niet zoveel vrienden meer, maar die paar die ik nog heb geef ik wel het voordeel van de twijfel.
Het is mij overduidelijk dat het grote geld van de importeurs hier achter zit.

Het wagenpark van de Pangasius producenten in Vietnam zou niet misstaan op de parkeerplaats van Kasteel Wassenaar tijdens de chique nieuwjaarsreceptie van het Productschap Vis

Wordt mei de alikruiken maand?
Als de Alikruik vissers volgende maand ook een leuk bedrag doneren van vier tot vijf nullen dan wordt de maand mei toch uitgeroepen tot de Alikruiken maand? Simpel, zo zit de viswereld in elkaar dus.
Wat heeft de Nederlandse visser nog aan het Productschap vis?
Deze handelswijze van het Productschap Vis rechtvaardigt naar mijn mening in hoge mate onmiddellijke opheffing. Men eet van twee wallen. Enerzijds door de verplichte afdracht van de besommingen van onze eigen vissers, anderzijds door gesponsorde campagnes te voeren die niet helemaal de belangen van dezelfde vissers dienen.
Naar ik begrijp worden de bezuinigingsonderhandelingen van ons Kabinet na de Paasdagen weer hervat. Premier Rutte heb ik zojuist getwitterd dat zij dit onderwerp bovenaan de bezuinigingsagenda moeten plaatsen.
Het Productschap Vis:
· Behartigt tegengestelde belangen
· Presteert matig naar onze eigen vissers toe
· Is omkoopbaar
· Wentelen zich in het Haagse pluche ver van de sector
De visser werkt zich krom voor het Productschap terwijl hij zelf verlies lijdt!
Naar schatting stort iedere Nederlandse kotter per jaar zo’n € 8 tot 15.000 verplicht in de clubkas van het Productschap, terwijl de visser juist nu enorm op de kosten moet letten. Het rendement van deze jaarlijkse storting is dusdanig gering dat het meer lijkt op een Woekerpolis. Van de helft van deze bijdragen kan men gemakkelijk een eigen Ngo oprichten die de werkelijke belangen behartigt van alle vissers vanaf Cadzand tot aan de Eemshaven toe! Ik heb nog wel model statuten in de la liggen om snel een Ngo-tje op te richten. Mijn buurman is notaris en die wil best wel een weekend doorwerken voor het goede doel. Dan maai ik een jaar lang zijn gras als tegenprestatie. Zo krabt het anker aan twee kanten!
Visbureau geeft zeer eenzijdige maar vooral rammelende informatie
Op haar website staan de linkjes waar plaatjes en filmpjes bekeken kunnen worden. Hierop valt duidelijk het Vietnamese gepruts op voedselveiligheid gebied te zien. De Pangasius propagandafilm van Fish Partners geeft een vermakelijk beeld. Nu maar hopen dat de traceerbaarheid, verificatie van gegevens, competentie van het personeel en overige CCP’s afdoende geborgd zijn.

Phuc Luu van Fish Partners voert enthousiast en deskundig het woord.
Deze brave man, die zijn nagels best wel schoon mag maken en vergeet bedrijfskleding aan te trekken als hij vis in zijn handen neemt, begint zijn betoog met een prutvis in de hand en op de achtergrond Nederlandse viskisten…Hij vindt de Pangafilets stevig. Dan moet hij maar beter op de Nederlandse visveilingen rondkijken.
Wij hebben eerder gemeld hoe corrupt de voedselveiligheidscertificaten wellicht zijn die daar aan de muur hangen. Tijdens mijn laatste bezoek in Vietnam vond men het maar wat vreemd dat ik ook de kleine lettertjes ging lezen van die ingelijste documenten. Toen pas heb ik kunnen constateren dat men enorm sjoemelt met de scope (werkingsgebied) van zo’n certificaat. Dit is met een inspectietocht gemakkelijk vast te stellen als je maar weet waarop gelet moet worden. Zo simpel zit het certificaat circus in elkaar.

In Vietnam heeft men alles goed voor elkaar. Daar hangen alle voedselveiligheids certificaten al aan de muur. In Nederland loopt men een stuk achter...

“Ze kunnen voldoen aan de certificeringseisen, zoals ISO, HACCP, de Aqua Cap en Global Gap.”, aldus Phuc. Dat heb ik wel gezien daar. De bedrijven zijn nauwelijks certificaatwaardig te noemen.
“We moeten wel aan de certificaten voldoen omdat het een miljardeninvestering is etc.” Fout. De certificaten zijn oorspronkelijk bedoeld om de voedselveiligheid voor de consument te waarborgen. Phuc geeft wel de echte reden aan: De industrie ziet het commerciële belang van het verkrijgen van al deze certificaten in en zorgt er doodeenvoudig voor dat ze aan de muur komen. Gekochte certificaten? Hoe kun je zo slecht denken Velzeschurk!
Dan de mest. Die wordt niet over de rijstvelden als mest uitgestrooid. Hooguit als mineralenbron en bodemverbeteraar. Het slib in de vijver is vrijwel volledig gemineraliseerd. Wel zitten de restanten van de ‘geneesmiddelen’ in de mest. Mij werd immers verboden mestmonsters te nemen, dus zo brandschoon is dit spul ook weer niet.
Het slachtproces wordt eventjes overgeslagen. Dat die beesten 100% levend geslacht worden is niet zo’n sexy idee voor de consument. Zelf heb ik beelden van vissen die nog verkrampt rondzwemmen in de ontbloedingstank…
Beste meneer Phuc, laat eens een geaccrediteerde Nederlandse certificeerder met een onberispelijke reputatie een onaangekondigde voedselveiligheidsaudit uitvoeren bij uw leveranciers en uitgebreid vis- en bodemmonsters nemen. Pas dan geloof ik in sprookjes.
De consument loopt stevige voedselveiligheidsrisico’s, de beelden van het filmpje spreken voor zich.
Vers aanbevolen door ‘De mannen van de zee’
Luidt de aftiteling van dit propaganda filmpje.
Drie leugens op een rij:
· Deze vis is niet vers maar 17.000 kilometer oud
· De vis is geen zeevis maar een zoetwater moddervis
· De mannen in Vietnam kunnen niet vergeleken worden met onze eigen zeebonken:

Onze Noordzee vissers!