Iedere uitzending van de Smaakpolitie levert mij uitbundig vermaak door die grappige man die met het showbizz achtige ‘tramdeur hoofd’ met slordig dichtgeknoopte jas zijn afzuigkap en koelkastrubber evangelie verkondigt in de keukens. Ja, ik heb het over Rob Geus. Onze nationale voedselveiligheidsdeskundige die de ene Warenwettelijke grol met de andere verbindt.

Deze Friese koe heeft meer verstand van voedselveiligheid dan Rob

Uitzending van 2 en 9 december 2012 (aflevering 115 en 116)
Afrekenen met de vieze Chinees. De Chinese snackbar in Huizen. Terecht de tent direct sluiten. Een wezenloze Chinees is wel een makkelijk doelwit en Rob is verplicht hiervan aangifte te doen bij de NVWA.
Nog steeds gebruikt de smaakprofessor de illegale vetzuur stripjes. Hij reutelt in Zevenbergen iets over péha en zuurgraad. Tjonge, lijkt wel een volleerd voedingsmiddelentechnoloog! Hoogst waarschijnlijk bedoelt hij het gehalte aan vrije vetzuren die normaliter ontstaan als gevolg van hydrolyse reacties als gevolg van vrij vocht in de hete frituurolie. Dit gehalte kan al na 5 minuten bijzonder hoog zijn, wanneer er per ongeluk veel ijs meekomt met de frites. Het zal wel een jaar of vijf duren eer hij door heeft dat dit niet conform wetgeving is. Stuur die teststaafjes terug naar 3M. Dat de NVWA handhaaft op de polaire deeltjes die in een DPTG waarde van maximaal 16% wordt uitgedrukt, conform artikel 9, 1^e lid van Warenwetbesluit Bereiding en behandeling van levensmiddelen, moet iemand van de regiekamer hem maar eens vertellen. Hij beoordeelt de olie op helderheid. Dat is volkomen nietszeggend, net als hijzelf. Hij moet een polaire frituurvettester gaan bietsen bij een leverancier. Misschien is Testoterm wel zo gek om deze gratis te leveren. De leverancier uit Borne fietst niet meer in de corrupte lullebul praatjes van Rob.
“Het is inmiddels lunchtijd dus een broodjeszaak aan de rand van het gemoedelijke centrum trekt de aandacht van Rob.” Ja natuurlijk! Hij gaat er vast gratis lunchen in ruil voor een sticker. Zo werkt het bij de Smaakpolitie. Daar is een voorbeeld van op Urk te vinden.

Rob heeft het blauwe licht uitgevonden!
Met een led zaklampje maakt hij blauw schijnsel, dat wel interessant uitziet maar zeker geen  UV-C lamp is waarmee hij hoegenaamd spermasporen aantoont zoals in Spanje en kalksporen aan de onderzijde van de deur van een wasmachine in het studentenhuis. Vast ook gesponsord?

Contaminatie uit de neus onder de neus van Rob!
Bij de lunchroom in Huizen was de koeling een puinhoop, producten in kartonnen dozen op de vuile grond stapelen is een doodzonde. Dat ontgaat hem terwijl hij met de eigenaar van de lunchroom wat kalksporen van zijn vaatwasser inspecteert, zit deze uitgebreid aan en in zijn neus te wriemelen. Zelfs zijn grimeur kan dat zien. Knip dat eens eruit! 13’49s om precies te zijn.
Dan zit Rob zélf aan zijn neus! Humor! Kijk eens op 16’15s!
“Als een koelkastrubber dat een temperatuur heeft van 4 graden, schoongemaakt wordt door een warm sopje dan is de overgang voor het rubbertje veel te groot en dan scheurt hij en dan klapt eruit.” Hier spreekt de koelkastrubber goeroe. Whoehoehaha! Zijn vader heeft alle rubbertjes gemist. Vandaar het ‘ongelukje’ zeker?
Na de corrigerende handelingen zien wij dat meneer reutelt dat alles vrij van de vloer is terwijl de vloer nog steeds volgepakt staat met kartonnen dozen groenten. Tip: Vertel wel hetzelfde wat de kijker kan zien. Zo valt het wel erg op dat je maar wat roept.

Dit dier noteert alvast het Intelligentie Coefficiënt van Rob. Hij is snel uitgeschreven!

“Oh meneer, deze Keuken straalt rust en warmte uit”.  Ik lig met buikpijn inmiddels in bed! Spiegelgedrag naar de ondernemer toe zeker? Nog even en hij gaat mee leuteren over ‘passie voor het mooie vak’ etc. De koele TV-kikker aan het woord.

De broodjes tartaar
Taco Wytzes roept ook iets over de wettelijke eisen waaraan een broodje tartaar niet zou voldoen. Op de beelden zien wij dat de broodjes uit de verpakking op de mat van een kofferbak van een auto overgepakt worden naar een naar ik aanneem steriele verpakking. De linker handschoen raakt eerst de buitenzijde van de verpakking aan en vervolgens het broodje zelf. Ook de omgeving waar de microbiologische handelingen uitgevoerd worden ziet er niet bijster professioneel uit. Medewerker met een baard een paardenstaart, geen laminair flowkast en een ‘niet HACCP’ jas. Ai, ai. Deze stuntelige handelingen maakt ieder microbiologisch onderzoek niet erg valide. Herr ‘Dokter Ingenieur’ Taco moet beter weten als hij die beelden ziet. Zijn meetwaardes van 30 miljoen bacteriën in een samengesteld product zijn heel ernstig en het betreft gewoon een verrot product. Helaas geen warenwettelijke overtreding echter. De constatering van e-coli is ernstig, dat is een pathogeen en moet direct aangemeld worden bij de NVWA. In januari 2004 in column 403 heb ik de puinhoop bij de broodjeszaken ook uitgebreid aangekaart. Zie: http://scientanova.tothem.nl/2004/01/19/403-een-broodje-van-kootje-en-jij-gaat-naar-je-grootje/

Terecht dat dit weer eens onder de aandacht komt en het wordt hoog tijd dat er op de microbiologische richtwaardes van de hygiënecodes gehandhaafd wordt.

De kookwekker van Rob. Het leuke is dat Rob commentaar levert wanneer een horeca ondernemer geen handschoenen gebruikt (niet wettelijk verplicht) maar wel zelf met een halve, naar alle waarschijnlijkheid gesponsorde kookwekker op zijn pols rondloopt. Daaronder zitten veel schadelijker bacteriën verstopt dan een ‘werk-keukenhand’, die Rob nadrukkelijk niet heeft.

Dan een studentenhuis. Privé huishouding. Daar heb je niets te zoeken, heb ik jou 100 maal gezegd. Het blijft een tegemoetkoming aan een ernstig studie minderwaardigheidscomplex omdat jij wellicht niet eens het IQ hebt van een aanrechtdoekje.

Lunchroom Zevenbergen. Hij gaat zijn handen maar zelf desinfecteren met alcoholspray. Lachen met die kookwekker om zijn pols. De open prullenbak is hem een doorn in het oog, niet wettelijk verplicht. Beter voor Rob, daar kan hij beter zelf in gaan zitten.

Rob ga alsjeblieft door!
SBS-6 heb ik gesmeekt dat hij voor eeuwig op de buis blijft. Een pedagogische ramp zou zich rond mijn cursussen voltrekken vanwege het ontbreken van vers ‘TV-vakmanschap’. Ik zie mijzelf al naast de brugreling staan met een stoeptegel om mijn nek geknoopt bij de gedachte dat deze nationale sprookjesverteller een ander vak zal kiezen.
En dat terwijl ik niet eens een zwemdiploma heb.

Velzeklets!