De lege winkelschappen waaruit de melkpoeder gekaapt is door de Chinezen vind ik een vreselijk goed teken voor de Nederlandse voedingsmiddelenindustrie. Het is volkomen terecht dat de Nederlandse melkpoederproducenten 100% te vertrouwen zijn. De Nederlandse zuivelindustrie is een van de sectoren waar de gehele productieketen volledig onder controle is. Die is waterdicht en integer te noemen. De zogenaamde eerstelijns controles worden uitgevoerd door de COKZ, (Centraal Orgaan voor Kwaliteitsaangelegenheden in de Zuivel) uit Leusden. Een beetje een oubollige naam voor een instituut dat nog veel ouder is dan de NVWA zelf. Een zwaar gespecialiseerde club die de zuivelindustrie vanaf de export tot en met de zuivelboerderijen vrij strikt controleert. De NVWA houdt het secundaire toezicht op het COKZ waarbij gelet wordt of de controles integer en volgens de juiste systematiek uitgevoerd worden. De NVWA (Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit) heeft zelf iets minder verstand van de ingewikkelde zuivelverwerkings processen. Het gebeurt maar al te vaak dat de argeloze controleur eerst uitleg moet hebben van de processen in de fabriek eer de controleronde kan beginnen. Ondanks dit wordt er weinig geklooid in de zuivel. Dat was vroeger wel wat anders, toen slootwater bij de melk en minderwaardig vet onderin het botervaatje gedaan werd. Die tijd ligt gelukkig 135 jaar achter ons.
Melamine. Een Thermohardende en giftige kunststof waar half Nederland komende zomer vlijtig gebruik van gaat maken. Als de kampeer borden en mokken tenminste niet vergeten zijn. Het is ook de oorzaak van de meewind van de Nederlandse zuivelindustrie.
Is het hoge consumenten vertrouwen in de Nederlandse voedingsmiddelenindustrie terecht?
Zondermeer. Ik ben van mening dat de Deense en Nederlandse voedingsmiddelenindustrie op eenzame hoogte staan voor wat betreft deskundigheid en integriteit. Er blijven evenwel nog stevig wat zaken wat iets op aan te merken is. Op het watermanagement na, klooien wij vrij weinig met het voedsel dat in de supermarkt terecht komt. Een vreselijke uitzondering vormen de B2B handel en de fast food sector. Daar gaan wij wat mee beleven de komende tijd. Zeker wanneer zij met duidelijke ingrediënten informatie op de proppen moeten komen eind 2014.
In feite kunnen wij het geklooi met ons voedsel in drie categorieën indelen:
- Witte leugens; de verpakking mooier laten zijn dan de inhoud
- Schelmenstreken; watertoevoeging, gebruikmakend van de gaten in de warenwetgeving
- Fraude; Ingrediënten verzwijgen of verkeerd benoemen
Is het Aziatische voedsel niet meer te vertrouwen?
Ik hoop dat de Nederlandse consument zich eens achter de oren gaat krabben en zich gaat afvragen of alle Aziatische producten zelf wel zo zuiver zijn. Overigens vreemd dat ruim 7 jaar na het Chinese melamine schandaal onze schappen door de Chinese consument worden leeggekocht. Naast het consumentenwantrouwen in Azië voor lokale melkpoeder zijn er meerdere producten te noemen waar de lokale consument een gruwelijke hekel aan heeft.
Europees bier draagt beter bij aan de feestvreugde van een Aziaat dan lokaal geproduceerde zooi. Althans naar de mening van de Aziaat.
In Vietnam is geen mens die Pangasius eet en wij Europeanen etaleren ons voedselanalfabetisme op prangende wijze door meer Aziatische kweekvis te eten dan vissen uit onze eigen Noordzee die geen ‘geneesmiddelen en antibiotica’ nodig hebben.
Wij denken gewoon niet na over wat wij eten.
Zolang het maar goedkoop is en omdat wij steevast denken dat ieder pakje door de handen van de ‘Keuringsdienst van Waren’ is gegaan, laden wij onze wagentje braaf vol met die Aziatische plofzooi. Of het lekker smaakt weten we niet meer want dat benul is bij veel consumenten verdwenen. Verder zorgt de aroma industrie braaf dat zo’n beetje 90% van onze voedingsmiddelen weer lekker gaan smaken. Let u maar eens op een paar etiketten, dan slaat de schrik u om het hart. Bijna alles op uw bord is gearomatiseerd. Lekkerbek met visaroma is het meest idiote voorbeeld dat ik gezien heb. (Zie column 1207 van 26 februari 2012): http://www.scientanova.com/2012/02/26/1207-de-fop-lekkerbek-uit-nieuw-zeeland-met-visaroma/
Hoe komt het dat de Nederlandse voedingsmiddelenindustrie zo hoog aangeschreven staat?
Puur door onze eigen NVWA. Althans het imago van deze instantie is zeer goed. Dat de intensiteit en deskundigheid van de controles wat minder is, laat ons koud en vooral de producent die al in geen vijf jaar een controleur op bezoek heeft gehad. Een bizar detail is dat de NVWA alleen de tweede lijns controles uitvoert op onze eigen zuivelindustrie.
Het opleidingsniveau van de productiemedewerkers is erg hoog.
Dat mag zeker genoemd worden. Veel beroepsbegeleidende leerwegen worden afgelegd en vrijwel iedereen weet op de werkvloer wat voedselveiligheid inhoudt. En geen fout woord over onze allochtone medewerkers want die zijn vaak nog hygiënischer en gedrevener dan menig autochtone klojo op de werkvloer. Klinkt hard maar dit is een waarneming uit eerste hand.
Wat zullen de gevolgen zijn voor de melkprijs?
U raadt het al. Die gaat exploderen. Over een paar jaar betaalt de consument het dubbelen voor een liter melk. Dat verzeker ik u. De boeren krijgen dan eindelijk een levensvatbare prijs voor de melk van naar ik hoop € 0,70 per kg. De zwaar betuttelende en volkomen nutteloze regeling over de melkquotering, wordt eindelijk overboord gezet per 2015. De boeren gaan megastallen bouwen en de Nederlandse zuivelindustrie realiseert zich dat de capaciteit voor poederfabricage tekort schiet. Nu reeds wordt de capaciteit in Nederland dramatisch uitgebreid.
Komen er andere soorten melk?
Deze komen wellicht meer in trek. Geitenmelk, paardenmelk, ezelinnenmelk (Cleopatra!) en wellicht Chinese moedermelk?
Lekkel!
Sambal bij?