Het werd hoog tijd dat een A-merkfabrikant als HAK per 1 januari 2014 de huismerken van de supers uit het assortiment zwiept. Geen simpel besluit van directeur Timo Hoogenboom, maar hij toont wel lef waar ik geheel achter sta. Ongetwijfeld moeten er banen geschrapt worden vanwege 20% volumeverlies. Als het bedrijf hierdoor in de solide zwarte cijfers komt, zal er weer fors geïnvesteerd kunnen worden door NPM Capital. Hierdoor dalen de productiekosten wellicht zodanig dat de supers op hangende pootjes terugkomen met de hoed in de hand. De concurrenten van HAK krijgen wel omzetverhoging maar tegen dergelijke dumpverkoopprijzen dat investeringen voorlopig uitgesteld moeten worden. Laat de supermarkten maar zelf hun huismerkzooi bij de klooivoedselaars in binnen- en buitenland tegen dumpinkoopprijzen bijeenscharrelen.

HAK. Een oerdegelijke producent van Hollandse kost. Een icoon van kwaliteit waar geen huismerk tegen op kan.

“Prijsdruk van de supers staat niet in relatie met de voedselveiligheid”
Deze huichelachtige uitspraak deed Marc Jansen, directeur van het CBL in het programma KASSA! van 7 september(zie column 1326). Mijn advies: Koop een snoeischaar voor uw neus.

Klooivrije Hollandse kost, daar gaat het om!
Vrijwel alle groenten van Hak komen uit Nederland. Het is niet de goedkoopste beslissing maar wel de meest veilige. Nederlandse boeren hebben verstand van zaken en meestal de landbouwschool doorlopen. Zij weten zich aan de EU regelgeving te houden, kunnen de etiketten van hun gewasbeschermingsmiddelen lezen en pluizen hun vakbladen uit. In Oost-Europa en daarbuiten is het vaak iets anders. Daar mag je blij zijn dat de boer tot tien kan tellen.

Geen sperzieboontjes uit Kenia, uien uit Egypte of tomaten uit Roemenië. Daar zijn de voedselveiligheidsrisico’s iets minder goed beheersbaar dan in Nederland. Waarom een oer Hollands product zoals sperzieboontjes 7.000 km laten reizen? Dat is vragen om grote risico’s.

Ontbreken van informatie over de herkomst en bewerkingen, twee grote gaten in de Warenwetgeving
Bij vlees is het verplicht te vermelden waar het product vandaan kwam. Er is weer een vreselijke uitzondering: Gehakt. Een klooiproduct bij uitstek. Samengestelde producten kunnen volgens de wetgeving geen herkomstaanduiding bevatten. Grote onzin! Als het gehakt van vlees gemaakt is uit twintig verschillende landen, dan zet je die er maar op het etiket. De consument kan dan pas zelf een eerlijke afweging maken of het eten van vlees uit Botswana wel een verstandige keus is.
Verder heeft dezelfde consument recht om te weten dat het gehakt mogelijk gedraaid is van vlees dat 4 jaar in het vrieshuis heeft gelegen, of dat er een paar emmers water aan toegevoegd zijn om het ascorbinezuur goed door het product te verdelen.

De meeste supermarkten houden de naam van de huismerkproducenten geheim!
Dit is nog steeds een gigantisch groot gat in de warenwetgeving die met de invoering van de nieuwe EU ‘prul’verordening 1169/2011 niet gedicht wordt. De argeloze consument leest alleen maar dat de herkomst, Beesd, de Bilt, Huizen, Veghel of Zaandam is. Dat het in werkelijkheid zeer exotische bestemmingen zijn of Nederlandse producenten waarvan men liever de naam niet op het etiket wil hebben, weet de consument niet. De consument heeft toch recht op een goede herkomstaanduiding of niet? Als dit gat gedicht is, staan de poorten wijd open voor een gezond voedselnationalisme en zal het een belangrijke impuls geven voor de Nederlandse voedingsmiddelenindustrie. Dan pas zal de kwaliteit van de buitenlandse voedsel en waren autoriteiten gaan gelden.

Het slimme deksel van HAK bewijst temeer dat een A-merk producent alleen kan innoveren als hij niet onder prijsdruk staat van ondermeer de retail.

Hak is een oude bekende van mij

Reeds in 1971 heb ik daar met veel plezier stage gelopen bij ‘Meneer’ de Waal in Giessen. Het toenmalig hoofd kwaliteitsdienst die mij de fijne kneepjes van het vak heeft bijgebracht en één keer hardhandig gecorrigeerd. Opvallend was destijds de grondigheid van de ingangscontrole van de doperwten en tuinbonen die uit de buurt van Hank en Dussen kwamen. De rijpheid werd met de tenderometer bepaald en de boer kreeg een bonus als deze goed was. Spinazie kwam toen al uit de NO polder en opvallend waren de nitraatmetingen en de controle op het tijdstip van oogst en verwerking. Er mocht absoluut geen broei optreden in de vrachtwagens. Veel gegevens werden statistisch verwerkt en teeltbegeleiding van de boeren was toen al goed ingevoerd. De ingangscontroleurs waren allemaal beëdigd. Verder heb ik uiteraard mateloos veel plezier beleefd, omdat ik een stage gewoon als een verlengstuk van de vakantieperiode beschouwde.

Dit heeft ongetwijfeld de basis gelegd voor het succes van het bedrijf HAK:

Hollandse
Agroproducten
Klooivrij