Het afgelopen weekeinde was Sint Nicolaas bij ons te gast en als diepgelovige heb ik al mijn gasten het beste voorgezet dat er maar te krijgen is. Rundvleessaladeschotel van Van Oers, in ambtelijke kringen ook wel bekend onder EG nummer 810. De tranen sprongen mij weer in de ogen bij het onvermijdelijk lezen van het etiket. Water staat eerder vermeld dan rundvlees (14%)!. Ik ga er van uit dat er zo’n 20% water bijgedaan is. Hoezo voordelig? De voedingswaarde wijzer ontbreekt nog op de verpakking. Ben reuze benieuwd hoe die eruit gaat zien als deze verplicht wordt eind 2014. Dat wordt lachen. Het etiket bewaar ik in mijn plakboek dat ik van Sinterklaas gekregen heb.
De salade ziet er genoeg feestachtig uit om mijn Sint Nicolaas gasten blij te maken. Het etiket ziet er iets minder professioneel uit.
Hoe zit het recept in elkaar?
De allergeenvermelding is niet volledig doordat het tarwe zetmeel, kippenei, soja olie , en mosterd zaden bevat. Selderij wordt wel apart vermeld.
Ook dit product is gearomatiseerd met diverse(!) aroma’s, terwijl toch voldoende aroma dragende componenten erin verwerkt zitten zoals peterselie, paprika, gehydrolyseerd soja eiwit en zelfs smaakversterker E621.
Hoe zou je dit etiket ‘schoon’ kunnen krijgen?
Met een beetje extra inspanning van de productontwikkelaar is dit best mogelijk, mits het proces hier en daar aangepast wordt. De kleurstof 150a (karamel) is volkomen overbodig. Dit kan uit het vlees gehaald worden door een deel ervan te bakken. Als er met het vlees, uien en champignons meegebakken worden, ontstaat op natuurlijke wijze E621 en de smaakversterkers en aroma’s zijn dan geheel overbodig. Waarschijnlijk zijn de aroma’s gewoon goedkoper dan het extra bakproces die deze zouden kunnen vervangen. Dan moet je als fabrikant meer geschoold personeel nodig hebben. De gebruikte conserveermiddelen E200 (sorbinezuur) en E211 (natrium benzoaat), zijn alleen nodig als de houdbaarheid fantastisch lang moet zijn. Kan geen kwaad maar het blijven lastige stoffen. Kiemgetal beheersing in de productieruimte en voldoende aanzuring, wat suikertoevoeging nodig maakt, levert voldoende houdbaarheid. Het product zal eerder ranzig gaan smaken dan gaan schimmelen. Er liggen kansen genoeg voor de productontwikkelaar van Van Oers.
De ingrediëntendeclaratie roept een paar vragen op. Ik kan niet wachten totdat de voedingswaardewijzer zal verschijnen van dit product.
En hoe zit het met het water in de cosmetica?
Daar worden schrikbarende hoeveelheden water verkocht. Gelet op de gemiddelde prijs per kilogram ligt het te behalen winstvoordeel minstens een factor tien hoger dan bij de ordinaire voedingsmiddelen. Vooral de crèmes die de dames op hun gezicht smeren bevatten zeer veel water. Omdat het veelal dure producten zijn wordt het water ook in een iets chiquere term aangeduid. ‘Aqua’ heet het dan in cosmeticakringen. Deze hoeveelheden water maken deze cosmetische producten extreem bederfelijk. Dat moet geconserveerd worden met vergelijkbare stoffen als wat in mijn Sinterklaassalade gebruikt wordt. Alleen zijn ze wat effectiever gemaakt en kunnen ze huidallergieën veroorzaken. Methylparebeen en propylparabeen (vroeger E218 en 216, zijn per 2006 ingetrokken) zijn twee zeer populaire conserveermiddelen die de cosmetica gifmengers nog graag gebruiken om te voorkomen dat de vochtinbrengende crèmes gaan schimmelen of gisten.
Collageen in damescrème = varkensvel op je gezicht smeren!
Gelukkig is een ingrediënt gelijk aan benaming wat ook veel in knakworst gebruikt wordt: Collageen.
Doodgewoon zwoerd waarmee een mooie binding gemaakt kan worden van vet en water voor de worstindustrie. Zwoerd is doodgewoon varkensvel. Ik vind het erg bijzonder dat collageen nu als wondermiddel gezien wordt om de schoonheid van bepaalde dames te bevorderen.
Zeg maar niet tegen uw echtgenote dat zij in feite een varkensvel emulsie op haar hoofd aan het smeren is.
U slaapt geheid buiten