Op 12 november 2013 bereikte mij een verontrustend bericht dat Zeebrugge graag de Europese importhaven voor Pangasius wil worden. “Tot slot is er een eigen visveiling, waar de pangasius dus kan worden verkocht.” Besluit het artikel. Als dit de wijze woorden zijn van de Vlaamse minister van Mobiliteit en openbare werken, Hilde Crevits zijn, dan heeft zij enige bijles nodig op het gebied van vishandel. Containervrachten worden pas verscheept als ze gekocht zijn. Verder mag de Minister zelf de weggetjes inspecteren waarover het containervervoer langs Brugge moet kronkelen. Uitermate schofferend voor de Belgische vissers die vanuit Zeebrugge een strijd leveren tegen de almaar oplopende Brusselse regeldruk en brandstofprijzen.

Controles in Zeebrugge minder?
Meerdere malen heb ik de Belgische havens aangeprezen vanwege het grootmazige controlenetwerk van de Belgische voedsel en waren autoriteit. FAVV (Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen). Iedere importeur weet dat in de Rotterdamse haven bijvoorbeeld, via drie steunpunten zelfs, veel controles door onze NVWA plaatsvinden op geïmporteerde voedingsmiddelen. Veel malafide importeurs vinden dit maar lastig en laten hun containers bij voorkeur lossen in havens waar minder vragen gesteld worden en de inklarings administratie soepeler verloopt. Marseille en Bucaresti zijn ook prettige bestemmingen voor duistere importcontainers. Eenmaal in Europa, dan kan de container heel Europa door zonder dat de deuren geopend hoeven te worden.

Voedsel en warenautoriteit van België verstand van zaken?
Bij mij rijzen grote twijfels bij het lezen van hun laatste nieuwsbrief van december 2013. Dat mag de lezer zelf beoordelen. Wij geven een paar voorbeelden.

Iedere twee maanden kijk ik reikhalzend uit naar de nieuwsbrief van de FAVV. Een zeer informatief schrijven van 12 kantjes dat geschreven lijkt door een matig presterende stagiair die het verkeerde vakkenpakket gekozen heeft. Het adres van ‘het Agentschap’ vormt het enige zinnige raakvlak met de voedingsmiddelenindustrie; ‘Kruidentuinlaan’ te Brussel.  Klinkt erg veelbelovend, temeer dat het hoofdkantoor van het Agentschap hemelsbreed zo’n 1.400meter van het Europarlement verwijderd is.

‘Kan ik zonder problemen Pangasius eten?’
Zo kopt het geruststellende artikel vol met holle retoriek over deze prutvis. ‘Alle monsters van vis die in 2012 in de grensinspectieposten geanalyseerd werden waren conform voor het gehalte aan residuen (zware metalen, residuen van diergeneesmiddelen)’ Men noemt alleen niet of er resten van Trifluralin, Chloropyrifos of andere organochloor- of fosfor verbindingen gevonden werden. Verder sust men de lezer met de wijze woorden: ‘U kunt gerust Pangasius eten, maar denk eraan uw voeding gevarieerd te houden en af te wisselen in uw visconsumptie.’ Als klap op de vuurpijl beeldt men een Tilapia filet af. Het geeft niet, het zijn allebei kwalijke vissoorten.

Keurmeesters in Belgische slachthuizen mogen een ring dragen
Het hoera artikel vertelt allerlei mooie en nuttige dingen omtrent de voortreffelijke werkwijze in Belgische slachthuizen. Er wordt streng ingegrepen als er ‘anomaliën’ (afwijkingen) geconstateerd worden. Als klap op de vuurpijl beeldt men een Inspecteur-dierenarts af die niet alleen zijn haar volledig afgedekt heeft (EU eis) maar duidelijk een ring om zijn linker ringvinger draagt.

De frietkotkolder
In Nederland kent men een maximum frituurtemperatuur van 175^oC. en in België 180^oC. Dit om te voorkomen dat er schadelijke stoffen kunnen ontstaan als gevolg van het frituren. Maar uitzonderingen op deze EU ongelijkheid zijn altijd mogelijk in België. Op 17 december 2013 is een ‘omzendbrief’ verstuurd die 5 dagen eerder van kracht is geworden waarin een operator (ander woord voor voedselbereider) een aanvraagformulier kan aanvragen ‘voor het bekomen van een afwijking op de maximale temperatuur van 180^oC van olie en vet bij het frituren van levensmiddelen’. ‘Waarop het dossier onderzocht zal worden door het Wetenschappelijk comité van het FAVV volgens de voorziene procedure.’ Driemaal raden hoe de adviezen zullen luiden als een ‘operator’ een ontheffing aanvraagt om bij 190^oC te gaan frituren.  Ontheffing bij justitie aanvragen om 80kilometer per uur door de bebouwde kom te mogen rijden is net zo belachelijk.

Bij een frituurtemperatuur van boven de 180 graden mag deze ‘operator’  uit Brugge zijn tekst  gerust veranderen in: ‘handelaar in hart- en vaatziekten’

Ik geef de Pangasius importeurs groot gelijk. In België worden de regels iets soepeler gehandhaafd. Zojuist heb ik de havenmeester van Zeebrugge gesproken. Zijn haven wordt keurig op diepte gehouden door een nieuwe baggermolen. Hierdoor wordt de Europese invoer van Prutvis voor lange tijd gegarandeerd.