“De Europese Unie (EU) en de Verenigde Staten (VS) zijn in onderhandeling over een handelsovereenkomst. Deze overeenkomst heet ook wel Transatlantic Trade & Investment Partnership (TTIP). Nederlandse consumenten en bedrijven kunnen profiteren van dit akkoord.”
Zo wordt de boodschap verkondigd via de propagandakanalen van de Rijksoverheid.

Greenpeace weet hoe het moet
Vanaf 2 mei 2016 heeft Greenpeace de onderhandelingsdocumenten openbaar gemaakt die overgetypt waren om de broncodes te verhullen. Deze zeer rijke NGO (Non Gouvernementele Organisatie) weet hoe men zich subversief moet gedragen. Een van de zeldzame goede acties van deze rijkeluis club. De illegale stenen dumpactie in april 2015 op de legale visgronden ligt mij nog vers in het geheugen.

TTIP hangt van louche praktijken aan elkaar
De documenten maken pijnlijk duidelijk dat onderhandelingen tussen de EU en de VS geheel buiten de burgers om gaat. Dit vind ik een zorgelijke ontwikkeling, temeer omdat deze onderhandelaars zaken gaan besluiten voor de burgers die er allemaal mee te maken zullen krijgen. Vooral de mulitnationals schijnen grote belangen te hebben in deze overeenkomst. De lobbymachines draaien weer op volle toeren. Deze praktijken horen thuis in landen met een communistisch regime. Noord Korea, China of Vietnam bijvoorbeeld. Van politiek heb ik weinig verstand, van voedselveiligheid iets meer.

Wat voor gevolgen heeft dit vrijhandelsverdrag met de VS voor de voedselveiligheid?
De kern van TTIP is dat men elkaars regels erkent. Hoe gek kun je het maken. Het voedsel dat wellicht uit de VS gaat komen zal het leven in Europa een stuk spannender maken. Ik heb geen hooggespannen verwachtingen dat er culinaire hoogstandjes ontdekt zullen gaan worden. Neem de ‘American pizza’ als voorbeeld. De bodem is zo dik dat het meer op een geplet halfje wit lijkt.

De Amerikaanse fastfood hamburger, die zo dun is dat je de krant er door heen kunt lezen en maximaal bewerkt wordt zodat het eerder op etalage materiaal lijkt dan op een voedingsmiddel.

Pistachenoten uit Californië zijn berucht om de veelvuldige aanwezigheid van het schimmelgif alfatoxine. De nootjes uit Irak en Iran hebben meer smaak en daar wordt dit gif niet zo vaak in aangetroffen.
Brr.

Het knutselvoedsel komt onze kant op!
Nergens ter wereld wordt er zoveel geknutseld aan voedsel als in de VS.  Kaas dat uit een spuitbus komt of vetvrije roomboter. Knutselhumor van de bovenste plank. De bewakende instanties FDA en USDA hebben meer oog voor cosmetica dan voor voedsel. In Europa lachen wij om deze overheidsorganen die nauwelijks verstand van voedsel lijken te hebben. Ze stellen weinig voor in vergelijking met onze eigen EU structuur omtrent de regelgeving van voedselveiligheid die veel strakker is dan wat in de VS geldt.  Tel daarbij de welhaast maatschappelijk normaal geachte domheid van de industrie erbij op en de rampenformule is weer aardig compleet. De VS is in mijn ogen een ontwikkelingsland als het op voedselveiligheid aankomt. Klinkt vreemd, zeker als u zich bedenkt dat de HACCP voedselveiligheids procedures hun oorsprong kennen uit de VS. Mijn verklaring hiervoor is dat je idioten moet begeleiden met idioot veel regeltjes. Het eigen denken moet zoveel mogelijk uitgesloten worden. Het is niet voor niets dat het voedselveiligheidsschema van BRC zijn oorsprong in Engeland heeft. Ook een ontwikkelingsland waar op de productievloer de medewerkers nauwelijks enige scholing hebben gehad. Engeland en de VS worden nog steeds geregeerd door de vakbonden.

Biologische producten
In Europa gelden veel strengere regels om het Europese bio label te kunnen voeren. Een fruitteler bijvoorbeeld moet minimaal twee jaar al op een biologische methode produceren voordat hij zijn erkenning krijgt. In de VS mag zijn vakbroeder meteen het Amerikaanse ‘Organic’ label op zijn fruit plakken. Het is de vraag in hoeverre de Amerikaans bio producten nog gmo (genetisch gemodificeerde organismen) vrij kunnen zijn. Over een paar jaar zijn alle landbouw arealen door kruisbesmetting vervuild met gmo. Stichting Skal uit Zwolle kan zijn borst wel natmaken omdat veel Bio producten niet meer aan de norm zullen voldoen en de deuren voor fraude wagenwijd open zullen staan.

De VS is het chloorland bij uitstek
Het lijkt wel of het hele land sterk bacteriofoob is. Verbindingen van chloor in de oxidatietoestand +2 of hoger, zoals in natriumhypochloriet, worden veel gebruikt bij het zuiveren van water, en als ontsmettingsmiddel.  Alles wordt ontsmet met actief chloor terwijl het ook wel een giftige stof is. Het drinkwater bevat haast net zoveel actief chloor dan het water in een zwembad. Frisdrank aanmaken met kraanwater is geen optie. Je proeft het boven de cola uit. Alsof u een zwembad leegdrinkt. Bah. Men moet in de VS het drinkwater wel chloreren omdat de infrastructuur van het waterleidingnetwerk dermate gammel is dat de bacteriologische reinheid nooit gegarandeerd kan worden. Bovendien spelen de waterleidingbedrijven liever op safe om te voorkomen dat zij een rechtzaak aan hun broek krijgen vanwege een kromme bacterie die ergens aangetroffen is. In Nederland is het prima voor elkaar. Wij kennen ons eigen Drinkwaterbesluit, dat gebaseerd is op de Europese drinkwaterrichtlijn. Deze regels zorgen ervoor dat de bacteriologische veiligheid en chemische verontreinigingen strikt gewaarborgd zijn. Veel voedingsmiddelen worden in de VS voor de zekerheid met chloorhoudend water nagespoeld. Decontaminatie heet dit en dit is nog steeds bij wet in heel Europa verboden.  Het probleem is dat chloor zich aan vet kan binden en na verhitting de gevaarlijke chloorpropanolen kunnen ontstaan. Hierover hebben wij in een eerdere column ons over opgewonden: http://www.scientanova.com/2015/06/14/1512-chloorkip-is-een-levensgevaarlijk-voedingsmiddel/

Wij kunnen eindelijk de E nummer lijst mooi aanvullen
In de VS worden stoffen gebruikt die niet eens op de E-nummerlijst voorkomen. Voor een voedingsmiddelentechnoloog een groot feest natuurlijk om veel van de eigenschappen te leren en nieuwe toepassingen van deze stoffen.

Het was omstreeks 1920 de Coca Cola Company geweest die de Nederlandse Warenwet liet aanpassen om het fosforzuur (E338) toegelaten te krijgen. Dit zuur vormt zo’n beetje het hoofdingrediënt van de Coladrankjes. Toen al hadden de VS invloed op ons voedsel.

In de VS is het gebruik van anti oxidanten ook iets ruiger dan wat wij in Nederland gewend zijn. De stoffen BHA en BHT (Butylhydroxytolueen E320 en Butylhydroxianisol E321) worden veel toegepast in kauwgom. Het vet dat overvloedig in het geheimzinnige kauwmassa verwerkt zit mag niet ranzig worden. Dit zal niet snel gebeuren omdat veelal magnesium stearaat in verwerkt wordt. De grondstof voor kaarsen. Zelf heb ik grote bedenkingen tegen de voedselveiligheid van deze twee anti oxidanten.

Het anti oxidant ethoxyquine wordt wel in de VS gebruikt in ondermeer dierenvoeding. In Europa is deze stof vooralsnog terecht verboden.

Importeurs moeten oppassen!
Vanuit de General Food Law, ook wel de moeder van alle Warenwetten genoemd, is de importeur als eerste de klos als blijkt dat er iets aan de hand is met zijn handelswaar.

Ik raad iedere importeur die wil gaan ‘TTIP-en’, de EU verordening 178/2002 goed door te lezen.
Er zijn drie artikelen die van belang zijn:

• 5 Dit artikel promoot de eerlijkheid in de handel
• 14 2^e lid, men mag geen onveilig voedingsmiddel in de handel brengen.
• 17 De importeur/respectievelijk de distributeur is primair verantwoordelijk voor de voedselveiligheid in de breedste zin.

Er zal moeilijk een verzekeraar te vinden zijn die tegen betaalbare tarieven een recall verzekering met een TTIP importeur wil afsluiten.

De VS het paradijs voor nanotechnologie!
Bij nanotechnologie worden normale bekende stoffen verkleind tot bijna losse moleculen. Men heeft ontdekt dat dergelijke nanostoffen plotseling vaak erg interessante nieuwe eigenschappen krijgen. Deze stoffen worden opeens water- of vetafstotend, Ook zijn er nanodeeltjes die opeens bacteriocide eigenschappen krijgen. Als deze stoffen zulke andere, vaak vreemde eigenschappen krijgen, welke vreemde dingen veroorzaken ze in uw lichaam?

Deze ontwikkeling is al een paar decennia aan de gang en heeft zich sluipenderwijs een weg gevonden in de voedingsmiddelenindustrie. Het gevaar van nanodeeltjes schuilt in het feit dat ons menselijk lichaam ook anders gaat reageren op deze superkleine deeltjes. Hier is weinig over bekend. Het valt licht te begrijpen dat onze nieren bijvoorbeeld dergelijke kleine deeltjes niet uit kunnen filteren terwijl zij dit normaal gesproken wel zouden moeten doen. Dit zet in feite de hele medische wereld op z’n kop. Onschuldige stoffen krijgen in nano vorm opeens hele vreemde eigenschappen die mogelijk zeer genotoxisch van aard zijn. Nanotechnologie kennen wij van waterdichte textielsoorten, bekleding met vuil afstotende eigenschappen, de filmstabiliserende eigenschappen van motorolie etc.

Gebruikt Coca Cola nanotechnologie in de blikjes?
Het is ons opgevallen dat de binnenzijde van de leeg blikje cola geen druppeltje blijft hangen terwijl bij andere frisdrankmerken nog duidelijk druppels zichtbaar blijven. Het restant Cola blijft als een dunne film achter. Wij vragen ons af hoe het blikje gesmeerd is bij het duntrek procedé in de blikfabriek. Hoe worden de trekmallen gesmeerd? Als er met een food grade minerale olie gesmeerd wordt, dan is de wand van het blikje vettig en waterafstotrend (hydrofoob) en zullen er zichtbare druppels aan blijven hangen. Wij zullen hier binnenkort een onderzoek aan wagen.

In de broodbakkerijen wordt al volop nanotechnologie gebruikt voor de bakvormen om het lossen van het brood makkelijker te maken.

De nanotechnologie in de anti aanbakpannen?
Hoewel ik ze zelf gebruik heb ik toch mijn bedenkingen over de voedselveiligheid van dergelijke pannen. Ik troost mij met de gedachte dat een doorsnee bak- en braadproces meer acuut toxische stoffen produceert dan welke nano stof dan ook. Echter, de langetermijneffecten blijven onbeschreven. Vanuit de wetgeving dient iedere nanotoepassing goedgekeurd te zijn door de lokale Voedsel en Waren Autoriteit. U voelt het al. Die zijn niet tegen deze stortvloed van nieuwe materialen opgewassen. Officieel hoort er bij iedere nanotoepassing door de producent van het middel een ‘Verklaring van overeenstemmng’ verleend te zijn. Deze wordt door de NVWA afgegeven. In dit document moet voldoende bewijslast aanwezig zijn om de niet toxische eigenschappen aan te kunnen tonen. En dat dit middel aan alle EU regelgeving voldoet.

Herkomstaanduiding op alles verplicht stellen
Zolang dit gat in de EU verordening 1169/2011 niet gedicht is, dan kan de consument volledig voor de gek gehouden worden over waar het voedingsmiddel vandaan komt. In onze vorige column 1609 hebben wij de ‘gaten’ in deze verordening ruimschoots belicht. Het ontbreken van de herkomstaanduiding is het 17^e gat van de 22 gaten.

Er ligt een mooie taak open voor de consumentenbond en het Voedingscentrum
Die moeten de consument maar goed gaan opvoeden over de voor- en nadelen van de import van het high tech voedsel vanuit de VS.

Het land waar u met kaas uit een spuitbus deze spreuk op de muur van de directiekamer kunt schrijven:

“If you know what’s going on, you probably are full of shit”