In april 2018 bejubelde ik het voornemen van de NVWA om te gaan handhaven op het werkelijk toegevoegde hoeveelheid water aan onze voedingsmiddelen. http://www.scientanova.com/2018/04/23/1808-watertoevoeging-in-voedingsmiddelen-wordt-eindelijk-gehandhaafd/

Wij hebben ooit eens een lezing over verzorgd. Die droeg de titel: ‘De tien beste trucs om water toe toevoegen aan onze voedingsmiddelen’. Dat wij uiteindelijk 16 trucs konden behandelen geeft aan hoe creatief de voedingsmiddelensector moet zijn om te kunnen overleven door de prijsdruk vanuit de supermarkt inkooporganisaties.

De Plus supermarkt slager heeft een nieuw trucje bedacht om het overtollige water te camoufleren. Geen matrasje maar capillaire holtes onderin het bakje die het vocht vasthouden en aan het zicht onttrekt. Het is bijna gelukt

Het zal voor de NVWA een lastige taak zijn om te bewijzen hoeveel water toegevoegd is aan een voedingsmiddel. De receptuur zegt lang niet alles en veel controleurs hebben geen flauw benul waar ze naar kijken moeten als ze in een vleesverwerkend bedrijf aan het rondlopen zijn.

Deze producent moet zich diep schamen. Ondanks de aanwezigheid van een ‘matrasje’ zwemmen de schnitzels nog in het water rond

100% varkensvlees… Dit gelooft toch niemand meer? Let op het zwarte matrasje dat nu zichtbaar is

Ik kijk al uit naar de rapportages van de bevindingen als gevolg van de strengere handhaving die men ergens in 2020 gaat publiceren. In dit verhaal dragen wij zomaar een paar recente voorbeelden aan.

Het label vermeldt als ingredienten: rundvlees (98%), water, conserveermiddel (E262=natrium acetaat), antioxidant (E301=natrium ascorbaat) , voedingszuur (citroenzuur).    98% vlees Hahaha! Het lijkt erop dat men een verkeerd type bufferzout toegepast heeft waardoor de pH te ver van het iso electrisch punt van de vleeseiwitten af is

De prijsdruk vanuit de retail is de grote boosdoener
Hierdoor is de industrie gedwongen om méér risico te nemen door goedkopere grondstoffen te nemen, minder opgeleid personeel in dienst te nemen en heimelijk water toe te voegen. Het levert niet direct gevaarlijk voedsel op, maar het voedselveiligheids risicoprofiel stijgt wel hierdoor. Het wordt hoog tijd dat de consument op dit onderwerp breed wordt voorgelicht en de noodzaak gaat inzien om iets meer te betalen voor het voedsel. Bij de supermarkt organisaties ligt ook een belangrijke taak om de consument op te voeden.

Wordt er nu minder water toegevoegd?
Nee. Er wordt eerder meer toegevoegd dan minder. Het etiket vermeld eerlijk de waarheid, alleen wordt het water snel gezien als een technologisch hulpmiddel. Om bijvoorbeeld kruiden en specerijen aan gehakt toe te voegen wordt vaak water als technische hulpstof gebruikt om deze droge stoffen effectief er doorheen te kunnen mengen. Met marineren wordt dezelfde smoes gebruikt.

Waarom vult men de EU regelgeving niet aan?
De argeloze consument heeft alleen het etiket als houvast en snapt geen snars van de kreten technische hulpstof of niet functionele grondstof. Die wil gewoon weten wat hij koopt. Op het etiket dient daarom altijd de hoeveelheid toegevoegd water vermeld te worden, samen met het vochtgehalte. Dan pas weet de consument wat zij koopt en kan zij een doordachte en weloverwogen keus maken voor haar aankoopbeslissing. De producenten van huisdiervoeders hebben zelf al bovenwettelijke regels opgesteld door altijd het vochtgehalte te vermelden op de verpakkingen droog- en natvoer (blik)

Verbeterpunten voor de politiek (EU verordening 1169/2011) ter bescherming van de consument:

• Verplichte herkomstaanduiding van alle grondstoffen (Lastig maar uitvoerbaar)
• Vochtgehalte vermelden
• Expliciet de toegevoegde hoeveelheid water vermelden

Bedrijven die integriteit hoog in het vaandel hebben, zullen sneller geneigd zijn om deze bovenwettelijke vermeldingen op het label te zetten.

Om het onmogelijke te bereiken moet men soms  absurde dingen doen
(Miguel de Cervantes, schrijver van Don Quichot)