Veel consumenten hebben weinig benul hoeveel moeite het een boer kost om de groenten en vooral de zuivelproducten in het winkelschap te krijgen. Dankzij de leden van het CBL en de slappe houding van het LTO zijn de prijzen dusdanig scherp, lees laag, dat de boer zich in allerlei bochten moet wringen om een rendabele bedrijfsvoering te krijgen. Aan de consument zal het beslist niet liggen. Die is best bereid om meer te betalen voor het dagelijks eten als er maar een duidelijk verhaal achter zit. Helaas worden deze verhalen niet doorgegeven door de Supermarkt ketens. Die schuilt zich achter het onjuiste feit dat de consument niet méér over heeft voor het dagelijks eten. Het bereiken van een omzetrecord van 1 miljard bij de kerstinkopen bevestigt deze bewering.
De voedingsmiddelen moet zich ook in veel bochten wringen en de randen van het toelaatbare opzoeken om rendement te kunnen maken. Wanneer wij deze bochtenwringerij en goedbedoelde financieel gedreven creativiteit bij elkaar optellen, ontstaat een levensgroot risico:
Boeren zijn wel genoodzaakt om kostenbesparende maatregelen te nemen vanwege de prijsdruk vanuit de retail. Een akker doodspuiten met glyfosaat is veel goedkoper dan gewoon omploegen. Dit levert dan een knalgele postzegel op tussen de groene weiden. De boer moet dan wel alles spuiten en geen plekje vergeten zoals hier op deze foto.
Bacterie resistentie. De grootste bedreiging van de voedingsmiddelenindustrie !In ons eigen leefmilieu worden we omringd door talloze bacteriesoorten en besmettingen. Ons lichaam kan deze vrijwel allemaal met succes onder controle houden. Een lastig onderwerp is de groep antibiotica resistente bacteriën. Die hele groep resistente colibacteriën zijn welhaast ongemerkt ons leefmilieu binnen gekomen. We praten over een gevaarlijke groep die heel veel terminale schade in het lichaam kan aanbrengen.
Het wachten is op de resistente Listeria monocytogenes stammen. Dan zijn de bewaar rapen helemaal
gaar omdat juist deze bacteriesoort goed kan gedijen in de koelkast. Velen
denken dat de chemische geneeskunde de hoofdoorzaak is van de resistentie. Ik
ben van mening dat wij in het begin van onze eigen voedselketen moeten duiken.
Het lijstje rotzakken hebben wij voor u op een rijtje gezet. Klik maar op de link: http://www.scientanova.com/voedselvergiftigingsmatrix/
Deze lijst werken wij regelmatig bij en met name het lijstje resistente coliformen vormen het hoofdpijndossier van iedere microbioloog.
EHEC, STEC, VTEC, EIEC, EPEC, EAEC zijn resistente rotzakken, hieronder de verklaringen op de afkortingen:
Enterohemorragische
Shiga toxine producerend
Verocytoxine
Entero invasieve
Entero pathogene
Entero aggregatieve
Het toverwoord voor 2019: ‘Root Cause Analysis’
Herhaaldelijk wijzen wij onze cursisten op het magische effect van een RCA. In gewoon Nederlands betekent dit dat gewoon op een effectieve manier naar de oorzaak gezocht moet worden. In de Voedingsmiddelenindustrie betekent het dat de oorzaak ergens aan het begin van de keten gezocht moet worden. In onze opleiding tot QESH/KAM manager hameren wij sterk erop dat de zoekrichting van de oplossing richting oorsprong moet zijn en niet aan het einde van een productieproces door slechts de gevolgen te bestrijden. Als een prullenbak op kantoor steeds overloopt, dan moet men niet een grotere prullenbak aanschaffen maar juist naar de oorsprong gaan kijken. In zo’n geval kun je beter inzetten op extreme standpunten zoals: De prullenbak helemaal weg en het hele kantoor papierloos.
Voor wat betreft bacterie resistentie moet een voedingsmiddelentechnoloog helemaal terug naar het begin van de voedselketen, ofwel de primaire industrietak. Wij praten voornamelijk over boeren en vissers.
De gierput is een mogelijke bron oorzaak
Met name de boeren hebben zeer efficiënte kweekbakken voor bacterie resistentie. In de gierkelder verdwijnt niet alleen mest met de natuurlijke coliforme bacteriën maar ook de antibiotica die soms nodig is om de gezondheid van de veestapel en met name de melkkoeien te borgen. Het is een soort afvalput voor allerlei biologisch materiaal dat de boer kwijt wil. Mest is mest en het zal mij niet verbazen als er ook huistoiletten op de gierkelder aangesloten zijn. Doordat allerlei antibioticaresten in deze gierput verdwijnen kunnen deze gedurende de lange inwerktijd de bacterieresistentie goed aanwakkeren. Als straks in het voorjaar de mest op het land uitgereden wordt vindt er nóg een bacteriologische ramp plaats en dat is het verstoppen van de bacteriemassa onder de grond door middel van mestinjectie. Hierdoor kan door het zonlicht met de UV stralen weinig bacterie afdoding plaatsvinden. Mestinjectie heeft wel het voordeel dat het minder stinkt maar de bacteriën zijn wel beter beschermd. Hierdoor wordt de kiemdruk op een boerderij ongemerkt erg hoog waardoor de hele veestapel en melkwinning ongemerkt besmet worden.
Pasteurisatie van mest wordt wellicht verplicht
Om de kiemdruk op de boerderij te verlagen lijkt een verhittingsproces de enige methode om het bacteriologisch risico vanuit de boerderij enigszins te beperken. De voedingsmiddelenindustrie heeft inmiddels een enorme hygiëne slag gemaakt door onze voedingsmiddelen in welhaast steriele omgevingen te ve- en bewerken. De boer is straks ook aan de beurt om de reiniging en desinfectie serieus te nemen. Door de mest te pasteuriseren voordat het op het land uitgereden wordt zal de kiemdruk vanuit de agrarische vee sector aanzienlijk gereduceerd worden. Thermische desinfectie weer introduceren, gooi wat extra zonnepanelen op het dak dan kan de wasmachine ook weer eens een keertje op 90 graden draaien en de boer met heet water de decontaminatie doorvoeren.
Het wordt dan hoog tijd dat de boeren meer kunnen gaan verdienen om deze dure installaties te kunnen betalen. Dan is het de beurt aan de ‘herenboer’ organisatie LTO. Die kunnen best wat meer voor hun leden doen dan wat voorlichtingsprogramma’s opzetten. Centrale prijsafspraken liggen hier voor het oprapen.
Een tandarts lacht als een boer kiespijn heeft
(L van Gool, kaakchirurg in ruste)
