Het is voor mij totaal onbegrijpelijk dat Melamine houdende producten die rechtstreeks en mogelijk langdurig met voedingsmiddelen in aanraking kunnen komen nog toegelaten worden voor gebruik in de voedingsmiddelenindustrie en door de consument. Op 15 februari 2021 verscheen een persbericht op de NVWA site dat het gebruik van servies met daarin verwerkt een bamboevezel ‘ontraden wordt’ omdat er teveel formaldehyde gas uit zou kunnen ontsnappen (magnetron!). Oh, ja dit servies kan ook Melamine afgeven die bij te hoge hoeveelheden schadelijk is voor de volksgezondheid, reutelt de persvoorlichter van de NVWA er achteraan. Het Voedingscentrum piept ook nog iets dat het de Melamine serviezen niet adviseert te gebruiken voor kinderen tussen de 0 en 3 jaar. Wat is dit een halfbakken advies. Wij praten over een trendy serviesproduct waarin bamboevezels verwerkt zitten die met Melamine aan elkaar geplakt zijn. Bamboe hoort in de open haard thuis naar mijn idee.
Totaal verbieden die puinzooi!
In 2008, toen het Chinese melkpoeder schandaal uitbrak, heb ik mij hierover al opgewonden door te stellen dat de beruchte camping serviezen die uit puur Melamine verbindingen gemaakt worden een groot risico vormen voor met name jonge kinderen.
Verwijtbaar en slap toezicht
‘Ach het is een stabiel polymeer’ kraait de toezichthouder. Men vergeet het mogelijk misbruik door de consument. Met name een kind dat met een slecht afgewerkte lepel, met een scherpe rand, het laatste restje vla uit het toetjesbakje schraapt. Juist dit schraapsel bevat Melamine. Een trimeer van Ureum dat redelijk stabiel lijkt. Ieder kind dat met nierklachten opgenomen of behandeld wordt kan naar een letselschade advocaat stappen en een claim indienen tegen de fabrikant van dergelijke bordjes. Hierbij wordt de bewijslast netjes omgedraaid. ‘Meneer de producent, toont u maar een aan dat er GEEN schadelijke stoffen vrijkomen.’
En dan maar hopen dat de producent betere advocaten in dienst heeft dan het Nederlandse Rijk.
Dit zijn de maatregelen die op mijn actielijstje zouden staan als ik het voor het zeggen zou hebben:
Er zijn een paar maatregelen te bedenken om dergelijke problemen direct de wereld uit te helpen en eens een keer dienstbaar te zijn aan onze eigen volksgezondheid.
Men weet dat de giftige stof verwerkt zit in een contactmateriaal voor voedingsmiddelen.
Polymere stoffen die Ureum bevatten vormen lang niet altijd stabiele verbindingen. Die kunnen uiteenvallen door langdurige inwerking van oxidatieve stoffen zoals zuurstof, UV- licht, zuren, non polaire verbindingen zoals alcohol en vetzuren.
- Per direct alle verdachte producten verbieden tot nader order
- Migratie onderzoek starten onder inwerking van verschillende categorieën voedingsmiddelen
- Beoogd misbruik van de producten op risico’s evalueren. Denk hierbij aan magnetronverhitting en het schrapende lepeltje van een sterk kind
- Onderzoeken naar de afbreekbaarheid van dergelijke producten
Tot slot
Wij als consument worden aan veel onbekende gevaren blootgesteld.
Denk hierbij maar eens aan het grote aanbod aan desinfecterende gels die je handen zo lekker plakkerig maken. Het verdikkingsmiddel bestaat uit poly acrylamide. Oók een polymeer die zogenaamd stabiel is. Vanuit de chemie is bekend dat met name deze stof altijd een residu acrylamide bevat. Een stof waar in 2002 veel ophef over geweest is omdat het in gefrituurde producten zou voorkomen. Met name de friet industrie heeft direct maatregelen getroffen om dit risico te verminderen door het gehalte aan asparagine zuur, een aminozuur waaruit acrylamide ontstaat, te verminderen door ondermeer de bakprocessen en teeltmethodes van de aardappelen aan te passen. Lees meer hierover in een artikel dat ik in 2002 gemaakt heb: https://www.scientanova.com/2002/03/01/3-patat-als-sluipmoordenaar-maart-2002/
Deze acrylamide houdende desinfecterende gels worden massaal ingezet met als gevolg dat de argeloze consument haar handen wel lekker plakkerig gedesinfecteerd heeft en eigenlijk haar handen opnieuw moet wassen voordat ze de aardappelen gaat schillen. Uiteraard kunnen dit ook huismannen betreffen!
In een volgend bericht gaan wij dieper in op de opkomende voedselveiligheidsrisico’s in waar dit Melamine voorval en de desinfecterende gels voorbeelden van zijn.
The most dangerous phrase in the language is: “W’ve always done it this way.”
(Grace Hopper, Amerikaans informaticus en voormalig marine officier 1906 – 1992)