Ondanks de goede voornemens en of wensen die u voor het komende jaar heeft bedacht zal er helaas eentje nooit uitkomen. Dat is de hongerproblematiek in de wereld. Het is beslist niet zo dat ik iemand een hongergevoel gun maar ik wil graag enkele relativerende kanttekeningen plaatsen over wat zoal over dit onderwerp gezegd wordt.
Waardoor ontstaat honger? Het is voornamelijk een logistiek probleem. Door het niet tijdig voorhanden hebben van de grondstoffen en arbeid op de geschikte plaats kan er een (tijdelijke) schaarste optreden. Vaak lossen de problemen zich vanzelf op doordat de bevolking zelf de zaken beter gaat organiseren. De hongersnood in Noord-India (Bihar) in 1965 en de hongersnood tijdens de culturele revolutie in China in de periode 1959 en 1961 hebben zeer veel slachtoffers geëist. Nadien zijn de zaken weer op de rit gezet en zijn de hongersnoden daar voorlopig van de baan. Waarom voorlopig? Het is altijd een combinatie van rampenfactoren die tot een hongersnood leidt. Doordat er meerdere onverwachte tegenslagen op het gebied van de voedselproductie tegelijkertijd komen is een hongersnood vaak het gevolg.
Ergens moeten we ons gelukkig prijzen dat er regelmatig hongersnoden zijn. Dit vormt voor hele bevolkingsgroepen een onbedoelde rem op de groei. Het klinkt hard maar het is gewoonweg een keihard feit. Zonder honger waren er in India en China nog meer mensen dan de onvoorstelbare aantallen van respectievelijk 1,0 en 1,3 miljard. (In 2020 zijn deze aantallen tot 1,3 en 1,5 miljard inwoners gegroeid.) Dankzij de problemen uit het verleden heeft men veelverbeteringen kunnen doorvoeren om iedereen te voeden. Nog steeds zijn er grote bedreigingen van het fragiele evenwicht van het voedselproductiesysteem dat in die landen heerst. De grootste bedreiging is uiteraard een massale misoogst veroorzaakt door een plaag waarop men in dat oogstjaar nog geen antwoord gevonden heeft. Het selecteren van nieuwe sterkere rassen voor rijst en tarwe bijvoorbeeld duurt jaren. Dan heb ik het niet eens over genetisch gemodificeerde gewassen. Het enge hiervan is dat de natuur op een eigenzinnige maar harde wijze een correctie kan aanbrengen zodat er enkele misoogsten achtereen kunnen voorkomen. De ramp zal niet te overzien zijn wanneer door de gentechnologie de rijstproductie in Zuidoost Azië de mist in zal gaan. Deze landen omarmen juist deze nieuwe ontwikkelingen met beide armen en zijn daar sinds slechts enkele jaren volop mee bezig. Grote hongersnoden zullen reusachtige volksverhuizingen tot gevolg hebben, dit hebben we gezien in Ierland waar in 1865 de grote hongersnood de emigratie naar Amerika goed op gang heeft gebracht. Bij een hongersnood van apocalyptische omvang komt de stroom asielzoekers naar het welvarende Westen pas goed op gang.
De aarde is nog lang niet uitgeput als het aankomt op de productie van voldoende voedsel voor zijn bevolking. Er is landbouwgrond en stikstof genoeg voorhanden. Er zal alleen meer geschoven moeten worden met de diverse bronnen. Dit schuiven kan maar op één manier gestimuleerd worden en dat is via een vrije wereldhandel. Handel is immers het meest effectieve wapen om vraag en aanbod bij elkaar te brengen dus hier moeten we dankbaar gebruik van maken.
Een ander fenomeen zal wellicht eerder de kop gaan opsteken. Dat zijn de gezondheidsrisico’s die aan voedingsmiddelen kleven. Ongezond eten of gewoonweg verkeerd voedsel eten is een zeer effectief wapen om ernstige schade toe te brengen aan hele bevolkingsgroepen. Hier kan geen enkele oorlog tegenop.
Voorlopig blijf ik gewoon lekker door eten, u toch ook?