De Nederlandse consument weet vrijwel niets van al dat lekkers dat hij dagelijks eet. Hij vertrouwt blindelings op hetgeen de voedingsmiddelenindustrie hem voorschotelt. Deze onthutsende bevestiging was de uitkomst van een consumentenonderzoek uitgevoerd door onderzoeksbureau Netpanel en het blad voor consumententrends Eye. Op 11 juli 2003 verscheen in het vakblad VMT een kort bericht hierover. Ideaal of niet voor de fabrikant? Helemaal niet, het is gewoon een grof schandaal dat wij in onze economie ons meer bezighouden met bankzaken, economie en allerlei andere randverschijnselen met een zeer hoog alfa- en gammagehalte zoals taalkundige- en verzorgingszaken. Nu beweer ik niet dat deze ‘niet voedingsmiddelenzaken’ onbelangrijk zijn. Integendeel! Daar draait de maatschappij ook op. Maar elementaire kennis over iets als voeding dat wij meerdere malen tot ons nemen, in gezondheidstechnisch opzicht zwaar van afhankelijk zijn vegen wij gemakshalve maar even onder het kleed.
Onbegrijpelijk gewoon dat er met een gevaarlijk goedje als ons voedsel door de consument zo achteloos mee omgesprongen wordt. Vrijwel dagelijks verbaas ik mij over de onkunde die ik om mij heen meemaak op het gebied van voedingsmiddelen. Nu moet u niet denken dat ik alles weet van dit interessante vakgebied. Gelukkig net genoeg om talrijke bedrijven vakkundig te kunnen adviseren en uit de problemen te helpen en af en toe een opleiding te kunnen verzorgen.
Ik durf te beweren dat voedingsmiddelen een grotere bedreiging vormen voor de mensheid dan welke oorlog dan ook. U kunt het gerust vergelijken met een sluipmoordenaar. Van de één op andere dag kunnen bepaalde voedingsmiddelen dodelijk giftig worden als gevolg van bacteriële besmetting. Denkt u maar eens aan botulisme. Dat kan niet alleen in dode eenden voorkomen maar ook in voedsel. Een theelepel van door botulisme aangetast voedsel is voldoende voor een enkele reis kerkhof. Als een groot vleesbedrijf een fatale fout maakt gedurende enkele dagen en zijn voedselveiligheidsprocedures rammelen dan kunnen er ettelijke tonnen van dergelijk voedsel bij de consument komen. Gelukkig zal het zo’n vaart niet lopen in West Europa omdat wij redelijk veel verstand hebben van kwaliteitszorgsystemen die gebaseerd zijn op de HACCP principes. Maar wat denkt u van de verre landen? China, India, Zuid-Amerika en zelfs in Europa loert het gevaar. Denkt u maar niet dat in het voormalige Oostblok en zelfs de nieuwe EEG-lidstaten men al optimaal draait met deze voedselveiligheidssystemen. Ik voorspel u: Er komen de komende paar jaar een paar stevige voedselschandalen en of vergiftigingen onze kant op.
Een andere illustratie van ons nationaal voedingsmiddelen ‘analfabetisme’ is de noodzaak van een ‘Nationale haring test’ die in juni 2003 door het Algemeen Dagblad’ gepubliceerd is. Helaas wordt er nog veel afgeprutst door (wellicht ondeskundige) haringverkopers maar er is niets makkelijker te constateren dan een haring die afwijkend van kwaliteit is. Toch kopen nog hordes mensen de bedorven, ranzige en oude haringen. Onze nationale trots! De haring! Zelfs hiervan hebben wij als Nederlandse consument geen verstand! In feite moet een nationale haringtest helemaal overbodig zijn. Een beetje consument laat de bedenkelijke kwaliteit meteen liggen en straft de ‘ondeskundige’ ondernemer meteen ter plekke af.
Sterker nog, als de consument nog deskundiger en assertiever zou zijn dan is de hele Keuringsdienst van Waren niet meer nodig. Prutsers in de voedingsmiddelenbranche hebben absoluut geen bestaansrecht meer. Heerlijk gewoon! Terug naar de goede oude tijd. De bedrieger aan de schandpaal nagelen. De knoet erover.
Over zelfregulerende maatschappij gesproken….