De tijd rond Kerst en Nieuwjaar is er eentje waarmee de energie inname van de bewoners van het Westelijk Halfrond een uiterst kritische waarde kan bereiken. 10.000 kcal per dag is beslist geen uitzondering, vooral wanneer wij de alcoholische versnaperingen meerekenen.We hebben maar 2.000 tot 2.500 kcal per dag nodig en toch schuiven we aan bij de overvloedige maaltijden die voor onze neus gezet worden. Gezellig is het wel, wanneer je met je favoriete schoon-zus en moeder samen aan tafel zit en het bord voor de tweede maal opschept. Het is zo gezellig dat de tijd en de calorie-inname eventjes vergeten wordt.

De wraak komt later wel. U kent het wel, de broekriem die in een nieuw gaatje moet en daardoor minder makkelijk sluit, uit elkaar ploffende badkleding, een ‘bouwvakkers decolleté of de donderpreek van de huisarts.

Een van die traditionele energiebommen van deze gezellige tijd is de amandelstaaf/letter.

Wat is het nou, een amandelstaaf, banketstaaf, roomboterstaaf een banketbakkersstaaf?

Het eerste artikel is het echte en de andere zijn allemaal neppers. 

Verder zijn alle benamingen met het woord ‘banketbakker’ een aanwijzing dat het zo’n beetje de meest ongezonde ingrediënten bevat die er te koop zijn. Hierbij verwijs ik naar twee eerdere artikelen, ‘Is de banketbakker ongezond bezig’ en ‘Bederf bij de bakker’.

 

Het woord ‘amandel’ van bijvoorbeeld amandelstaaf is een zogenaamde beschermde aanduiding. Daar moet dan 100% amandelspijs in verwerkt worden, dat gemaakt wordt van uitsluitend amandelen en suiker met eventueel wat smaakbepalende ingrediënten als citroenrasp.

In de overige staaf-achtige producten mag er wat anders in verwerkt worden om het duurdere amandelspijs te vervangen. De duurdere amandelen worden vervangen door peulvruchten en abrikozenpitten. De vulling heet dan ‘Banketspijs’. Alles wat de naam banket krijgt in de Nederlandse wetgeving staat synoniem voor minderwaardig product. Neem Bakkershoning maar als voorbeeld. Dat is honing die de naam honing niet meer verdient. Deze is dan verhit geweest en bevat geen natuurlijke enzymen en als gevolg van de verhitting is de schadelijke stof HMF (Hydroxymethylfurfural) gevormd.

Alles wat er in zit moet wel even op het etiket vermeld worden.

In voedingskundig opzicht is een nep-banketstaaf veel gezonder dan een amandelstaaf!

Laten we eens naar wat voedingkundige zaken kijken. Ik schat dat 500g Amandelstaaf genoeg energie levert voor een normale werkdag. (achter een bureau wel te verstaan).

Wat zijn de vervangers van een nep amandelstaaf?

Allereerst wordt de dure roomboter vervangen door het veel goedkopere margarine of een ander vettig substituut van plantaardige oorsprong.

Verder worden de dure amandelpitten vervangen door geweekte witte bonen en abrikozenpitten voor de smaak.

De laatste vormen twee perfecte ingrediënten voor uw gezondheid!

 

Allereerst de peulvruchten

Die bevatten weinig vet, normale hoeveelheid zetmeel maar vooral eiwitten. En niet zomaar wat eiwitten maar de essentiële aminozuren. Aminozuren zijn de bouwstenen waar eiwitten van opgebouwd zijn. Ons lichaam kan alle aminozuren aanmaken die nodig zijn voor het onderhoud van ons lichaam behalve een achttal.

Voor diegene die ze vergeten waren noemen we ze even weer op:

Valine; Leucine; Isoleucine; Lysine; Threonine; Methionine; Fenylalanine; Tryptofaan.

Die noemen wij de essentiële aminozuren.

Die moet ons lichaam van buiten krijgen, anders gaan er een paar dingen fout met de stofwisseling.

Mensen die vegetarisch eten weten hier alles van, als het goed is. In vlees zitten een paar essentiële aminozuren die men in peulvruchten wel kan vinden. Dus een vegetariër die geen bonen lust en ook geen melkproducten gebruikt heeft op de lange termijn een groot probleem. Het lichaam krijgt een bouwstoffen tekort.

Net als bij een gebouw zal die vroeg of laat instorten, zo zal een ‘domme vegetariër’ vroeg of laat ook uit zijn geraamte storten.

Er is echter hoop…

De nep-banketstaaf biedt op een smakelijke manier uitkomst. U ziet, met het merk ‘goedkopie’ bent u nu eens beter uit. Die levert niet alleen een royale hoeveelheid energie maar ook de essentiële aminozuren.

 

De abrikozenpitten

Dit is een onverwachte hoek waar misschien goed nieuws komt. De abrikozenpitten hebben een smaak die sterk doet lijken op amandelen. Het is oppassen geblazen, er zitten wel eens bittere pitten tussen die veel blauwzuur kunnen bevatten. Redelijk terminaal als men hiervan veel inneemt. Amandelpitten bevatten ook de stof Amygdalin, die in chemisch opzicht lijkt op een suiker. Het bestaat uit een molecuul benzaldehyde en cyanide. Deze stof is ook bekend als vitamine B17. In medicinale toepassingen heet de stof Amygdalin ook wel Nitroliside. Deze vitamine valt kankercellen aan, en kan ons zo helpen kanker te remmen en verhinderen om uit te breken. Deze stof staat zeer ter discussie in de medische wetenschap maar het heeft wel effect gehad in sommige gevallen. Zo wordt deze stof in de VS in slechts 15 van de 50 staten toegelaten als medicijn. Een kankerpatiënt zou er bij gebaat zijn om zo’n dertig abrikozenpitten verspreid over een dag in te nemen.

 

De vetten

In een traditionele banketstaaf zit naast de vetten die uit een amandel komen (een amandel bevat 55% vet) ook ruime hoeveelheden roomboter. Het laatste brengt de zaak goed op smaak maar heeft een bijzonder hoog gehalte aan verzadigde vetzuren. Als dat niet genoeg is leveren de sterk verzadigde vetten die in ruime mate aanwezig zijn in het bladerdeeg een aardige bijdrage aan de bijna dodelijke cocktail verzadigde vetten en suikers. Het LDL cholesterolgehalte kunt u maar beter niet door de huisarts laten meten. Bladerdeeg moet veel harde vetten bevatten anders lukt het niet om een goede bladerdeeg structuur te krijgen. Gehard palmpitvet of kokosvet biedt hier uitkomst voor de banketbakker.

In de nep-banketstaaf wordt de roomboter vervangen door andere vetten. Hopelijk zijn deze vervangers iets minder ongezond dan het melkvet. Helaas is dat vaak niet het geval. Het is maar te hopen dat de ‘nepper’ enige goede plantaardige vetten gebruikt die niet zo erg verzadigd zijn en waarbij het gehalte trans-vetzuren tot een minimum teruggebracht zijn.

 

We kunnen dus wel blij zijn met onze peulvruchten nepproducten.

Geef mij maar een witte bonen staaf, dan val ik niet uit elkaar!