Niets is onveiliger dan een verpakking! Die zijn net zo onbetrouwbaar als diegene die er een gemene grap mee wil uithalen. Met enige primitieve middelen is elke verpakking open te maken en weer zodanig te sluiten dat een argeloze consument er niets van merkt. De veiligheid van verpakkingen omvat twee hoofddoelen:

Ø      Ten eerste dient het product van invloeden van buitenaf beschermd te worden zoals bacteriën, lucht en dergelijke.

Ø      Het tweede doel is om de inhoud te beschermen tegen kwaadwillende invloeden van buitenaf. Dat is de afdeling sabotage, noem het gerust maar verpakkingsterrorisme om maar eens een modewoord te gebruiken.

Verpakkingsterrorisme

Sabotage met de verpakking is de schrik van iedere voedingsmiddelenfabrikant. Hij is immers verantwoordelijk en juridisch aansprakelijk wanneer een consument vermeende schade oploopt na consumptie van het product. De consument wordt in het begin altijd in het gelijk gesteld. Dit is allemaal geregeld in ons Burgerlijk Wetboek, ter bescherming van de consument. Het is de fabrikant die moet bewijzen dat de fout niet bij zijn bedrijf ligt. In geval van sabotage, een ander woord kun je hier niet aan geven zullen er bergen met harde bewijzen moeten komen wil de rechterlijke macht overtuigd zijn van de onschuld van de fabrikant.

Sabotage aan de verpakkingen

Een kwaadwillend iemand stopt gif in een verpakking, legt deze terug en bedreigt hiermee de zorgvuldig opgebouwde reputatie van een bedrijf. Publiciteit, televisie, columnisten storten zich als aasgieren op het bedrijf en de tent kan de poorten sluiten.

Sabotage is zo’n beetje het ergste wat een bedrijf kan overkomen.

Het kan zelfs binnen een bedrijf plaatsvinden. Ik herinner mij werkstudenten  die na een daverend feest weinig zin hadden om de volgende ochtend in de fabriek van Luycks in Diemen aan de augurkensorteerband te staan. Soms was een pot waaraan glasscherven waren toegevoegd het resultaat. Een keer werd een condoom gevonden die om een augurk heen gedaan was als klacht gevonden. Tegen dergelijke sabotage van binnenuit is bijzonder weinig te doen. Ieder bedrijf moet bijzonder alert zijn op signalen die hierop kunnen duiden. Hiervoor dient het management die dermate goed zijn personeel moet kennen dat dergelijk slopend gedrag meteen bij voorbaat de kop ingedrukt wordt.

Gaat u zelf maar na. Loopt u eens uw supermarkt door en kijk eens welke verpakkingen op een simpele manier toegankelijk zijn voor een onvrijwillige inspectie. Havermout bijvoorbeeld zit in een slecht geplakt kartonnen pak dat geen binnenzak heeft. U kunt zo de inhoud zien wanneer u een beetje in de bodem knijpt. Vrijwel alle droge producten zitten in vrij simpele gesealde zakjes. Tja, wat moet men dan, alles verpakken in kogelvrije verpakkingen waarvan u de inhoud alleen na een uitbundige worstelpartij kunt bereiken?

Flessen kennen over het algemeen pilferproof sluitingen. Daar ritst een ring los bij het open maken van de fles. Kroonkurken zijn iets moeilijker. Met een beetje handigheid kunnen deze doppen onbeschadigd losgemaakt worden en er weer opgedrukt worden. Door de fles met een houten latje te openen lukt dat best. Nog moeilijker wordt het met de schroef kroonkurk die sommige biermerken gebruiken op hun flesjes. Die zijn moeiteloos weer dicht te maken en niemand die dat ziet. Tja, en toevallig heeft u in een overmoedige bui strychnine chloride bij de inhoud gedaan, ter verhoging van de feestvreugde zullen we maar zeggen…

Geruime tijd geleden werden we opgeschrikt doordat een of andere idioot kwik in sinaasappelen injecteerde. Er vielen geen doden, want, zo leerde ik later, metallisch kwik is veel minder giftig dan een kwikzout zoals kwiksulfaat of kwikchloride. Trouwens, vullingen in uw mond (de zwarte) bevatten zo’n 80% kwik vermengd met een ander zwaar metaal zilver. Toch is dit een reuze stabiele verbinding.

Waar moet je als consument dan op letten, gewoon eigen deskundigheid.

De verpakking dient gaaf te zijn en geef verpakkingen die u niet helemaal vertrouwt aan uw schoonmoeder!