Daar zijn hele zolders vol aan damesbladen volgeschreven. En nog steeds weet de klant ofwel de argeloze consument wat hij of zij moet eten om toe te kunnen treden tot het gelukkige rijk der 100 jarigen en meer.
Vrijwel wekelijks kunnen we ergens een artikel lezen dat u een bepaalde groente niet moet eten omdat het juist zo gezond is en een week later zijn weer andere levensmiddelen aan de beurt om in het ‘kankerbankje’ terecht te komen. Waar men het allemaal over heeft is altijd een beetje gissen in de duisternis. Vaak zijn de bronnen van dergelijke geruchtenverspreiders of pseudo wetenschappers uiterst dubieus. Zo herinner ik mij zo’n 15 jaar geleden een grote publiciteitsgolf dat rode wijn zo goed was voor de gezondheid. Het was goed voor de hart en bloedvaten, bevatte veel radicalen in de vorm van de rode kleurstoffen (de anthocyaninen) om allerlei enge ziektes te kunnen bestrijden etc. Het grappige was dat deze publicatiestroom uit de stad Bordeaux kwam. Hm, wel toevallig ja. Niet getreurd, dit is een van de weinige adviezen die ik op dag van vandaag haast noodgedwongen opvolg.wel een beproeving…
Verder zouden tomaten goed zijn voor de gezondheid vanwege het lycopeen gehalte en uiteraard de inmiddels doodnormale vitamine C.
Vorige week was er weer opschudding over de melk. Het zou carcinogeen zijn. Nou vraag ik u. Melk! Onze nationale drank! IN de beklaagdenbank. De wetenschappers kennelijk van de universiteit van Harvard hadden de conclusie getrokken dat de groeihormonen die als restant in de melk aanwezig zijn onze eigen lichaamscellen ook tot ongeremde groei zouden kunnen aansporen etc. Een ding staat nu vast, het zijn geen wetenschappers die zoiets roepen, ze snappen vrij weinig van biologie. Hadden maar iets beter op moeten letten. Verder staat Harvard wel bekend om zijn fameuze business school en publicaties over voedingsmiddelen komen nooit uit die hoek. ‘Mind your own damned business’ zeg ik dan. Dat melk nog groeihormonen zou bevatten is uiteraard nooit uit te sluiten. Een ding is zeker. Als er in een land doorlopend aan voedsel geknutseld wordt dan is het in Amerika wel. Kan mij best voorstellen dat de koeien daar ook allerlei vitamine en peppreparaten te verwerken krijgen, zodanig dat de pakken melk bijna vanzelf onder uit de koe vandaan komen. Feit is wel dat in de VS de zuivelcontroles en kennis op dat gebied uiterst beperkt is. Men denkt het misschien wel beter te weten maar de fijne details over melkkunde komen nog altijd uit Nederland. Dit wil ik alle Amerikaanse lezers duidelijk aan het verstand brengen.
Wat wel redelijk gezondheidsondermijnend is van de melk dat zijn de verzadigde vetzuren die hierin voorkomen. Melkvet bevat zeer veel verzadigde vetzuren, roomboter dus helemaal veel vrije vetzuren
Een rode draad van het geheel is dat men gevarieerd moet eten en vooral aan de vers componenten moet denken. Juist ja, de vitamines. Er moeten genoeg ballaststoffen aangevoerd worden in het lichaam om de darmen tot normale activiteit te kunnen prikkelen.
Hoe u iets eet is belangrijker dan wat u eet.
Ai, weer een redelijk gewaagde uitspraak. Over de manier waarop u uw eten naar binnen werkt kan veel meer gevolgen hebben dan eventuele troep die u via hetzelfde voedsel naar binnen krijgt. Ik bedoel met troep niet uitgesproken gif zoals thallium sulfaat (rattengif) en strychnine chloride (ook een van de meest giftige componenten die men kan bedenken). Het eten kan vervuild zijn door micro-organismen en door andere gifsoorten die al of niet een biologische oorsprong hebben. Ons lichaam kan best wat troep verdragen, mits deze in goede conditie verkeert.
Het hoe is belangrijk. Bekend is dat wanneer het eten te snel naar binnen gewerkt wordt dat er te weinig aan de voorvertering gedaan kan worden. Dit houdt ondermeer in dat er te weinig speeksel meekomt naar de maag. Eten en drinken tegelijk, het spoelen is hier een goed voorbeeld van. Wanneer er te gehaast gegeten wordt dan kan de maag ook haar werk niet naar behoren uitvoeren. Eten en sporten gaan niet samen. Dat weet iedereen die de maraton met een volle maag gaan lopen. De maag krijgt gewoon te weinig bloedtoevoer wat inhoudt dat de productie van allerlei lekkere verteringssappen niet bij het voedsel kunnen komen. In extreme sprotsituaties zegt de maag: ‘hou alle rotsooi maar’. U moet dan overgeven. U ziet alles is mooi geregeld in de natuur. Het enige wat de mens moet doen of in dit geval de huisarts is om de resultaten goed te interpreteren of de oorzaken goed te verklaren. In feite is de huisarts een grote luilak. Het werk wordt niet door hem opgeknapt maar dat doet de moeder Natuur wel.
Gaat u maar lekker zitten bij het eten, geef de hersenen wat rust zodat de chemische fabriek die zich in en onder uw maag bevindt in alle stilte het grote afbraak werk kan uitvoeren.