Op een etiket kunt u vrijwel altijd een extra lettertje e aantreffen daar waar het gewicht vermeld staat. De hoeveelheidsaanduiding heet dit in deftige termen.

Wat stelt dit e-tje voor? Is het een afkorting van ‘Extra’? of ‘Eenvoud’?

Nee ik weet het: ‘Éxport’ of ‘Ezel’?

Ik weet het niet meer hoor, hoor ik u mompelen.

Het e-teken staat in feite symbool voor EEG teken, tegenwoordig EU genoemd.

 

De grote voordelen van het e-teken

Het mag duidelijk zijn dat het voeren van dit kleine lettertje op het etiket grote voordelen heeft voor de producent, anders zou het niet massaal ingevoerd zijn. Zo simpel zit dat in elkaar.

Het voordeel is dat de fabrikant gewoon 3 tot zelfs 8% minder product in de verpakking hoeft af te vullen.

Whow, een mooie regel is dat. Dat klopt ook, want bijna ieder bedrijf voerde al in 1985 het e-teken.

De voordelen liggen in het feit dat de producent met een gemiddeld gewicht mag afvullen en niet volgens het minimum principe.

 

Het minimum gewicht principe.

Dit is het ouderwetse systeem of het vulsysteem zoals dat buiten Europa nog steeds toegepast wordt. Vaak staat er op het etiket: ‘Netto 100 gram’. Dit houdt in dat er minimaal 100 gram in de verpakking moet zitten. Verder geldt er een bepaling dat ‘geen enkele verpakking lichter mag zijn dan 100 gram’. Dit houdt in dat de producent meer moet afvullen om dit doel te kunnen bereiken. Hoeveel meer hangt af van de nauwkeurigheid van de vulapparatuur. Zit deze gammel in elkaar en is het voorzien van talrijke elastiekjes en plakbandjes om het aan de praat te houden dan zal er royaal afgevuld moeten worden om te voorkomen dat er geen enkel product lichter is dan het voorgeschreven gewicht. In de praktijk komt het erop neer dat zo’n 8% meer afgevuld dient te worden om dit doel te kunnen bereiken. Er is ook een, vaak informele regel, die bepaalt dat 95% van alle verpakkingen aan deze eis voldoen.

Met het e-teken hoef ik niet zo veel extra af te vullen. Sterker nog ik kan volgens het gemiddelde gewicht principe afvullen.

 

Het gemiddelde gewicht principe.

Dit is een van de hoofdzaken van het e-teken. Deze regel houdt in dat het gemiddelde gewicht van de partij tenminste gelijk moet zijn aan het gewicht dat op het etiket vermeld staat.

Er is wel een belangrijke voorwaarde aan gekoppeld. De producent moet nauwkeuriger gaan afvullen. Er mag geen grote spreiding zijn in de afvulgewichten. Voor ieder pakje dat onder het etiketgewicht afgevuld wordt moet er ook eentje met eenzelfde overgewicht afgevuld worden. Het is een soort loterij, u kunt soms te weinig product in de verpakking aantreffen maar op een meer gelukkiger dag krijgt u extra. Deze spreiding moet echter binnen bepaalde grenzen blijven. Hiervoor zijn de begrippen T01 en T02 bedacht. Deze symbolen staan voor de toegelaten onderschrijdings grenzen 1 en 2.

Deze grenzen zijn in een rekentabelletje vastgelegd.

 

Hiervoor kent de Warenwet het Hoeveelheidsaanduidingenbesluit sinds 18 april 1980.

In dit besluit wordt met een ambtelijke precisie alle zaken betreffende het e-teken geregeld. Tot aan de vorm van het lettertje toe.

Als hiernaast afgebeeld ziet u dat de radius van de rondingen omschreven zijn. O, wee als u zich daar niet aan houdt.

Het komt overigens best vaak voor dat dit e-teken verkeerd gedrukt wordt. Dit kan veroorzaakt zijn door het verkeerd ‘oprekken’ van de tekst of gewoon een hele goedkope maar vooral domme drukker.

 

Kortom een overheidsmaatregel die geld oplevert mits men zich netjes aan de nauwkeurigheidsregeltjes houdt.

 

Nu weet ik het!,

e staat voor economisch!