In mijn jonge jaren, toen ik bij een machinebouwer werkte die zuurkool kookapparatuur produceerde maakte ik dankbaar gebruik van stagiaires. Ze waren goedkoop, luisterden naar je en je kon ze vervelende klussen laten opknappen. Met een beetje geluk produceerde een stagiair een eindverslag waarbij de begeleider mateloos veel veren in de kont gestopt werd. Het was dus ook goed voor mijn ego. Kortom een soort therapeutische hulp in de bedrijfshuishouding.

Zo kon het gebeuren dat er een nieuwe stagiair door de school werd aangeboden waarmee je veel leuke dingen kon uithalen. Zo verscheen een op een zekere dag Gerhard voor mijn neus. Een energiek uitziende jongeman met een voor een student al een redelijk representatief uiterlijk. Daar kon ik wel wat mee. Dat voelde ik aan mijn water. Op dat moment was ik verwikkeld in een ingewikkeld commercieel probleem en daar kon ik mijn stagiair wel een voor gebruiken.

Onlangs had ons bedrijf een complete zuurkool kook- en pasteurisatie installatie geleverd aan een klant in de Elzas. De apparatuur werkte, zoals gebruikelijk, niet helemaal naar behoren. Een klein detail moest opgelost worden en het ongemakkelijke was dat de klant gewoonweg laaiend was. Hij kon er nog niet mee produceren. Tegelijkertijd kwam er een aanvraag om met spoed een referentiebezoek naar dezelfde installatie van een groot Fins bedrijf. Zij wilden nadrukkelijk de lijn draaiend zien.

Wij moesten de joker inzetten. ‘

Juist ja de stagiair!

Gerhard, heb jij wel es gevlogen?

“Nee”

Heb jij een stropdas?

“Nee

Heb jij een witte jas en laarzen?

“Nee”

Spreek jij Frans?

“Nee”

Snel werden deze dingetjes geregeld en het complot werd gesmeed. Ik belde de klant op met de mededeling dat wij speciaal een ‘voedingsmiddelentechnoloog’ zouden sturen die gespecialiseerd was in warmtebehandelingen van zuurkool om hem bij een kleine proefproductie te helpen en vanuit die ervaringen de oplossing te zoeken voor zijn probleem. Klant blij uiteraard en schoorvoetend stemde hij meteen in dat de Finnen op dezelfde dag bij hem op bezoek konden komen. Wel toeval maar hij accepteerde deze vorm van chantage. Direct hierop het groene licht gegeven voor de Finse delegatie met de mededeling dat zij de technoloog van het Franse bedrijf konden spreken die toevallig op dezelfde dag bezig was met een productieproef om het systeem te valideren.

De vluchtschema’s

Gerhard is als eerste naar de Elzas gevlogen en werd door mij opgewacht op de luchthaven Entzheim bij Straatsburg. Nadat ik hem naar het hotel had gebracht moest ik de Finse delegatie ophalen die een uur later aan zouden komen.

Met Gerhard sprak ik af om 6.30 uur de volgende dag dat ik hem van het ontbijt zou plukken en naar de klant rijden. Daarna zou ik naar het hotel terugkeren om 8.30 om met de Finse delegatie mee te ontbijten. Het was precies 30 minuten rijden. Ik zou met de Finnen om precies 10.00 uur arriveren bij de klant om het staartje van de productie mee te kunnen maken.

Daarna zou ik met de klanten om 11.00uur naar de luchthaven rijden om hen uit te zwaaien.

Om 12.00 uur moest ik weer bij de klant zijn om de technologische zaken zo snel mogelijk af te ronden en samen met Gerhard naar Nederland te rijden.`

Het toneelspel

Die dag om precies 10.00 uur arriveerde ik met de Finse klanten bij het Franse bedrijf waar zijn technoloog, monsieur Gerhárd net de laatste zakjes zuurkool van de band liet lopen. Oh, la, la, jullie zijn net op tijd klaar. Deze machines draaien zo goed dat we nu al klaar zijn met de productie. Kijk maar rond…. Dat deed men zeker en uiterst tevreden reden wij na afloop naar een restaurant waar de offerte meteen geregeld werd. Dit gebeurde op het papieren tafelkleed van het restaurant waarna het geheel, ondertekend en wel aan de klanten meegegeven werd.

Gelukkig zagen zij hier wel de humor van in want nog schaterlachend  stapten ze niet lang daarna het vliegtuig in naar Helsinki.

De terugrit naar Nederland met Gerhard leverde ook de nodige napret op. Samen kwamen we tot de conclusie dat de wereld toch wel erg leuk in elkaar zit.

Onze slogan van die dag luidde:

Zuurkool, het beste recept voor pret!