Momenteel zijn er belangrijke verschuivingen gaande binnen de voedingsmiddelenindustrie. Veel fabricage is naar de (nog) goedkopere Oostblok landen en soms nog veel verder gegaan.

Babyvoeding, de zoetzure augurken, kipfilets, groentenconserven en zelfs de meeste koekjes komen tegenwoordig niet meer uit Nederland maar soms ver achter onze landsgrenzen vandaan.

Dat de lonen lager zijn weten we wel en dat het voedselveiligheidsrisico ietsjes hoger ligt weten sommige producenten ook al inmiddels.

Minder bekend is dat de kennis van de medewerkers over voedingsmiddelen, waar wij het zo van moeten hebben in onze hoogontwikkelde economie steeds minder wordt. Ik heb het dus niet over het niveau van de consument. Die wordt sinds mensenheugenis vrijwel niet gehinderd door enige kennis van zaken op het gebied van voedingsmiddelen fabricage.

Ik heb het heel nadrukkelijk over de vakmensen die de productiebedrijven aan de gang houden, nieuwe producten ontwikkelen en vooral de voedselveiligheid van de consument effectief bewaken. Wij hebben geen bemanning meer voor onze bedrijven. Men zit te springen om voedingsmiddelentechnologen. Die zijn er domweg niet meer. Er zijn maar een paar scholen die zowel op universitair als HBO als MBO niveau mondjesmaat studenten afleveren die voor het vak geleerd hebben. Als het er meer zijn dan 250 stuks in totaal dan hebben we het echt wel gehad. Als wij ervan uitgaan dat hiervan 200 daadwerkelijk in de voedingsmiddelenindustrie aan de slag gaat dan maken wij een reële schatting.  De industrie komt nu al personeel tekort. Waar moeten we die vandaan halen? Ga maar na, er zijn naar schatting 10.000 voedingsmiddelentechnologen aan het werk in de voedingsmiddelenindustrie. Uitgaande van een werktijd, of ‘levensduur’ van 25 jaar betekent dit dat ieder jaar wij toch wel zo’n 400 mensen nodig hebben. Hierdoor is de industrie genoodzaakt om vreemdgangers aan te nemen of zelf mensen op te leiden tegen hoge kosten.

Dit kan men al volop waarnemen. Er zijn genoeg afgestudeerden in de ‘pretrichtingen’ maar als het een beetje neerkomt op vakinhoudelijke zaken op het gebied van voedingsmiddelenfabricage dan is er een groot zwart gat zichtbaar.

Ik vrees dat er een omgekeerde stroom op gang gaat komen van importkrachten die de bedrijven gaan bemannen. Juist ja, geen Poolse loodgieters dit keer maar Poolse voedingsmiddelentechnologen of zelfs uit China! Iedereen spreekt Engels en men kan allemaal met Google overweg dus wèg met de landsgrenzen. Huisje kopen en beginnen maar, waar ook te wereld.

Zo worden een paar heilige huisjes binnen de voedingsmiddelen industrie behoorlijk binnenstebuiten gekeerd.

Ik ga alvast een paar cursussen in het buitenlands vertalen.

Hm, wat betekent Nazdarovje of Ni Hao ook al weer?

Of zullen we ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ gaan zingen?

Ik denk dat dit de welkomstkreten worden voor onze nieuwe werknemers…