In een overmoedige bui en gevuld met gevoelens om de lokale middenstand van Raalte te steunen heb ik mijn vrouw onlangs getrakteerd op een etentje bij de Griek. Een gezellig restaurantje dat afgelopen zomer een doorstart meegemaakt heeft en de naam tot iets onuitsprekelijks heeft veranderd. De naam lijkt op Phytophtera, dit is een enge aardappel schimmelziekte overigens.

Helaas heeft de algemene crisis hard toegeslagen in dit restaurant en zijn zij hard bezig zichzelf te verlossen van de ongetwijfeld lastige klandizie. Binnengekomen worden we verwelkomd met twee glaasjes Ouzo. U kent het wel, het Griekse euthanasiedrankje dat verdacht veel naar anijslikeur smaakt. Een grotere smaakkiller is bijna niet te bedenken als je later verfijnde gerechten wilt gaan proeven. Sterke drank met anijs dat urenlang in je mond blijft hangen! Griekse humor.

Na 15 minuten bedacht men dat wij wel de kaart zouden willen inzien. Beetje jammer van de Pangasius die op de kaart staat. Restaurants die deze vis serveren staan zo’n beetje onderaan de lijst van culinair genot. Om maar geen tijd te verliezen meteen een fles wijn besteld die pas bij het voorgerecht kwam. Geen fles maar twee glazen. ‘Oh meneer verkeerd begrepen.’ Kan een keertje gebeuren. De wijn smaakte verdacht veel naar Sherry wat een aanwijzing op oxidatie kan zijn. Kennelijk kwam de wijn uit de familieflacon. Vandaar dat ik altijd een fles bestel om dit soort oxidatieve ellende te voorkomen. Na het voorgerecht kwam het hoofdgerecht waarbij het personeel na geruime tijd achter kwam dat mes en vork wel handige hulpmiddelen zijn bij dergelijke gerechten. De vork werd met de steel  in het gerecht gelegd. ‘Oh, sorry meneer, ik zal het even voor u omdraaien en goed op uw bord leggen.’ Zo kun je tenminste met vieze vingers eten, humor! Toen de wijnglazen weer gevuld waren bleek overduidelijk dat men een nieuwe fles had aangebroken. Hierop de bediening aangesproken dat zojuist bedorven wijn geserveerd was. Een glazige blik was het antwoord. Als bekroning op het overigens goed smakend eten even twee ijsjes besteld. Na 20 minuten heb ik maar geconcludeerd dat deze ijsjes alláng gesmolten moesten zijn in de keuken dus meteen even afgerekend bij de bediening die zat uit te rusten achter de bar.

De wijn? ‘Die moet u gewoon betalen want die heeft u toch besteld?’ Ook geen punt, wéér Griekse humor. Gewoon faillietmakend personeel syndroom. Bij het weggaan kwam de bediening nog met een groot bord met daarop één pepermuntje. Allemaal voor mij? Wat een lieverd.

De naam Philoxenia is daadwerkelijk een enge ziekte gebleken met bedorven wijn en een treurige bediening in de hoofdrol.