‘Goedenmorgen dames en heren, wilt u….’
Wakker geworden door dit gemompel van een binnenkomer van de treincoupé graaide ik intuïtief mijn treinkaartje bijelkaar om het aan de dienstdoende gatenprikker van het vervoersbedrijf te tonen. Groot was mijn verbazing toen ik in de verte iemand naar binnen zag schuifelen met een hoge rugzak om. Tjonge, is de intellectuele bagage van de spoorinspecteurs zo groot geworden dat zij deze op de rug mee moeten torsen?

"Uw kaartjes alstublieft." In mijn vrije tijd loop ik ook rond in een NS-achtig uniform. Conducteur, heb ik altijd willen worden...

Verrast door de kennelijk toegenomen erudiet exhibitionisme van de NS medewerkers fantaseerde ik er vrolijk op los wat de inhoud zou kunnen zijn van deze hutkoffer op twee benen.

Wat zou erin zitten?

Zwart geld?

Illegale reizigers?

Nee, gewoon het nieuwe spoorboekje met daarin opgenomen een apart hoofdstuk over de vertraging en verminderde dienstverlening.

Dichterbij gekomen zag ik dat de NS-medewerker wel een heel aparte vogel was. Geen uniform dat gezag uitstraalde. Niets van dat alles. Ook niet gewapend met een heuse stempeltang waarmee krachtdadig de kaartjes van de reizigers in een fijne kneep ongeldig gemaakt worden. Het bleek een jongeman te zijn van een dienstverlener.

‘Kiosk’ prijkte op zijn oranje T-shirt. Zijn rugzak bleek een moderne koffiehouder te zijn waaruit een op koffie gelijkende vloeistof zich bevond dat in de regel meer weg heeft van een extract van verbrande suiker. Zijn rugzak was voorzien van allerlei vakjes en opberghoesjes zodat het meer leek op een muziekinstrumentarium van een straatmuzikant.

Handig pakte de jongeman een nieuw en schoon koffiebekertje uit de houder met twee vingers in het bekertje o m het onder de schenktuit te plaatsen. Nog suiker of melk? Vroeg de koffieartiest alsof er niets aan de hand was. Redelijk van slag door dit tafereel heb ik maar een gevulde koek besteld. En € 1,50 armer realiseerde ik dat het toch niet zo ongezond is om een peulvruchtenrijk hapje naar binnen te werken. Liever geen artiesten bacteriën in mijn koffie.

Ik voel mij toch al zo grieperig de laatste tijd.