Na destructief onderzoek wordt snel duidelijk dat Heinz een dubbele bodem heeft waar je snel de vinger achter kunt krijgen.

“Het moet niet rinkelen maar ritselen” waren ooit de wijze woorden van mijn economieleraar die ons de beginselen bijbracht van omkoping en andere redelijk corrupte praktijken die het daglicht slecht kunnen verdragen.

Deze uitspraak kwam spontaan in mij op toen ik de inhoud van de Heinz ‘tomatoe’ ketchup over mijn verpieterde hamburger uitspoot.

Wat een herrie gaf deze knijphandeling van die fles zeg!

Het leek wel een boswandeling door dicht kreupelhout!

Alsof een Amerikaans gebouwd huis krakend ineenstortte!

Een helder splinterend en knisperend geluid vulde de eetkamer. Gelukkig is de fles van kunststof, anders had het niet best uit gezien op mijn bord. Eetkamer bestudering van de fles leverde niets op, geen scheurtje, niets. Toch wel? Er zat een vreemde glinstering op de fles, alsof er lucht tussen zat. Nu was het mij geheel helder:

“Duidelijk een geval van partiële delaminatie van de polymere lagen Polyethyleentereftalaat, ook bekend als PET, als gevolg van de toepassing van mechanische kracht die duidelijk boven de afschuifweerstand ligt.”

Zo wordt de Heinzfles gemaakt: Links de parison van waaruit de fles na verwarming geblazen wordt. Rechts het uiteindelijke product.

Ze moeten geen ketchup in deze fles doen maar chips. ‘Ze smaken zoals ze kraken’ was ooit een gevleugelde reclamespreuk. Gewoon als fijne kruimels in de fles proppen en zo kun je toch aan de kraaksensatie komen.

Bij nader destructief onderzoek van de Heinz fles bleek wel degelijk een scheurtje zichtbaar in de binnenfles zullen we maar zeggen. Heftig hoor. Nu gaat de hard plastic procedure in werking treden omdat de kans reëel is dat er splinters op mijn bord terecht kunnen komen? Hopla, melden aan de VWA en een grote recall optuigen?

Nee, ik zou eerder een lange boswandeling door dicht struikgewas maken als ik de maker van de fles was. Dat levert altijd frisse ideeën op .

Bij deze onprettige gedachten die van mijn brein meester maakten smaakte mijn hamburger, die inmiddels steenkoud was geworden helemaal niet meer.

De magnetron gaf aan dat mijn maaltijd weer was ‘opgepingd’ was zodat het enigszins eetbaar was.

Met mij gaat het inmiddels een stuk beter.

Het dragen van oordoppen aan tafel went best snel.