De uitzending van Kassa op 18 december blijft de gemoederen bezig houden. Hopelijk zal dit de Europese Commissie wakkerschudden.
Het gaat niet om een verontreiniging van de Pangasius maar om een ‘moedwillige toevoeging van een stof te bevordering van de gezondheid van de vis.’ Zullen we maar zeggen.
Een haarnetje in een kledingkastje is een probleem in Nederland. Niet afgedekte TL buizen boven de productzone bij een Pangasiusverwerker in Vietnam? 'No Ploblem"
Even ter opfrissing: 12 dagen na mijn eerste Vietnamreis heb ik de VWA in kennis gesteld van de stoffen die ik daar aangetroffen had langs de vijver met de mededeling dit maar eens te gaan screenen. Wij schrijven 5 mei 2009…Verder staat het in het officiële rapport dat op 14 januari 2010 het licht zag.
Citaat:
‘Intussen heb ik veel etiketten kunnen fotograferen van allerlei vreemde flesjes en ik kan jullie al een paar stoffen noemen waarvan wellicht een paar redelijk onbekend zijn.
1. Hypochloriet
2. Quads (ofwel Alkylddimethylbenzyl ammonium chloride)
3. Zeoliet
4. Calcium Carbonaat
5. Garlicin poeder
6. Bc Subtilus cultuur (op de mesthoop gevonden)
7. Lactobacillus en saccharomyces culturen
8. Trifuralin
9. Combretum
10. Glutaaraldehyde’
De kreet ‘Ich habe es nicht gewusst‘ gaat niet erg op en bovendien is deze al een keertje eerder gebruikt..
In feite laat de nVWA het oogluikend toe dat dergelijke middelen een beetje ingezet worden. Dat moet de Nederlandse champignonproducent eens proberen. Een beetje Tinchloride toe te voegen aan de opgiet, dan worden de champignons vreselijk mooi blank. Met de snelheid van het licht staat de nVWA op de stoep om een PV-tje uit te schrijven. Met dezelfde snelheid heeft intussen onze Vietnamese visboer de fles Trifluralin in zijn Pangasius opkweekvijver leeg gekiept.
Acties van de certifierende instanties?
Zelf ben ik benieuwd naar de actieplannen die ongetwijfeld door de certificerende instanties en de uitgevers van dergelijke certificaten zoals BRC en IFS uitgevouwen gaan worden.
Gaat men eindelijk de zogenaamde internationale standaarden voor voedselveiligheid eens tegen het licht houden? Men komt dan wellicht met een schok achter dat in Zuid Oost Azië op een heel andere manier een bedrijf geïnspecteerd wordt dan in Nederland bijvoorbeeld. Bij ons krijgen we een opmerking dat er een tegeltje kapot is terwijl daar een paar dingen meer aan de hand zijn.
Een lange lijst met dergelijke aanmerkingen heb ik destijds op kunnen stellen toen ik in de bedrijven zelf rondliep. De certificerende instanties moeten maar wereldwijd dezelfde ‘inspectietaal’ gaan spreken.
Wat gaat de politiek doen?
Er zijn op 23 december 2010 een 7-tal redelijk doordachte Kamervragen gesteld door Christen Unie Fractievoorzitter Arie Slob waarvan ik het antwoord helaas nu al weet.
Ik vrees dat er weer de zoveelste ‘intergouvernementele werkgroep’ opgericht zal worden of beter nog: Een ‘European taskforce’, klinkt wat steviger.
Ongetwijfeld zal men een reisje naar de Mekong gaan plannen. Ik heb de rondvaartboten al zien liggen in Can Tho. Gewenteld in het officiële pluche van de KLM Business Class en het hotel in Ho Chi Minh City a € 200,00 per nacht waar ze gewoon echt fast food serveren en dan in een taxi naar de Mekong. Nee, niet zomaar een gele taxi, maar eentje die zwart gelakt is met vlaggetjes op de bumper.
De slotverklaring zal net zo gewichtig zijn als het totale reisbudget van de dames en heren parlementariërs en de gouden knopen van de gastheren.
Ieder bedrijf dat in Nederland (voedsel) producten produceert zou bij een vergelijkbare contaminatie met de bovengenoemde stoffen een recall moeten afroepen en mag inderdaad een PV-tje verwachten van de nVWA.
Door de reactie van de nVWA op dit onderwerp kan ik me voorstellen dat de consument denkt, ach, het valt allemaal dus wel mee.
En dat terwijl ze hier bij ons in de slachterij al om het minste beetje condens dat op het vlees gelekt is een schriftelijk waarschuwing of bij herhaaldelijk voorkomen een PV uitschrijft.
Daadkrachtig optreden van de nVWA zou echter laten zien dat regels in Nederland worden nagekomen en dat hierbij ook de producten die Nederland binnenkomen goed worden gecontroleerd.
Een gemiste kans dus voor de (overigens steeds verder inkrimpende) nVWA.
Beetje jammer……
Beste Maurice,
De consument denkt ten onrecht dat ieder product door hun handen is geweest ter controle. Dat is natuurlijk niet zo. Het blijven altijd steekproeven waarbij een malafide importeur of zelfs producent gewoon de gaten in het controlesysteem in zijn kostprijs kan meenemen. De boetes worden lachend betaald. De nVWA moet eens onaangekondigde inspecties in het buitenland gaan houden. Maar ja, dat kan weer niet omdat bezoeken van officiële delegaties aan strikte protocollen gebonden zijn en men duidelijk de locale VWA voor schut dreigt te zetten.
Let jij maar goed op het condensdruppeltje, dat is een ramp van ongekende omvang. Maar dat wist je natuurlijk al.