Op zoek naar een gezellige uitspanning in Groningen kwam ik na twee uur lopen een avondwinkel tegen met allerlei spannende producten. Deze winkel wordt net als alle andere buurtwinkels in onze grote steden op dit onzalige tijdstip, gerund door een allochtoon. Deze mensen weten nog wat hard werken en dienstverlening is. Ik steun ze graag door van alles en nog wat te kopen. Om de prijs hoef je het niet te laten want zij kunnen goed meekomen met de super discounters naar mijn idee.
De meeste sesam koekjes zijn hard en ook knapperig. Deze heeft een zekere slapheid aangenomen na geruime tijd van rehydratatie...
Sesamkoekjes zijn in mijn ogen een lekkernij. Zo trof ik een plat sesamkoekje aan van heel bijzondere komaf:
Iran!
Mijn kennis over Iran gaat niet veel verder dan het gedicht ‘De tuinman en de dood’ dat door Pieter Nicolaas van Eyck geplagieerd is uit een Arabisch volksverhaal, waarin een tuinman in Ispahaan ’s-avonds alsnog de dood tegemoet rent.
Esfahan zoals de Iraanse stad tegenwoordig heet spreekt mij tot de verbeelding die mij aan mijn gelukkige en ondeugende Mulo jaren doet herinneren.
“De Oghab Sesame Wafer”
Staat op het etiket:
Ingredients: Sesame, sugar and allowed foodstuffs.
Het laatste woord alleen al bezorgt mij een natte broek van het lachen. Giller! De Chinezen gebruiken dit woord ook altijd. Foodstuff, hoe vertaal je dit eigenlijk? Een ‘voedsel ding’ is de beste vertaling die bij mij opkomt.
Het etiket reutelt nog even verder:
Contains: calcium, iron, aluminum, sodium, copper, nickel, lecithin and vitamins of Group B
Weight 90±10 (geen gewichtseenheid vermeld. Ze bedoelen vast kilogrammen zeker?)
Adress: Haj Ali
Productionery, Mohammadi Brothers, TABRIZ-IRAN
Tel: 0090-411-4443870
Permit no: 809
Health code: Keep cool and dry place
Pro Date
Exp Date; One year after production
Nergens een code te vinden natuurlijk.
Leuk etiket is dit. Het zal de nVWA wel erg boos om worden. Niet getreurd, daar hebben ze toch geen tijd voor om dit te controleren. We zullen binnenkort nog meer etikettenpret tegenkomen.
Pure nostalgie zo'n etiket. Het lijkt wel of deze op een Hectografeer apparaat is gedrukt. Over de opdruk nog maar te zwijgen.
Hoe illegaal is dit etiket?
Net zo illegaal als de Iraanse regering zou ik willen zeggen. Nu moet ik oppassen anders verandert mijn kantoor in een bomkrater.
1. De gewichtsaanduiding is niet correct. De eenheid moet er achter vermeld worden.
2. Verder ben ik genept door die Iraniër. Er zat maar 65,4gram in de verpakking en 20gram tarra. Opgeteld ligt het gewicht wèl binnen de opgegeven foutenmarge.
3. Geen allergenen aanduiding. Sesamzaad is nog steeds een allergeen dat verplicht aangeduid moet worden
4. De taal. De tekst op het etiket moet een in voor iedereen begrijpelijke taal geschreven zijn. Zolang niet 100% van de Nederlanders Engels spreekt, moet er dus Nederlandse tekst op staan.
5. De ingrediëntendeclaratie klopt van geen kanten. De toevoeging ‘allowed foodstuffs’ is te mooi om waar te zijn. Moet er niet aan denken dat dit in Nederland is toegestaan. Er wordt wel een opsomming gemaakt van wat stoffen waarvan ik hoop dat die niet volgens de KWID (Kwantitatieve Ingrediënten Declaratie) is gedaan. Aluminium koper en nikkel zijn illegale toevoegingen. Bij mij rijst het vermoeden dat het een alfabetische opsomming is van wat er zoal in zit. Aluminium is nooit een fraaie component op te noemen. Naar verluidt zou dit metaal dementie kunnen bespoedigen.
6. Geen houdbaarheids aanduiding. Het etiket maakt wel melding dat het erop zou staan. Die heeft Mahammadi er allang afgepoetst.
Eet jij alles nog?
Nu weet ik wat ik niet ga eten. Mohammadi sesam koekjes. Ik haal ze wel bij de Xenos.
Ik ben als de dood dat mij iets overkomt. Je weet maar nooit met die Iraniërs. En Ispahan kan ik ook wel vergeten. Deze koekjesfabriek ligt er te ver vandaan. De dood ren ik vanzelf wel tegemoet als ik de inhoud opeet. Dat heeft het etiket mij zojuist duidelijk gemaakt.