Op 18 december 2010 was ik te gast in studio ‘zoveel’ in het Mediapark te Hilversum. Het programma Kassa had mij uitgenodigd om de live uitzending bij te wonen waarin mijn Vietnam deel 2 filmpjes vertoond zouden worden. Na enig aandringen mocht ik mijn voltallig personeel ook meenemen.

De rottigheid droop van de pompoen af zo op het bord van de ongelukkige gebruiker van de VARA kantine. Geen gevaar voor de volksgezondheid zou de nVWA steevast zeggen.

Echter de catering van mijn personeel hoorde niet bij de uitnodiging want zij konden een broodje halen bij de portier terwijl ik mij kon overgeven aan publiek omroep-achtige slemperijen van ongetwijfeld ongekende aard. Het was de laatste uitzending van de presentator Felix Meurders en de Champagne stond klaar had ik uit redelijk betrouwbare bron vernomen.

Keurig in gelid meldden wij ons bij de studio om meteen door een glazenwand de opname repetitie verrichtingen van Felix en de zijnen te aanschouwen. Wij werden doorgeleid naar de kantine waar een cateraar druk doende was zijn negotie uit te pakken. Inmiddels liep ik Dirk Meijer van de nVWA tegen het lijf die mij iets ongemakkelijk te woord stond. Hij wist hoe het programma gemonteerd was. Ik nog niet. Dirk was intussen de standaard volzin aan het oefenen die de nVWA steeds hanteert in voedselonveilige zaken “Er bestaat geen gevaar voor de volksgezondheid”.

Standaard lampen boven de gerechten hangen zonder glasbescherming is vragen om problemen. Het programma KASSA! weet wel raad met dergelijke calamiteiten.

De schimmelkantine
Wentelend in de onzekerheid over wat komen zou schepte ik mijn bord voor de tweede maal vol met heerlijke entrecote. 50% van mijn personeel zat immers aan een kantinebroodje dus ik moet wel voor twee eten. Achteloos fluisterde ik Dirk in het oor dat hij wel twee processen verbaal kon uitschrijven op de setvan de VARA vanwege het niet geheel naleven van de Warenwettelijke regels op het gebied van voedselveiligheid.

Het was mij opgevallen dat het bord die ik uit een nostalgisch aandoende fruitkist moest pakken niet al te fris uitzag. Sterker nog, boven op de krat lag een pompoen dat zeker een paar weken in gebruik was als versiersel voor de catering. Compleet verschimmeld, bwah. De schimmelsporen en draden regenden zó op de stapel borden iedere keer dat de krat beroerd word door het slachtoffer dat een nieuw bord pakte. Beng,overtreding van zo’n € 900,00 ervan uitgaande dat de cateraar meer dan 50 personen in dienst heeft en dat zij niet in recidive zijn.

Het glaswerk vertoonde ook hardnekkige sporen van lippenstift van mijn voorgangster. Niet zeuren Velzeboer, het zijn vast de lippen van een TV beroemdheid geweest, zoals Sonja Barend of zo, je mag nog blij zijn ook. Ook weer een Warenwettelijke overtreding van hetzelfde allooi.

Viezeriken bij de Vara?
Da’s ook weer een beetje overdreven maar kleven deed het zeker. Ik heb met veel plezier het televisietheater mee mogen maken. Mijn huisarts kon geen nadelige gevolgen van de schimmelactie vaststellen.

Ik geloof dat ik lid word van de VARA. Daar valt altijd wat te beleven.