In een extreem luie bui trakteerde ik mijzelf met een supermarkt lekkerbek dat kant en klaar, rimpelig als een los in haar vel zittende oude dame vergast en wel, in het schap op mij lag te wachten.
In de verpakking was ook een surprise mee verpakt: Een zakje kruiden!
Het etiket snel lezend kwam ik tot de conclusie dat ik met € 15,-/kg de hoofdprijs aan het betalen was en dat ik wéér een of andere exoot op mijn bord zou leggen. Wat is er nou mis aan de Noordzeevis mijmerde ik onderweg naar de kassa. Zou dit zoveel beter smaken? Vast wel, anders doet de Jumbo niet voor niets de moeite om een ‘Macruronus novaezelandiae’ op mijn bordje te krijgen. Of zouden de winstmarges iets interessanter zijn dan wanneer Nederlandse vis op mijn bord gelegd wordt? Dat is weer reuze slecht gedacht Velzeklets!

Ondanks dat dit product oudbakken is, ziet het er lang niet beroerd uit. Daar zijn weer voedingsmiddelentechnologen voor nodig

De truc met de deeglaag
Het etiket vermeldt braaf dat het gehalte Hoki maar liefst 94% bedraagt**. Nu beseft een doorgewinterde consument best wel dat het misschien ietsjes minder zal zijn, maar dat er 28% deeg van de vis afgeschraapt kan worden overtreft haar meest boze dromen. Wanneer ik de deegmassa vanuit de kale vis omhoog reken kom ik tot een gewichtstoename van maar liefst 39%! Helemaal nauwkeurig is die laatste berekening niet omdat er tijdens het bakken vocht uit de vis treedt.

**De warenwettelijke bepalingen gaan uit van de rauwe vis bij de berekening van de deeglaag. 6% deeg neemt snel 25% water op dat in ruime mate uit de vis komt als deze voorgebakken wordt. Eerlijker zou zijn als de Warenwet datgene op het etiket laat zetten wat de consument werkelijk koopt en in de pan legt.

De E nummer grap die er niet is
Er worden geen additieven gebruikt die een E nummer hebben en toch vermeldt men: ‘E-nummers zijn door de EU goedgekeurde hulpstoffen’. Ik vind het prima dat de consument een beetje bang gemaakt wordt voor deze vreemde vis door iets over E nummers te roepen.

Nu weet ik niet hoe lang ik de ovenschaal moet voorverwarmen. De helft van de druktekst is weg gevallen. Spaart drukinkt zo. Zo te zien is mijn lekkerbek al veranderd in Kibbeling. Nu ben ik de kookdraad kwijt. Als ik het lekkerbekje een paar keer omdraai in de koekenpan dan ligt geheid al het deeg er naast. Zo stevig was dat ook weer niet gebonden met de vis.

Het vreemde kruidenzakje
Deze bevat naar verluidt maar liefst 7 aromadragende stoffen en toch moet er visaroma bij? Douwe Egberts voegt toch ook geen koffiearoma toe aan de koffiebonen? (Voor koffie geldt als enige product het verbod vanuit de Warenwet dat toevoeging van een producteigen aroma verboden is)

Waarom visaroma toevoegen? Is die vis soms bedorven of zo? Zit er een prutsmaak aan dan? Nee ik vrees dat dit aromatisch gepruts is.

Een vreemd visje
Deze Hoki wordt kennelijk in de buurt van Nieuw Zeeland gevangen en is door Greenpeace op de rode lijst gezet terwijl MSC deze vangst toch gecertificeerd heeft op de een of andere manier. Wat mij betreft komt deze vreemde snoeshaan op geen enkele lijst voor. Waarom een visje eten die 18.000 kilometer gereisd heeft terwijl onze eigen Noordzee uitpuilt van de vis? Laat die Nieuw Zeelanders dit zelf maar lekker opeten.

Vreemde ingrediënten
Gehydroliseerd koolzaad eiwit. Ik wist niet dat uit koolzaad naast raapolie (dat hopelijk niet teveel van het schadelijke erucazuur bevat) ook eiwit gewonnen wordt. Waarom niet eigenlijk. Eiwithydrolisaten geven een lekkere ‘bouillonachtige’ smaak aan het product.

Waar komt de naam Lekkerbek vandaan?
Volgens Gerrit Bos van de ‘Urker Vishal’ op Urk is de naam afgeleid van de eetgewoonte van de normale wijting die bij uitstek de meest geschikte en lekkerste vis is voor een lekkerbek. Die vis is kennelijk erg kieskeurig en gedraagt zich niet als een soort afvalbak, zoals een Kabeljauw. Hierdoor is de smaak ook bijzonder verfijnd. Nadeel is dat de ruggegraatjes lastig bij het fileren te verwijderen zijn.

Voedselanalfabeten denken dat een lekkerbek een of andere vissoort is. Het is een fantasienaam van een bereid product dat hoogst waarschijnlijk vis als hoofdingrediënt heeft. De producent is helemaal vrij om erin te stoppen wat hij goed vindt. Een eetbare oude lap zou ook zomaar kunnen.

Weet de Jumbo wel waar de Noordzee ligt?
Volgens mij strekt de nautische kennis van de Veghelse inkopers alleen maar tot de locatie van de Zuid Willemsvaart. Iedereen weet toch dat er in onze eigen Noordzee véél lekkerder vissoorten rondzwemmen die tot een lekkerbek om te toveren zijn dan die vreemde ‘Macruronus novaezelandiae’ die van de andere kant van de wereld komt? Vis vanuit de Noordzee heeft veel minder ‘foodmiles’ achter de kieuwen, het is per definitie verser en nog goedkoper ook. Greenpeace en de mede anti visserij lobbyisten doen de consument geloven dat de Noordzee een kaal geviste zee is met alleen maar scheepswrakken en betonblokken(!). Het tegendeel is waar op de betonblokken na uiteraard. Ze moeten de aanvoergegevens maar eens trachten te bestuderen van de Nederlandse visveilingen.

De consument moet kiezen voor Noordzeevis van vertrouwde kwaliteit:

• Die vis heeft geen 18.000km moeten reizen maar hooguit 200km
• Noordzeevis heeft geen visaroma nodig!