Bij het voormalige industrieterrein van de Wester gasfabriek aangekomen, gaf de portier mij de juiste parkeeraanwijzingen om de auto op een zeer gevaarlijk punt te parkeren. Een parkeerterrein bezaaid met bomen, voorzien van een stevig beschermende hekwerken. Ideaal om tegen aan te rijden. “Zou de grond wel goed gesaneerd zijn?”  Mijmerde ik terwijl ik rakelings langs een kromgereden boomhek reed.  Na aanleiding van recente schandalen in onze voedingsmiddelen was ik uitgenodigd om deel te nemen aan de tafeldiscussie en mijn mening te geven over wat prangende vragen.

TV studio op een milieubom
Gasfabrieken waren notoire bodemvervuilers.

Rookworst wordt haast niet meer boven een smeulend vuurtje gerookt. Het gaat veel sneller met rookvloeistof. Bij de Wester gasfabriek zitten nog genoeg vergelijkbare producten in de grond.

Het creosoot en andere polycyclische zooi dat ruimschoots vrijkwam met het cokesprocedé, sijpelde wel eens in de grond weg. Vroeger ging men gemakkelijker met het milieu om dan nu. Koolteer is toch afkomstig uit de natuur? Steenkool is toch een natuurlijk product of niet soms? Zal menig gasdirecteur geroepen hebben. Het bedrijf is op voortvarende wijze actief geweest tussen 1885 en 1967. Naar verluidt is de bodem afgedekt en gestabiliseerd met damwanden zodat het grondwater niet verontreinigd kan worden. De bekende doofpot constructie is hier toegepast. Stilletjes hoopt men op spontane bacteriologische afbraak wat bij eerdere vervuilingen van onder meer benzinestations is gebleken. En alle milieupolitici hun  politieke knopen maar oppoetsen bij P&W terwijl zij zo’n beetje  letterlijk bovenop een milieubom zitten van het formaat Tjernobyl. Humor! Het aardige is dat het rookaroma dat tegenwoordig op ruime schaal in de voedingsmiddelen gebruikt wordt gebaseerd is op creosoot. Het is niet verwonderlijk dat de ESFA deze stof nog steeds, terecht overigens, in onderzoek heeft .

Lopend door een industriesteeg werd ik verrast door zware discogeluiden die uit de diverse horeca etablissementen opstegen. “Wat een herrie, hopelijk zullen ze tijdens de uitzending de geluidsknoppen kunnen vinden?”, mompelde ik onhoorbaar.  Bij deur 19 werd ik opgewacht door een klerenkast die mij beleefd de garderobe wees. Het gewone publiek had zich reeds in het café verzameld en de hoofdrolspelers van die avond werden meteen naar boven geloodst. Daar kwam ik naast de BN-ers, veel Pauw en Witteman veteranen tegen voor wie het optreden een routineklus is:
· Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren
· Joop Munsterman van FC Twente
· Annie Schreier – Pierik, boerin en voormalig parlementariër
· Nazmi Türkol, advocaat
· Trudy Coenen, lerares op een ‘zwarte school’ in Amsterdam

Zichtbaar vermaak in de kapsalon

De kapsalon
“Het haar gedekt graag en geen bakkebaarden.”, riep ik de poederkamer dame toe die verbaasd riep dat dit geen kapsalon was. Ik had toch duidelijk een föhn gehoord. Ja, die was gebruikt voor de dames die mij voorgegaan waren. Mijn mond werd meteen gesnoerd door een grote bruinachtige fluffkwast zodat ik snakkend naar lucht het zwijgen toe deed.
Gepoederd en wel met iedereen kennisgemaakt en vlak voor de uitzending naar beneden waar iedereen op commando door de decorstukken naar de tafel moest lopen. Marianne zat nog te SMS-en en druk te bellen. Freddy Mingelen de laatste parlementaire plofkiproddels door aan het geven zeker?

Waar ging de uitzending over?
Of wij ons klooivoedsel nog wel veilig kunnen eten. En of de consument de voedingsmiddelenindustrie nog wel kan vertrouwen, waren toch wel de belangrijkste vragen die ter tafel kwamen. Allemaal onderwerpen waar ik dagenlang over kan praten. Annie hield een warm pleidooi voor de eerlijk hardwerkende plattelandsboer terwijl Marianne alles wilde politiseren. Hierop heb ik het gevaar van de politiek belicht dat de bezuinigingsronde van Rutte 2 in feite een groot voedselveiligheidsrisico vormt vanwege de verdere inkrimping van de budgetten van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit. Het blijft een balans tussen handhaving en boeven. Het werd mij snel duidelijk dat kennis en kunde het altijd wint van politiek jargon.

Daarnaast is er wat na gepraat over de voetbal trainer van FC Twente die onverwacht is opgestapt en over Turks taalonderwijs dat gesubsidieerd zou moeten worden.

Men vond de producten op tafel stinken!
Trudy klaagde tijdens de uitzending dat de vers gekochte producten die voor mijn neus uitgestald waren stonken en spoorslag moest de regisseur al het lekkers voor mijn neus weghalen. Een lekkerbek, boerenkool met echte worst en een stukje natte plofkip. Allemaal kakelvers. Heb alles geroken. Dat de stank vermoedelijk ergens anders vandaan kwam valt onder de ‘Nieuwspoort code’ zullen we maar zeggen.

Ik was te mild over Pangasius
Zo luidde het commentaar uit de visserijkringen. Er werden filmpjes vertoond, vermoedelijk van de ARD die ik snel van commentaar heb voorzien. Jammer dat ik mijn eigen films niet meegebracht had. Dan hadden we het beestachtige slachtproces kunnen laten zien en de wanorde in de bedrijven. Ik heb 85 video’s van goede kwaliteit in Vietnam gemaakt die aan duidelijkheid niets te wensen over laten. Echter, die zijn ruim drie jaar oud. Ik mag daar niet op teren. De sector in Vietnam heeft alle zaakjes prima in orde volgens de hordes Nederlandse journalisten die er gratis heen mochten. Ik geloof ze direct. Eind februari is er weer een delegatie naar Vietnam geweest, zodat binnenkort  weer media aandacht te verwachten valt over het ASC logo en successen van de kweekvis. Ik blijf de discussies kritisch volgen. Misschien moet ik wéér naar Vietnam om mijn negatieve onderzoekresultaten uit 2009 en 2010 te valideren.

Na de uitzending aan het Brand bier!
Daar had ik naar uitgekeken. Een Limburgs kwaliteitsbiertje met de handtekening van Heineken eronder. Een mooier besluit van deze leuke avond was er niet. Tijdens de uitzending schonk men een aroma loze rode ‘plofwijn’ in een laag frisdrank glas. Brr! Vanwege de lage camera posities zeker?

Ondertussen hing mijn echtgenote Maureen Joop om de hals, terwijl ik mij vergreep aan de bitterballen. 5% vlees analyseerde ik al kauwend, blokjes vlees ook nog. Argentijns diepvriesvlees zeker? Daar heb ik wel eens een boekje over gelezen. Paardenvlees? Was het maar waar! Nee dat zou niet kies zijn tegenover Marianne Thieme, die overtuigd vegetariër is. Na de verfrissende ‘meet en greet’ na afloop liep ik voldaan naar de garderobe. In een ooghoek zag ik een paard in de gang staan met kleine vierkante pleisters op zijn bil. Zou het tóch allemaal waar zijn wat er in dit programma gezegd wordt?

Vast en zeker!

Jeroen en Paul bedankt voor de leuke nacht!