Deze week wordt er een rapport gepresenteerd over voedselverspilling dat door de consument veroorzaakt wordt, die ten onrechte de THT datum op de verpakking als een soort dwangbevel ziet om goede spullen ter vernietiging af te voeren. Wordt allemaal veroorzaakt door het enorme voedselanalfabetisme dat in de Westerse wereld heerst.

• Wat weten wij van bederf?
• Snappen wij wat E-nummers zijn?
• Kan een doorsnee consument een  etiket begrijpen?

Helaas moeten deze vragen allemaal met NEE beantwoord worden.  Moeten wij alle verspillingen toeschrijven aan de argeloze burger? Nee!

De overheid is de grootste verspiller!

Gedirigeerd door de ‘Brusselse Kermis’ legt onze overheid onze eigen vissers de meest idiote maatregelen op waar iedereen met een IQ vanaf 2 al tranen in de ogen krijgt van schaamte. Vissers die hun quotum vol hebben worden genoodzaakt om waardevolle bijvangst, zoals kabeljauw dood overboord te gooien omdat ze anders een boete wacht van een slordige € 20.000

Na een vermoeiende weekreis kost het de schipper van een vissersboot veel moeite om de boekhouding zonder schrijffouten gereed te maken. Ieder klein foutje (fraude daar gelaten) wordt met buitensporig veel geweld door de overheidsdioenaren bestraft. De boetebedragen beginnen zo’n beetje bij € 10.000

Dit syndroom heb ik vijf jaar geleden al aangekaart. Ik citeer uit mijn boek “Dansen op zee met Urkers” pagina 25:

De idiote regeling van de vangstquotering

Sinds 1986 is het quoteringssysteem in het leven geroepen, dat op historische visvangst gebaseerd is en toewijzing van een bepaald contingent vis per land in Europees verband. De TAC (Total Allowable Catches) die een bepaalde visser toegewezen krijgt, is gebaseerd op zijn historische rechten en uiteraard de beschikbaarheid van de vis, zoals die door knappe koppen is berekend.

Dat regeringen niet erg verstandig met publieke middelen omgaan, is bij de meesten bekend. Dat overheden niet weten wat de waarde van geld is, weet ook iedereen. In de 30 jaar dat deze regeling met geweld wordt opgelegd aan de vissers is een mogelijk positieve effect van deze maatregel naar mijn mening nog niet eens bewezen.

Dat de overheden en in dit geval de Europese overheden, niet door enige kennis gehinderd, enorme verspillingen veroorzaken, is minder bekend.

De quoteringsregels verbieden bijvoorbeeld de visser een soort te vangen alsof hij een stopbord bij de ingang van het net kan plaatsen. Vissers die geen kabeljauw meer mogen vissen, schakelen vaak over naar de scholvisserij. Kabeljauw wil ook wel eens de bodem afgrazen, op zoek naar bepaalde diersoorten of om aan de begroeiing van stenen of een wrak te sabbelen. Vaak zwemt een school kabeljauw 75cm boven de zeebodem. Dit heeft tot gevolg dat een scholvisser regelmatig grote partijen kabeljauw vangt, die hij dan direct (dood) overboord moet gooien. De zeemeeuwen prikken de vissen lek en zinken naar de bodem om weg te rotten.

Nu weet ik niet het fijne van deze quoteringsregeling, maar zelden heb ik zoveel productieverspilling gezien als bij de visserij.

Jammer dan, de mee opgeviste kabeljauw wordt meteen dood overboord gezet. Honderden kilo’s heb ik zo de zee in zien verdwijnen. Genoeg om een visfabriek een paar uur te laten draaien. Ronduit schandalig. Hoogwaardige eiwitten weggooien, is in de ogen van een voedingsmiddelentechnoloog altijd een kostbare doodzonde.

Het is te vergelijken met het platbranden van korenvelden in opdracht van de regering.

Rondvis die een zwemblaas heeft, die van een diepte van 60 meter opgevist wordt is vrijwel direct dood als het aan boord komt. De zwemblazen zijn geknapt en de ogen puilen uit. En er is gewoon veel terminale schade aangericht bij deze vissen. Haal maar eens een sportduiker binnen een paar minuten van een diepte van 60 meter omhoog. Dan zal hij jou snel heel vreemd schuimbekkend in de ogen kijken, zijn bloed zal snel veranderen in een dodelijk schuimende cocktail met een terminaal karakter alvorens hij luttele minuten later met een doffe dreun dood op het dek neervalt.

Er is maar zeer weinig bijvangst, (discards) die de vangst overleeft. Ook al wordt het meteen overboord gespoeld, de zeemeeuwen en andere zee roofvogels zijn de vissers erg dankbaar en leveren meteen een stevige bijdrage aan de bacteriologische besmetting van de vis door hun uitbundige productie van uitwerpselen. Zeevogels zijn beruchte verspreiders van voedselvergif-tigingsbacteriën zoals Salmonella.

<<Einde citaat>>

De discard ban, wéér een teken van onbenul van de Brusselse Kermis

In 2015 wordt de visser verplicht om al zijn ongewenste bijvangst aan te landen. Ondermaatse vis, zeesterren, krabben en vissen die buiten zijn quotum vallen. Deze bijvangst die nog levensvatbaar zou zijn komt gegarandeerd dood aan wal. En wat gebeurt er met dat dode spul? Dat zal waarschijnlijk op kosten van de visserman naar de destructie afgevoerd worden. Dit is pas leegroven van de zee. Waardevolle eiwitten worden uit het mariene biosysteem  onttrokken om op een klinische manier vernietigd te worden. Een visserman die boven zijn quotum toch kabeljauw aanlandt en dat als discard aanlandt, krijgt een vreselijke boete van de AID, wegens overschrijding van de TAC.

De landbouwpolitiek van de EU kan er óók wat van

De massale ruimingen van varkenshouderijen die besmet waren door het varkenspest virus terwijl die beesten best ingeënt hadden kunnen worden. Omwille van de Japanse markt werd dit verboden omdat er antistoffen in het vlees aangetroffen konden worden en de Japanse overheid zou dit niet accepteren. Japan? Uh? Is dat zo’n groot importland van onze karbonades? Ook weer zo’n verspilling om dat relatief goedkope vlees naar bijna de andere kant van de aardbol te verslepen. Het belang van de boeren wordt geofferd aan een minimaal exportbelang.

Het polder prutsnatuurbeheer van de Oostvaarderplassen.

Onze milieuminnende overheid heeft uitgerekend dat het drassige stuk grond van 5 bij 10 kilometer nabij Lelystad als een soort ‘Kruger’ wildpark (20.000km²) gerund moet worden. Met als gevolg dat er van een noodzakelijk beheer geen sprake is en het wild op dat miezerige stukje land gewoon crepeert van de honger en de kansarme dieren gewoonweg omgelegd worden om op ambtelijk advies weg te rotten.  De Veluwe (1.110km²) wordt wel min of meer goed beheerd en is een stukje groter dan die paar vierkante meter bij Lelystad. In Zuid Afrika ligt men krom van het lachen over ons polder prutsmodel van natuurbeheer.

Melkquotering heeft ook al niet gewerkt. Dan het akkerland land dat verplicht braak moet liggen vanwege de vermeende overproductie in de landbouw. De massieve landbouwsubsidies die binnen de EU rondgepompt worden. Probeer dit maar eens uit te leggen aan een Oegandees. Die ziet zijn vermoeden alleen maar bevestigd:

Europeanen zijn ‘volwaardige idioten’ met voedsel!